مترادف عجز : استیصال، اضطرار، بیچارگی، درماندگی، زبونی، سستی، ناتوانی
برابر پارسی : درماندگی، بیچارگی، ناتوانی
عجز
مترادف عجز : استیصال، اضطرار، بیچارگی، درماندگی، زبونی، سستی، ناتوانی
برابر پارسی : درماندگی، بیچارگی، ناتوانی
فارسی به انگلیسی
hinder part of the body, buttocks, last word of a verse
inability, impotence, weakness, failure
cravenness, disability, disablement, frustration, helplessness, impotence, inability, incapability, incapacity, powerlessness
فارسی به عربی
اعیاء , عجز
عربی به فارسی
ادم مفت خور يا ولگرد , ولگردي يا مفت خوري کردن , بحد افراط مشروب نوشيدن , کمبود , کسر , کسرعمل , کسر درامد , ناتواني , عجز , عدم قابليت , کاري , سستي کمر , عنن , ضعف جنسي , لا غري
مترادف و متضاد
استیصال، اضطرار، بیچارگی، درماندگی، زبونی، سستی، ناتوانی
سستی، فتور، ضعف، ناتوانی، عیب، نقص، عجز، عدم ثبات، بی اساسی، فترت، بی بنیه گی
وقفه، رخوت، از کار افتادگی، عجز، بی حالی، فلج، رعشه، سکته ناقص، خواب رفتگی
کاری، عنن، لاغری، ناتوانی، عجز، ضعف جنسی، سستی کمر
کاری، عنن، لاغری، ناتوانی، عجز، ضعف جنسی، سستی کمر
التماس، استدعاء، عجز
خروش، گریه، فریاد، بانگ، ناله، غریو، زاری، ضجه، عجز
سستی، عنن، ناتوانی، عجز، ضعف قوای جنسی، کم زوری
ناتوانی، عجز، فروماندگی، درماندگی، بی لیاقتی
ناتوانی، عجز، عدم قابلیت
ناتوانی، از کار افتادگی، عجز
عجز، عدم صلاحیت
ناتوانی، عجز، کمی، نارسایی، نابسندگی، عدم تکافو، عدم کفایت
ناتوانی، عجز، بی لیاقتی
عجز
ناتوانی، عجز، کمی، نارسایی، نابسندگی، عدم تکافو، عدم کفایت
فرهنگ فارسی
دنباله چیزی، سرین، مصراع دوم شعر، ناتوان شدن، به ستوه آمدن، ناتوانی، رماندگی
( اسم ) ۱ - دنباله چیزی . ۲ - سرین . یا استخوان عجز . استخوانی است که فرد و متناظر و شبیه بیک هرم مربع القاعده که از جوش خوردن ۵ مهره خارجی تشکیل می شود و بین دو استخوان خاصره و زر مهره های کمری و بالای استخوان دنبالچه قرار دارد . این استخوان از بالا به پایین و از جلو به عقب کشیده شده و انتهای فوقانی آن با پنجمین مهره کمر زاویه ای برجسته به طرف جلو تشکیل می دهد که فرجه آن در زن ۱۱۸ و در مرد ۱۲۶ درجه است . این زاویه را زاویه خاجی کمری یا دماغه می نامند . استخوان خاجی در جلو مقعر و تقعرش در زن بیش از مرد است . استخوان مذکور با دو استخوان خاصره و استخوان دنبالچه ( عصعص ) مجموعا لگن خاصره را می سازند . ۳ - آخرین کلمه مصراع دوم هر بیت شعر جمع اعجاز .
دهی است
( اسم ) ۱ - دنباله چیزی . ۲ - سرین . یا استخوان عجز . استخوانی است که فرد و متناظر و شبیه بیک هرم مربع القاعده که از جوش خوردن ۵ مهره خارجی تشکیل می شود و بین دو استخوان خاصره و زر مهره های کمری و بالای استخوان دنبالچه قرار دارد . این استخوان از بالا به پایین و از جلو به عقب کشیده شده و انتهای فوقانی آن با پنجمین مهره کمر زاویه ای برجسته به طرف جلو تشکیل می دهد که فرجه آن در زن ۱۱۸ و در مرد ۱۲۶ درجه است . این زاویه را زاویه خاجی کمری یا دماغه می نامند . استخوان خاجی در جلو مقعر و تقعرش در زن بیش از مرد است . استخوان مذکور با دو استخوان خاصره و استخوان دنبالچه ( عصعص ) مجموعا لگن خاصره را می سازند . ۳ - آخرین کلمه مصراع دوم هر بیت شعر جمع اعجاز .
