اِمامزاده محمد مَحروق
واقع در نیشابور. مدفونِ این بنا در منابع موجود، محمد بن حسین بن زید بن امام زین العابدین (ع) معرفی شده، اما در کتیبۀ سنگ مزار، نام محمدبن حسین بن امام زین العابدین(ع) آمده است. امامزادۀ دیگری از فرزندان بلافصل امام موسی بن جعفر (ع) نیز در همین بقعه مدفون است. در دورۀ سلجوقی، بر مرقد این دو امامزاده، بقعه ای احداث شد، که در حملۀ مغول ازبین رفت. در دورۀ تیموری نیز در این محل بقعه ای بنا شد، و در زمان شاه طهماسب صفوی، ایوان و قسمت های دیگری بدان افزوده گردید. براساس کتیبۀ موجود، بانی آن میرکمال الدین بن شاه حسین یوسف محمد، و معمار آن حیدرعلی بن ذوالفقار بوده است. بنای بقعه که به مرور زمان بسیار آسیب دیده بود، طی سال های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۴ش مرمت شد. ضریح شاهزاده حسین قزوین در ۱۳۴۶ش به این مکان انتقال یافت، و بر مرقد امامزادۀ محروق نصب شد. این بنا گنبدخانه ای در میانه دارد که ایوان بزرگ و اتاق های متعددی پیرامون آن را فراگرفته اند. دو درِ منبت کاری شدۀ نفیس از دورۀ صفوی مورخ ۹۷۶ و ۹۷۸ق در این بنا وجود دارد.
واقع در نیشابور. مدفونِ این بنا در منابع موجود، محمد بن حسین بن زید بن امام زین العابدین (ع) معرفی شده، اما در کتیبۀ سنگ مزار، نام محمدبن حسین بن امام زین العابدین(ع) آمده است. امامزادۀ دیگری از فرزندان بلافصل امام موسی بن جعفر (ع) نیز در همین بقعه مدفون است. در دورۀ سلجوقی، بر مرقد این دو امامزاده، بقعه ای احداث شد، که در حملۀ مغول ازبین رفت. در دورۀ تیموری نیز در این محل بقعه ای بنا شد، و در زمان شاه طهماسب صفوی، ایوان و قسمت های دیگری بدان افزوده گردید. براساس کتیبۀ موجود، بانی آن میرکمال الدین بن شاه حسین یوسف محمد، و معمار آن حیدرعلی بن ذوالفقار بوده است. بنای بقعه که به مرور زمان بسیار آسیب دیده بود، طی سال های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۴ش مرمت شد. ضریح شاهزاده حسین قزوین در ۱۳۴۶ش به این مکان انتقال یافت، و بر مرقد امامزادۀ محروق نصب شد. این بنا گنبدخانه ای در میانه دارد که ایوان بزرگ و اتاق های متعددی پیرامون آن را فراگرفته اند. دو درِ منبت کاری شدۀ نفیس از دورۀ صفوی مورخ ۹۷۶ و ۹۷۸ق در این بنا وجود دارد.
wikijoo: امامزاده_محمد_محروق