شارل هفتم

شارل هفتم (به فرانسوی: Charles VII de France) ملقب به شارل پیروز (به فرانسوی: Charles Le Victorieux) (زادهٔ ۲۲ فوریه ۱۴۰۳ – درگذشتهٔ ۲۲ ژوئیه ۱۴۶۱) پادشاه فرانسه از ۱۴۲۲ تا ۱۴۶۱ بود. او علی رغم آنکه پدرش مجبور به امضای عهدنامه ای با انگلیسی ها شد که شارل هفتم را از رسیدن به تاج و تخت فرانسه محروم می ساخت پس از مرگ او خود را پادشاه نامید. او با کمک ژان دارک موفق به شکست حصر اورلئان در ۱۴۲۹ شد و سپس با پیروزی بر انگلیسی ها و بیرون راندن آن ها توانست سرزمین های فرانسه را بازپس گرفته و به جنگ صدساله پایان بخشد. شارل هفتم همچنین در این مدت توانست با انجام اصلاحات نظامی و اقتصادی مؤثر بر قدرت حکومت سلطنتی افزوده و بار دیگر رژیم سلطنتی قدرتمندی را در آن کشور به وجود آورد.
ژان دارک
جنگ صدساله
شارل هفتم در ۲۲ فوریه ۱۴۰۳ در پاریس زاده شد. او پسر شارل ششم، پادشاه وقت فرانسه و همسرش ایزابلای باواریا بود. شارل ششم به جنونی دچار بود که هرازگاه عود می کرد و از آنجا که ایزابلا نیز در رعایت اصول اخلاقی سست قدم بود در نتیجه پادشاه فرانسه پسرش شارل هفتم را حرامزاده می پنداشت. در اواخر سال ۱۴۱۳ ماری آنژو، دختر ۹ سالهٔ لوئی دوم آنژو، شاه ناپل از همسرش یولاند آراگون را به نامزدی شارل هفتم ۱۰ ساله درآورده و او مدتی را در آنژو گذراند.
در ۱۴۱۷ برادر بزرگتر شارل هفتم درگذشت و او که ۱۴ سال بیشتر نداشت به عنوان دوفَن (به فرانسوی: Dauphin) یا وارث تاج و تخت فرانسه شناخته شد. با این حال پیروزی انگلیسی ها در جنگ آژنکور بر فرانسویان در ۱۴۱۵ منجر به امضای عهدنامه تروا در ۱۴۲۰ و اجبار شارل ششم به خلع پسرش شارل هفتم از جانشینی خود به نفع هنری پنجم، پادشاه انگلستان گردید.
شارل ششم در ۱۴۲۲ درگذشت و شارل هفتم که از پادشاهی فرانسه محروم شده بود شاه بورژ نامیده شد زیرا بورژ، مرکز بخش کوچکی از فرانسه بود که هنوز سلطنت دودمان والواها را به رسمیت می شناخت. کنترل شمال کشور و ناحیه آکیتن نیز بر عهدهٔ جان لانکاستر، دوک بدفورد و نایب السلطنهٔ هنری پنجم در فرانسه بود. اما شارل اینک دیگر ثروتی نداشت، خطر نیروهای انگلیسی تهدیدش می کرد و اشراف وفاداری هم در خدمتش نبودند. در عین حال فیلیپ سوم (ملقب به فیلیپ خوب)، دوک قدرتمند بورگوندی و پیروانش نیز در جبههٔ مقابل او قرار داشتند. از سوی دیگر خود شارل نیز در ابتدا با وظیفه ای که برعهده اش گذاشته شده بود تناسبی نداشت زیرا او نه تنها جنگجو نبود، بلکه فردی بود بیمار، از نظر بدنی ضعیف و از نظر شخصیتی غیرجذاب که خاصگان قدرتمند و ظالمی همچون ژرژ دو لا ترموئیل ادارهٔ دربارش در بورژ را برعهده داشتند. همین موارد سبب شده بود تا شارل در این مدت تنها به طور غیرجدی وارد جنگ با انگلیسی ها شده و کار مهمی انجام ندهد.

شارل (فرانسه ۵) هفتم (۱۴۰۳ـ۱۴۶۱م)(Charles VII)
(یا: شارل پیروز) پادشاه فرانسه (حک: ۱۴۲۲ ـ ۱۴۶۱ م). پسر شارل ششم. به موجب پیمان تروا حق جانشینی نداشت، اما در جنوب فرانسه پادشاهی اش را به رسمیت شناختند. در ۱۴۲۹ م ژاندارک در رأس سپاهی به محاصرۀ اورلئان پایان داد و او را در رَنس پادشاه اعلام کرد. او نخستین ارتش ثابت فرانسه را سامان داد و تا ۱۴۵۳ م انگلیسی ها را از سراسر فرانسه، به جز کاله، بیرون راند.