دهی است
فرهنگ معین
(عَ جْ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) ناتوان شدن ، درماندن . 2 - (اِمص .) ناتوانی ، درماندگی .
(عَ جُ) [ ع . ] (اِ.)1 - دنبالة چیزی . 2 - سرین . 3 - آخرین کلمة مصراع دوم هر بیت شعر.
(عَ جْ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) ناتوان شدن ، درماندن . ۲ - (اِمص . ) ناتوانی ، درماندگی .
(عَ جُ ) [ ع . ] (اِ. )۱ - دنبالة چیزی . ۲ - سرین . ۳ - آخرین کلمة مصراع دوم هر بیت شعر.
(عَ جُ ) [ ع . ] (اِ. )۱ - دنبالة چیزی . ۲ - سرین . ۳ - آخرین کلمة مصراع دوم هر بیت شعر.
لغت نامه دهخدا
عجز. [ ع ُ ج ُ ] (ع اِ) ج ِ عجوز.
عجز. [ ع َ ] (ع مص ) ناتوان گردیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). ناتوانی . توانا نبودن . ناتوان بودن :
بباید مرا شد به آوارگی
نهادن به خود عجز و بیچارگی .
در همه چیزها که بینی هست
خلق را عجز و خواجه را اعجاز.
دمنه گفت ای برادر ضعف رأی و عجز من بنگر، عجز پیری و ضعف آن . (کلیله و دمنه ).
بودم از عجزچون خران در گل
بر جهان اسب تاختم چون برق .
گر ترا آنجا کشد نبود عجب
منگر اندر عجز بنگر در طلب .
یاران نهایت عجز او بدانستند سفره پیش آوردند. (گلستان ).
روی بر خاک عجز میگویم
هر سحرگه که باد می آید.
|| ترک دادن چیزی را که کردن آن واجب بود. || کاهلی کردن . || غالب آمدن بر کسی در معاجزة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || در اصطلاح معقول ضد قدرت است و بگفته ای عدم قدرت است از باب عدم ملکه . (از کشاف اصطلاحات ). || (اِ) شمشیر. (اقرب الموارد). || قبضه ٔ شمشیر. || بیماری است در سرین ستور.(منتهی الارب ) (آنندراج ). داء فی عَجُز الدابة. (اقرب الموارد). || پرنده ای است . (منتهی الارب )(آنندراج ). پرنده ای است آن را زمج گویند. (اقرب الموارد). || سرین . (منتهی الارب ). و بدین معنی به کسر و ضم اول هم آمده است . (منتهی الارب ). || بن هر چیزی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). وبضم و کسر اول نیز آمده است . (منتهی الارب ).
بباید مرا شد به آوارگی
نهادن به خود عجز و بیچارگی .
فردوسی (ملحقات شاهنامه داستان جمشید، ص 35).
در همه چیزها که بینی هست
خلق را عجز و خواجه را اعجاز.
فرخی .
دمنه گفت ای برادر ضعف رأی و عجز من بنگر، عجز پیری و ضعف آن . (کلیله و دمنه ).
بودم از عجزچون خران در گل
بر جهان اسب تاختم چون برق .
خاقانی .
گر ترا آنجا کشد نبود عجب
منگر اندر عجز بنگر در طلب .
مولوی .
یاران نهایت عجز او بدانستند سفره پیش آوردند. (گلستان ).
روی بر خاک عجز میگویم
هر سحرگه که باد می آید.
