[ویکی الکتاب] معنی
زُرْقاً: جمع ازرق است که به معنای کبود است (چون چشم وقتی بینائیش از بین میرود کبود میشود به کور هم اطلاق می گردد)
ریشه کلمه:
زرق (۱ بار)
«زُرْق» جمع «ازرق معمولاً به معنای کبود چشم می آید، ولی گاه به کسی که اندامش بر اثر شدت درد و رنج، تیره و کبود شده، نیز اطلاق می گردد چه این که بدن به هنگام تحمل درد و رنج، نحیف و ضعیف شده، طراوت و رطوبت خود را از دست می دهد و کبود به نظر می رسد. بعضی نیز این کلمه را به معنای «نابینا» تفسیر کرده اند; زیرا گاه می شود افراد کبود چشم، ضعف بینایی فوق العاده ای دارند که معمولاً توأم با بور بودن تمام موهای بدن آنها است، اما آنچه در تفسیر بالا ذکر کردیم، شاید از همه بهتر باشد.
به ضم (ز) . زَرَق (بر وزن فَرَس) به معنی کبود است مجمع البیان زرقه را رنگ سبز گفته ولی اقرب تصریح میکند که رنگ کبود است مثل رنگ آسمان. زُرْق در آیه شریفه جمع اَزْرَق به معنی کبود شم است یعنی روزی در صور دمیده شود گناهکاران را کبئد چشم محشور میکنیم. به احتمال قوی مراد از آن آیه کوری است. در اقرب آمده «زَرَقَ الرَّجُلُ زُرقاً: عمی» یعنی کور شد. دلیل این احتمال آیاتی است که کور محشور شدن را صراحت دارند . . «زرق» در کلام اللّه یکبار آمده است.