شناوری

نیروی شناوری (به انگلیسی: Buoyancy force) نیرویی است که توسط یک سیال به جسم غوطه ور در آن به سمت بالا وارد می شود و با نیروی وزن مقابله می کند.
شابک ‎۰-۰۷-۰۶۲۵۳۷-۹ Victor Lyle Streeter, E. Benjamin Wylie, Keith W. Bedford.Fluid mechanics.New York:McGraw Hill,1998
در یک ستون از سیال، با افزایش عمق فشار افزایش می یابد. در نتیجه فشار زیر ستون سیال، بیش از فشار در بالای ستون می باشد. به طور مشابه، فشار زیر یک جسم شناور در سیال بیش از فشار روی جسم است و این اختلاف فشار باعث ایجاد نیرویی در جهت بالا به جسم می شود. اندازه نیرو به اختلاف فشار وابسته است و به صورتی که توسط قانون ارشمیدس نیز توضیح داده می شود، مساوی با وزن سیالی است که جسم اشغال کرده است که به آن حجم جابجا شده نیز می گویند.
مرکز شناوری یک جسم، برابر مرکزوار حجم جابجا شده از سیال است.
ارشمیدس (۲۱۲–۲۸۷ قبل از میلاد) مبانی این قانون را کشف کرد که چنین بیان شده است:

شناوری (floating)
حالت تعادل جسم آرام گرفته یا معلق مانده در سطح شاره (مایع یا گاز). بنابر اصل ارشمیدس، بر جسمی که به صورت کامل یا جزئی در شاره ای فرورفته باشد، نیرویی روبه بالا وارد می شود که بزرگی اش برابر با وزن شارۀ جابه جاشده است. اگر چگالی جسم بیشتر از چگالی شاره باشد، وزن جسم از نیروی رو به بالا بیشتر خواهد بود و جسم در شاره فرو می رود، اما اگر چگالی جسم کمتر از چگالی شاره باشد، نیروی روبه بالا بیشتر از وزن جسم خواهد بود و جسم در سطح شاره می ماند، یا به طرف سطح رانده خواهد شد. هر چه میزان بالارفتگی جسم از سطح شاره بیشتر باشد، مقدار شارۀ جابه جاشده با جسم، و درنتیجه، مقدار نیروی روبه بالا کم تر خواهد بود. سرانجام، نیروی روبه بالای وارد بر بخش غوطه ور جسم با وزن جسم برابر و حالت تعادل برقرار می شود و جسم شناورخواهد ماند.