سعدی (گلستان ).
|| ترک دادن چیزی را که کردن آن واجب بود. || کاهلی کردن . || غالب آمدن بر کسی در معاجزة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || در اصطلاح معقول ضد قدرت است و بگفته ای عدم قدرت است از باب عدم ملکه . (از کشاف اصطلاحات ). || (اِ) شمشیر. (اقرب الموارد). || قبضه ٔ شمشیر. || بیماری است در سرین ستور.(منتهی الارب ) (آنندراج ). داء فی عَجُز الدابة. (اقرب الموارد). || پرنده ای است . (منتهی الارب )(آنندراج ). پرنده ای است آن را زمج گویند. (اقرب الموارد). || سرین . (منتهی الارب ). و بدین معنی به کسر و ضم اول هم آمده است . (منتهی الارب ). || بن هر چیزی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). وبضم و کسر اول نیز آمده است . (منتهی الارب ).
عجز. [ ع َ ج َ / ع ُ ] (ع مص ) کلان و بزرگ سرین گردیدن زن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
عجز. [ ع َ ج ُ / ج ِ ] (ع اِ) سرین و بن هر چیز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || در اصطلاح عروضیان و شعراء آخر کلمه از بیت یا فقره را گویند که ضرب هم نامند. (از کشاف ص 975).
عجز. [ ع ُ ج ُ ] (اِخ ) دهی است به حضرموت . (معجم البلدان ).
عجز. [ ع َ ] ( ع مص ) ناتوان گردیدن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ناتوانی. توانا نبودن. ناتوان بودن :
بباید مرا شد به آوارگی
نهادن به خود عجز و بیچارگی.
خلق را عجز و خواجه را اعجاز.
بودم از عجزچون خران در گل
بر جهان اسب تاختم چون برق.
منگر اندر عجز بنگر در طلب.
روی بر خاک عجز میگویم
هر سحرگه که باد می آید.
عجز. [ ع َ ج ُ / ج ِ ] ( ع اِ ) سرین و بن هر چیز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || در اصطلاح عروضیان و شعراء آخر کلمه از بیت یا فقره را گویند که ضرب هم نامند. ( از کشاف ص 975 ).
عجز. [ ع َ ج َ / ع ُ ] ( ع مص ) کلان و بزرگ سرین گردیدن زن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
عجز. [ ع ُ ج ُ ] ( ع اِ ) ج ِ عجوز.
عجز. [ ع ُ ج ُ ] ( اِخ ) دهی است به حضرموت. ( معجم البلدان ).
بباید مرا شد به آوارگی
نهادن به خود عجز و بیچارگی.
فردوسی ( ملحقات شاهنامه داستان جمشید، ص 35 ).
در همه چیزها که بینی هست خلق را عجز و خواجه را اعجاز.
فرخی.
دمنه گفت ای برادر ضعف رأی و عجز من بنگر، عجز پیری و ضعف آن. ( کلیله و دمنه ).بودم از عجزچون خران در گل
بر جهان اسب تاختم چون برق.
خاقانی.
گر ترا آنجا کشد نبود عجب منگر اندر عجز بنگر در طلب.
مولوی.
یاران نهایت عجز او بدانستند سفره پیش آوردند. ( گلستان ).روی بر خاک عجز میگویم
هر سحرگه که باد می آید.
سعدی ( گلستان ).
|| ترک دادن چیزی را که کردن آن واجب بود. || کاهلی کردن. || غالب آمدن بر کسی در معاجزة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || در اصطلاح معقول ضد قدرت است و بگفته ای عدم قدرت است از باب عدم ملکه. ( از کشاف اصطلاحات ). || ( اِ ) شمشیر. ( اقرب الموارد ). || قبضه شمشیر. || بیماری است در سرین ستور.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). داء فی عَجُز الدابة. ( اقرب الموارد ). || پرنده ای است. ( منتهی الارب )( آنندراج ). پرنده ای است آن را زمج گویند. ( اقرب الموارد ). || سرین. ( منتهی الارب ). و بدین معنی به کسر و ضم اول هم آمده است. ( منتهی الارب ). || بن هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). وبضم و کسر اول نیز آمده است. ( منتهی الارب ).عجز. [ ع َ ج ُ / ج ِ ] ( ع اِ ) سرین و بن هر چیز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || در اصطلاح عروضیان و شعراء آخر کلمه از بیت یا فقره را گویند که ضرب هم نامند. ( از کشاف ص 975 ).
عجز. [ ع َ ج َ / ع ُ ] ( ع مص ) کلان و بزرگ سرین گردیدن زن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
عجز. [ ع ُ ج ُ ] ( ع اِ ) ج ِ عجوز.
