مون

مون (به ژاپنی: 紋)، که با نام های دیگری چون مونشو (به ژاپنی: 紋章)، موندوکورو (به ژاپنی: 紋所)، کامون و دایمون نیز شناخته می شود نشان هایی هستند که در ژاپن برای شناسایی افراد یا خاندان ها مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجایی که مون می تواند دربرگیرنده نشان برای هر چیزی باشد، از کامون و موندوکورو برای نامیدن نام خاندان استفاده می شود.مون شبیه نشان خانوادگی در آرم شناسی اروپاست که از آن ها برای شناسایی افراد یا خاندان ها در اروپا استفاده می شود.
چیگای: صلیب
داکی: دارایی
موکای: نما
مارونی: در یک دایره
میتسو: ۳
یوتسو: چهار
گو: پنج
مون می تواند به صورت طرحی پارچه ای برای قرار گرفتن بر لباس برای مجزا کردن افراد یا اعضای طایفه های مختلف بکار رود. منابع قرن نوزدهم به روشنی بیان می کنند که از مون برای متمایز شدن افراد استفاده می شده به ویژه در زمان جنگ. مون را بر پرچم، چادرها و تجهیزات نقش می بستند.
همچنان که در آرم شناسی اروپا می بینیم، مون در آغاز تنها بدست مردمان طبقات بالای اجتماع مورد استفاده قرار می گرفت ولی به تدریج بکارگیری آن بدست افراد دیگر اجتماع نیز عادی شد. در هنگام نبرد با وجود اینکه مون های خاندان های مختلف یکسان نبوده، از آن به اندازه پرچم اصلی ارتش استفاده می کرده اند. مون ها را سازمان های مختلفی همچون امورخیریه، صنفهای صنعتی، معابد، گروه های نمایشی و حتی گروه های تبهکار نیز بکار می برند. معمولاً بر لباس سنتی ژاپنی، مون مربوط به پوشنده لباس نیز قرار دارد. مردمان عادی بدون نشان نیز اغلب نشان پشتیبان یا سازمانی را که بدان تعلق دارند به کار می برند. به کارگیری مونی که متعلق به فرد دیگریست کار درستی نیست و بکارگیری مون متعلق به فردی از درجه اجتماعی بالاتر کار زشتیست. معمولاً هنگامی که بر سر یک مون اختلاف نظر پیش بیاید فرد از درجه اجتماعی پایین تر، مون خود را عوض می کند تا توهینی به فر دیگر نکرده باشد. مون هایی که توسط خاندان های حاکم ژاپن به کار رفته اند همچون نشان توکوگاوا یا نشان پادشاهی، دارای حمایت قانونی در برابر استفاده غیرمجاز هستند.گاهی اوقات خاندان های حامی، اجازه به کارگیری مون خود را به ملازمان و خدمتکاران خود می دهند. همچون اعطای نام خانوادگی خود، اعطای جواز استفاده از مون هم برای افراد مستخدم آن خاندان افتخار بزرگیست. البته اربابان می توانند عناصری از مون خود یا مونی کاملاً متفاوت را نیز برای خدمه خود در نظر بگیرند.
قانون یا روش از پیش تعیین شده ای برای طراحی مون وجود ندارد. بیشتر مون ها به شکل دایره ای و شامل نمادها یا تصاویری از گیاه، حیوان، ابزارهای دست ساز، اشیا طبیعی یا الهی هستند که تا حدی انتزاعی شده اند. نشانه های مذهبی، اشکال هندسی و واژگان کانجی نیز بسیار بکار رفته اند. همچون سپر در آرم شناسی اروپایی، مون ها بر اساس تصویر داخل خود نامگذاری می شوند ولی قانون خاصی برای نامگذاری آن ها وجود ندارد. نقش یک مون دارای فرمول خاصی نیست و نسخه های مختلف از آن با تفاوت های کوچک می تواند وجود داشته باشد اما بیشتر قسمت های آن ها یکسان بوده و در طول زمان استاندارد می شوند.میزان تحمل اختلاف نسخه های متفاوت مون برای هر مون متفاوت است. به عنوان مثال گل پائولونیا با ۵-۷-۵ گلبرگ، تنها متعلق به نخست وزیر ژاپن است، در حالیکه نماد این گل را با گلبرگ های کمتر هر کس دیگری می تواند مورد استفاده قرار دهد.

مون (Mon)
جزیره ای متعلق به دانمارک، بین شرق شلان و فالستر، با ۲۲۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱۰,۳۵۲ نفر جمعیت (۱۹۹۴). طول آن ۳۲ کیلومتر است و با اولف سوند از شلان و با گرون سوند از فالستر جدا شده است. پس از بورنهولم، مرتفع ترین جزیرۀ دانمارک است صخره های سنگ آهن (به ارتفاع ۱۵۰متر) در ضلع شرقی آن قرار دارند. فانوس دریایی مون از فاصلۀ ۲۵کیلومتری دیده می شود. خاک این جزیره گچی و حاصل خیز و شهر اصلی آن استگه است. مون نواحی مرطوب با سواحل ماسه ای و حیات وحشی بسیار متنوع دارد. سه کلیسا دارد، که نقاشی های روی سقف و دیوار آن از قرون ۱۳ تا ۱۵م برجا مانده است.