پارک ملی بمو

مختصات: ۲۹°۴۰′۲۱″شمالی ۵۲°۴۶′۰۱″شرقی / ۲۹٫۶۷۲۳۶۶۹°شمالی ۵۲٫۷۶۷۰۰۲۱°شرقی / 29.6723669; 52.7670021
کوه بمو
پارک ملی بمو از پارک های ملی ایران در استان فارس است.این پارک که نامش را از کوه بمو گرفته است، در شمال شهر شیراز قرار دارد و در 10 کیلومتری شهر قرار دارد. این پارک حدود ۴۰ سال است مورد حفاظت قرار گرفته و در بخش زرقان - مسیر تخت جمشید واقع شده است.پارک ملی بمو ۴۸ هزار هکتار وسعت دارد و یکی از مناطق چهارگانه طبیعی در استان فارس است.طی چند سال گذشته همواره شاهد آتش سوزیهای متعدد در این منطقه حفاظت شده بوده ایم به گونه ای که در یکی از آتش سوزیها گونه های زیادی از حیات وحش و گیاهان در آتش سوختند.
محدوده فعلی پارک ملی بمو در سال ۱۳۴۱ تحت عنوان منطقه شکار ممنوع با وسعتی حدود ۱۰۰۰۰۰ هکتار توسط کانون شکار ایجاد شد و در سال ۱۳۴۶ پس ازتشکیل سازمان شکاربانی و نظارت بر صید منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده وسپس به پارک وحش بمو تغییر نام داد و بالاخره در سال ۱۳۵۴ با ایجاد سازمان حفاظت محیط زیست ، این منطقه که وسعت آن معادل ۴۸۶۷۸ هکتار بود به نام پارک ملی بمو تغییر نام داد.
پارک ملی بمو از لحاظ شمار حیوانات و تنوع حیات وحش، بعد از پارک های ملی گلستان و ارومیه در مقام سوم اهمیت می باشد هرچند چندان شناخته شده نمی باشد. در زیستگاه طبیعی بمو، علاوه بر پلنگ، پستاندارانی از جمله، آهو،گراز، قوچ و میش، بز و پازن و پرندگانی همچون عقاب طلایی زندگی می کنند و کفتار، گربه جنگلی، گربه وحشی و جغد کوچک و شاه بوف از دیگر حیوانات این منطقه می باشند شمار پلنگ های این منطقه در سال ۹۲ شش قلاده برآورد شده است.

پارک ملّی بَمو
پارک ملّی بَمو
واقع در منطقۀ کوه بمو با قله ای به ارتفاع ۲,۷۰۰ متر در شمال شیراز. ۱۰۰هزار هکتار مساحت داشت و در ۱۳۴۱ش منطقۀ ممنوعه اعلام شد. با گسترش شهر و افزایش جمعیت از مساحت آن کاسته شد و در ۱۳۴۶ش و هنگام تبدیل به منطقۀ حفاظت شده، مساحت آن ۵۰هزار هکتار بود. در ۱۳۴۸ و هنگام تبدیل به پارک ملی ۴۸هزار هکتار مساحت داشت. امروز ۴۰هزار هکتار مساحت دارد و شامل سه رشتۀ موازی از شرق به غرب است. پارک ملی بمو اقلیم مدیترانه ای گرم و خشک با باران سالانه ۴۰۰ میلی متر دارد. ۳۰۰گونه گیاهی در آن شناسایی شده است. که ازجمله آن ها گل های اشک یا لالۀ واژگون، گلسنگ های صخره چسب زرد، پامچال و هنگام بهار، شقایق های معروف شیراز است. در گذشته دارای درختان کیکُم، بَنِه، بادام کوهی، زالزالک و ارزن بود. امروز پوشش گیاهی آن بوته زار و انواع گون و درمنه است. چشمه های فراوان در آن جاری است و پستاندارانی چون آهو، قوچ، نر، پاژن، پلنگ، گربۀ وحشی، کفتار، روباه و گرگ در آن زندگی می کنند. انواع پرندگان ازجمله عقاب طلایی، کرکس، وال، کوکر سفید، بالابالان مهاجر و کبک نیز در آن یافت می شوند.