عجز. [ ع ُ ج ُ ] ( اِخ ) دهی است به حضرموت. ( معجم البلدان ).
فرهنگ عمید
۱. ناتوان شدن؛ ناتوانی؛ درماندگی.
۲. به ستوه آمدن.
۱. دنبالۀ چیزی.
۲. (ادبی) در عروض، آخرین بخش یا آخرین کلمه در مصراع دوم بیت.
۱. دنبالۀ چیزی.
۲. (ادبی ) در عروض، آخرین بخش یا آخرین کلمه در مصراع دوم بیت.
۱. ناتوان شدن، ناتوانی، درماندگی.
۲. به ستوه آمدن.
۲. (ادبی ) در عروض، آخرین بخش یا آخرین کلمه در مصراع دوم بیت.
۱. ناتوان شدن، ناتوانی، درماندگی.
۲. به ستوه آمدن.
دانشنامه عمومی
عَجُز یا ضرب در اصطلاح عروض، رکن آخر یا کلمهٔ آخرِ مصراعِ دوم بیت است، مانند «بیاراست» در این بیت منسوب به ناصر خسرو
صدر (شعر)
عروض (شعر)
ابتدا
حشو (شعر)
صدر (شعر)
عروض (شعر)
ابتدا
حشو (شعر)
wiki: عجز
دانشنامه آزاد فارسی
عَجْز
(در لغت به معنی ناتوانی) در اصطلاح فلسفه، عدم قدرت بر انجام امری که ممکن باشد. طبق این تعریف فعلی که بالذات ممکن نباشد، موجب اتّصاف به عجز نمی شود؛ مثلاً تعلق نگرفتن قدرت خداوند بر اجتماع نقیضین حاکی از عجز خداوند نیست. از سوی دیگر فاعلی را که قادر نباشد نمی توان عاجز دانست، زیرا قدرت و عجز از صفات ملکه و عدم اند.
(در لغت به معنی ناتوانی) در اصطلاح فلسفه، عدم قدرت بر انجام امری که ممکن باشد. طبق این تعریف فعلی که بالذات ممکن نباشد، موجب اتّصاف به عجز نمی شود؛ مثلاً تعلق نگرفتن قدرت خداوند بر اجتماع نقیضین حاکی از عجز خداوند نیست. از سوی دیگر فاعلی را که قادر نباشد نمی توان عاجز دانست، زیرا قدرت و عجز از صفات ملکه و عدم اند.
wikijoo: عجز
فرهنگ فارسی ساره
درماندگی، ناتوان
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲۶(بار)
(بر وزن فلس) ناتوانی. «عَجِزَ عَنهُ عَجزاً: ضعف عنه ای لم یقتدر علیه»، . در مفردات آمده: عجز انسان قسمت مؤخّر اوست، مؤخّر غیر انسان نیز به آن تشبیه شده . و اصل عجز تأخّر از شیء و حصول در آخر آن است در تعارف اسم شده به قصور از چیزی و آن ضّد قدرت است.
(بر وزن فلس) ناتوانی. «عَجِزَ عَنهُ عَجزاً: ضعف عنه ای لم یقتدر علیه»، . در مفردات آمده: عجز انسان قسمت مؤخّر اوست، مؤخّر غیر انسان نیز به آن تشبیه شده . و اصل عجز تأخّر از شیء و حصول در آخر آن است در تعارف اسم شده به قصور از چیزی و آن ضّد قدرت است.
wikialkb: ریشه_عجز
جدول کلمات
سرین, تخت, دنباله چیزی
پیشنهاد کاربران
ناتوانی٬درماندگی٬عاجز بودن
بی دست و پایی
بی قدرتی. بی زوری. ناتوانی. ضعف : چون اجلش فرارسید از بی دست و پایی نتوانست گریخت. ( گلستان ) .
بی قدرتی. بی زوری. ناتوانی. ضعف : چون اجلش فرارسید از بی دست و پایی نتوانست گریخت. ( گلستان ) .
عجزیدن.
ناتوانیدن.
عجزاندن کسی.
ناتواناندن کسی.
ناتوانیدن.
عجزاندن کسی.
ناتواناندن کسی.
کلمات دیگر: