کراسوس

مارکوس لیسینیوس کراسوس(به لاتین:Marcus Licinius Crassus Dives) در حدود سال ۱۱۴ ق.م به دنیا آمد و در سال ۵۳ ق.م در نبرد سهمگین حران به دست ایرانیان کشته شد. وی به همراه پومپه و ژولیوس سزار یکی از سران حکومت سه نفرهٔ روم بود. اوج موفقیت و معروفیت او در درهم شکستن قیام بردگان در سال ۷۱ پیش از میلاد بود که به وسیلهٔ اسپارتاکوس سازمان یافته بود.
Plutarch. "Life of Crassus". Parallel Lives. trans. John Dryden.
کتاب الکترونیکی رایگان Plutarch's Lives Volume III در پروژهٔ گوتنبرگ
کتاب الکترونیکی رایگان Letters of Marcus Tullius Cicero در پروژهٔ گوتنبرگ
Dio Cassius Book 40, Stanza 26
هنگامی که کراسوس ادارهٔ امور سوریه را بر عهده داشت تصمیم به حمله به ایران گرفت. او سپاهی چهل هزار نفری در اختیار داشت که در مقابله با ده هزار سوار اشکانی تلفات بسیار سنگینی داد. نبرد حران زمانی اتفاق افتاد که ارد دوم در ایران شاه بود.
در تاریخ ۵۳ پیش از میلاد؛ کراسوس رومی به امپراتوری ایران اشکانیان حمله کرده و قوای روم طی نبرد حران شکست سختی خوردند. کراسوس در حقیقت میخواست با فتح ایران غلبه دوباره غرب بر مشرق زمین را که اسکندر مقدونی فقط توانسته بود آن را در مدت کوتاهی حفظ کند به انجام برساند اما شکست سپاه روم در نبرد حران با وجود برتری تعداد نفرات ارتش روم نسبت به ارتش ایران آنچنان وحشت انگیز و غیر قابل باور بود که حتی سرداران قدرتمندی مثل ژولیوس سزار و پمپی هیچ گاه فکر حمله دوباره به ایران را در سر خود راه ندادند آنچنان که سر کراسوس و پسرش برای ارد دوم پادشاه ایران فرستاده شد که اتفاق بسیار نادر و غیر ممکنی به نظر می آمد در این جنگ سواران ایرانی انقدر آماده نبرد بودند که هنگام عقب نشینی نیز میتوانستند از پشت سر تیر اندازی کنند و سپاه دشمن عاجز از تعقیب آنها بود.در پی این جنگ رومیان که خواستار این بودند که تنها ابرقدرت موجود در دنیای باستان باشند امپراطوری اشکانیان را به عنوان یک ابرقدرت پذیرفتند و در یافتند که نمی توانند این امپراطوری را از بین ببرند.
در سال ۷۱ پیش از میلاد، کراسوس شورش بردگان به رهبری اسپارتاکوس را به شدت سرکوب کرد و جاده آپیا را با جنازه های به صلیب کشیده شده ۵ تا ۶ هزار برده علامت گذاری کرد.