عنزه

بز , بزغاله , تيماج , پوست بز , ستاره جدي , ادم شهواني , مرد هرزه , فاسق

عنزة. [ ع َ زَ ] (ع اِ) به همان معنی عنز است . (از اقرب الموارد). رجوع به عنز شود.

عنزة. [ ع َ ن َ زَ ] (اِخ ) ابن اسدبن ربیعةبن نزار. از عدنان . جدی است جاهلی . و از جمله منازل فرزندان وی در عهد جاهلیت «جبال السراة» بود. و آنان صنمی به نام سعیر داشتند. بعد از اسلام در عین التمر از صحرای عراق فرودآمدند، سپس به نواحی خیبر کوچ کردند و اکنون عشایر بزرگی را در بادیه ٔ شام تشکیل میدهند. (از الاعلام زرکلی از السبائک و اللباب و جمهرةالانساب ). رجوع به منتهی الارب شود.

عنزة. [ ع َ ن َ زَ ] (ع اِ) نوعی از نیزه چه است میان نیزه و عصا که در بن آهن دارد. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). شبیه است به عکازة، درازتر از عصا و کوتاهتر از نیزه و آهنی در انتهای آن باشد: جاء یتوکاء علی عنزة؛ یعنی آمد در حالی که بر عنزه ای تکیه می داد. (ازاقرب الموارد). || جانورکی که دبر شتر راگیرد، و یا جانوری است مانند راسو که در فرج ماده شتر خفته درآید و در آن پنهان گردد و ماده شتر در حال بمیرد. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، عَنَز، عَنَزات . (اقرب الموارد). || دَم تبر. (منتهی الارب ) (آنندراج ): عنزة الفاس ؛ حد و تیزی تیشه . (از اقرب الموارد).