جنایت

جنایت (فیلم). جنایت (فیلم) فیلمی به کارگردانی و نویسندگی محمدعلی سجادی ساختهٔ سال ۱۳۸۲ است.
جمشید هاشم پور
میترا حجار
شهرام حقیقت دوست
مهدی میامی
امیر جعفری
معصومه میرحسینی
آزیتا لاچینی
میرمحمد تجدد
امیر رضا دلاوری
ماهور سجادی
شبنم آهنگری
یوسف پشندی
سیاوش پس از سرقت و قتل یکی از دوستانش که خواستگار خواهرش هم بوده، در محل جنایت با مهتاج که نظافتچی است، روبرو می شود ولی نمی تواند او را بکشد. او مدام با کابوس ناشی از جنایت دست و پنجه نرم می کند و کمک های دوستانش جواد و رحیم و دختر صاحبخانه را هم که دل بسته اوست نمی پذیرد. بازپرس ابراهیمی که از دوستان رحیم است به او شک می کند ولی قصد دارد به شکل دوستانه به او نزدیک شود. در این میان تماسی از یک ناشناس که تهدید می کند همه چیز را می داند، سیاوش را آشفته تر می کند. او به مهتاج شک می کند و با تعقیب او پی می برد علاوه بر کار نظافت، برای اداره خانواده اش، خودفروشی می کند. تعقیب مهتاج، سیاوش را به گورستانی خلوت می کشاند، اما باز هم نمی تواند مهتاج را بکشد، ولی مهتاج با چاقوی سیاوش خودزنی می کند. سیاوش که به مهتاج علاقه مند شده او را به بیمارستان می رساند و ساک حاوی اموال مسروقه را در خانه مهتاج پنهان می کند. مهتاج نجات می یابد و در حالی که به نظر می رسد آنها زندگی جدیدی را آغاز می کنند، سرپرست نظافتچی ها که سیاوش را تهدید کرده بود، ماجرا را لو می دهد. سیاوش در حضور مهتاج، خانواده او و بازپرس ابراهیمی به جنایت اعتراف می کند.

[ویکی فقه] جِنایت، اصطلاحی در فقه و حقوق ، به معنای وارد کردن هرگونه صدمه به تمامیت جسمانی افراد، که کیفری شرعی ، مانند قصاص یا دیه ، دارد.
واژه عربی جنایت در لغت به معنای چیدن میوه از درخت و نیز گناه و جرم ی است که ارتکاب آن موجب کیفر در دنیا و آخرت می شود. برخی از واژه شناسان معنای اول را معنای حقیقی آن و کاربرد آن را در معنای دوم ، مجازی دانسته اند.معنای عامِ واژه جنایت در متون دینی ، معادل واژه ذنب یا معصیت است ، یعنی ارتکاب گناه و انجام دادن هر کار حرام یا تعدی به مال یا جان افراد یا چیز دیگر، از جمله در برخی احادیث می باشد.
در منابع فقهی
و به تبع آن در منابع فقهی به ویژه در فقه حنفی ، جنایت به معنای ارتکاب کارهای حرام به هنگام احرام حج یا کارهای ممنوع در محدوده حرم به کار رفته ، ولی مفهوم اصلی واژه جنایت در متون فقهی ــ که در واقع ، اصطلاح خاص فقهی شده وارد آوردن صدمه بدنی به دیگری است ؛ یعنی ، کشتن دیگری یا ایجاد جراحت ، شکستگی و مانند این ها در بدن او. در احادیث نیز واژه جنایت به این مفهوم به کار رفته است . بر این اساس ، معنای مشهور جنایت در منابع فقهی هرگونه فعل یا ترک فعل یا تسبیب است که موجب وارد آمدن خسارت جانی و بدنی بر دیگری شود و عقوبتی برای آن مقرر شده باشد. فقها گستره اصطلاح جنایت را به انسان اختصاص نداده و آن را شامل وارد کردن آسیب بدنی در حیوانات یا اتلاف (نابود کردن ) حیوان و نیز وارد شدن خسارت به توسط حیوانات دانسته اند. با این همه ، در پاره ای منابع فقهی جنایت در مفهومی وسیع تر و فراتر از صدمه زدن به تمامیت جسمانی انسان و حیوان به کار رفته است .مثلاً، در برخی منابع ، خساراتی که حیوانات به اموال دیگران می زنند نیز جنایت خوانده شده است . بر این اساس ، برخی مؤلفان با توجه به استناد جنایت به حیوان در این منابع ، جنایت را نه از مقوله جرم بلکه نوعی اتلاف دانسته اند، ولی فقها در مورد ایجاد زیان های مالی ، به جای واژه جنایت ، بیشتر از واژگانی چون غصب ، نَهْب ، سرقت و اتلاف استفاده کرده اند.
اقسام
جنایت به لحاظ ماهیّت به قتل و ضرب و جرح؛ به لحاظ متعلق به جنایت بر انسان و حیوان و به لحاظ داشتن و نداشتن قصد آسیب رسانی به عمد، شبه عمد و خطایی تقسیم می گردد.ابن حمزۀ طوسی ، فقیه امامی قرن ششم ، جنایات را به جنایت در حق خود و جنایت در حق دیگری تقسیم کرده است . مراد او از جنایت به خود، مصرف نوشیدنی های ممنوع و انجام دادن کارهای خلاف عفت است .ارتکاب جنایت در حق دیگران نیز بر چند گونه است : جنایت بر بدن انسان یا حیوان با کشتن یا زخمی کردن ؛ جنایت مالی ، مانند سرقت ، نبش قبر و برداشتن کفن ؛ و جنایت بر آبرو، مانند قَذْف (متهم ساختن به فحشا ) و دشنام دادن .با وجود این ، وی در مبحث «جنایات »، در کتاب خود، عمدتاً به موضوع حدود پرداخته و در باره برخی خسارت های مالی و جنایت بر حیوان نیز بحث کرده است برخی منابع ، جنایت را ــ با منظور کردن مفهومی وسیع برای آن ، به گونه ای که شامل خسارات مادّی هم بشود بر دو نوع دانسته اند: جنایت بر بهایم و جمادات ، که در باب غصب و اتلاف مطرح می شود؛ و جنایت بر آدمی ، که در فقه جزایی در باره آن بحث می گردد.
گستره موضوع
...