مترادف خنک : بارد، سرد، یخ ملایم، مطبوع ، بی مزه، لوس، ناخوشایند، خجسته، خوب، خوش، نیک، تازه، تر، خوشا، مطبوع، خوش آیند
متضاد خنک : حار، گرم
خنک
مترادف خنک : بارد، سرد، یخ ملایم، مطبوع ، بی مزه، لوس، ناخوشایند، خجسته، خوب، خوش، نیک، تازه، تر، خوشا، مطبوع، خوش آیند
متضاد خنک : حار، گرم
فارسی به انگلیسی
cool, fresh, flat(as a joke), frigid(as a verse)
cool, flat, vapid
فارسی به عربی
بارد , جدید , متجمد , هدوء
مترادف و متضاد
سرد، خنک
سرد، خنک
سرد، خنک، خونسرد
سرد، خنک، سرد شده
سرد، خنک
اماده، جسور، با روح، سرد، خنک، زنده، شیرین، پر رو، خرم، سبز، تر و تازه، تازه، باطراوت، تازه نفس، با نشاط
خنک، بی مزه، پهن، صاف، تخت، هموار، مسطح، یک دست، قسمت پهن، بدون پاشنه، بی تنوع
خنک، بی مزه، بی طعم، بیروح
خنک، بی روح، بی مزه، بی حس، مرده، بی حرکت
خنک، شادی بخش، نسیم دار، تازه
خنک، منجمد، بسیار سرد، دارای اندکی تمایل جنسی
خنک، بسیار سرد، یخی، پوشیده از یخ
بارد، سرد، یخ (ملایم، مطبوع) ≠ حار، گرم
۱. بارد، سرد، یخ (ملایم، مطبوع) ≠ حار، گرم
۲. بیمزه، لوس، ناخوشایند
۳. خجسته
۴. خوب، خوش، نیک
۵. تازه، تر
۶. خوشا
۷. ملایم، مطبوع، خوشآیند
فرهنگ فارسی
۱ - ( صفت ) سرد مطبوع هوای خنک . ۲ - خوب خوش نیک . ۳ - تر تازه . ۴ - صفت تحسین را رساند خوشا . نیکا . حبذا . خنکا .
دهی است از دهستان و بخش خفر شهرستان جهرم آب آن از چشمه و محصول آن غلات و برنج و بادام و انگور و انجیر .
دهی است از دهستان و بخش خفر شهرستان جهرم آب آن از چشمه و محصول آن غلات و برنج و بادام و انگور و انجیر .
فرهنگ معین
(خُ نُ ) (شب جم . )خوشا، آفرین .
(خُ نَ )(ص . ) ۱ - سرد مطبوع . ۲ - خوب ، خوش .
(خُ نَ )(ص . ) ۱ - سرد مطبوع . ۲ - خوب ، خوش .
(خُ نُ) (شب جم .)خوشا؛ آفرین .
(خُ نَ)(ص .) 1 - سرد مطبوع . 2 - خوب ، خوش .
لغت نامه دهخدا
خنک. [ خ ُ ن ُ ] ( صوت ) خوشا. خوشا بحال. طوبی. نیک و خرم باد. ( ناظم الاطباء ) ( یادداشت بخط مؤلف ) :
خنک آن کسی را کز او رشک برد
کسی کو به بخشایش اندربمرد.
خنک آنکه آباد دارد جهان
بود آشکارای او چون نهان.
خنک مرد بخشنده و بردبار.
خنک مرد دانا و یزدان شناس.
خنک آن کس کو را خوی پیغمبر ماست.
خنک آن کو رمضان را بسزا برد بسر.
خنک کسی که مر او را تمام باشد یار.
سگ درین روزگار بی فرجام
بر چنین مهتری شرف دارد
در قلم داشتن فلاح نماند
خنک آن را که چنگ و دف دارد.
خنک آنکه جانش از خرد روشن است.
به دل بی گناه و به تن بی گزند.
خنک آن را که درین ساخته دار آید.
به هر کسی ز من این دولت ثنا نرسد
خنک تو کاین همه دولت مسلم است ترا.
خنک آن روز یاد باد آن روز.
نقش تو بیصورت و جان بی تو بود.
کز چنین فتنه دور شد سر تو.
خنک آن کسی را کز او رشک برد
کسی کو به بخشایش اندربمرد.
ابوشکور بلخی.
پس خالد گفت بخ بخ یا وحشی خنک ترا باد اگر تو اندر کافری بهترین مسلمانان... را کشتی باز به مسلمانی بدترین کافران را کشتی. ( ترجمه طبری بلعمی ).خنک آنکه آباد دارد جهان
بود آشکارای او چون نهان.
فردوسی.
همه دادگر باش و پروردگارخنک مرد بخشنده و بردبار.
فردوسی.
بدانش ز یزدان شناسد سپاس خنک مرد دانا و یزدان شناس.
فردوسی.
این عطا دادن دائم خوی پیغمبر ماست خنک آن کس کو را خوی پیغمبر ماست.
فرخی.
رمضان رفت و رهی دور گرفت اندر برخنک آن کو رمضان را بسزا برد بسر.
فرخی.
خنک آن کو را از عشق نه ترس است و نه بیم.فرخی.
شب سیاه مر او را تمام یاری دادخنک کسی که مر او را تمام باشد یار.
فرخی.
بوسهل مرا بخواند و گفت : خنک بونصرمشکان که در عز کرانه شد. ( تاریخ بیهقی ).سگ درین روزگار بی فرجام
بر چنین مهتری شرف دارد
در قلم داشتن فلاح نماند
خنک آن را که چنگ و دف دارد.
معین الملک.
بد و نیک را هر دو پاداشن است خنک آنکه جانش از خرد روشن است.
اسدی.
خنک مردداننده رای مندبه دل بی گناه و به تن بی گزند.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
علی و عترت اویست مر آنرا درخنک آن را که درین ساخته دار آید.
ناصرخسرو.
گر تو بدست عقل اسیری خنک ترا.ناصرخسرو.
مالک دینار گفت : خنک کسی را که چنان غله بود که کفایت باشد. ( کیمیای سعادت ).محمد واسع گفت : نه خنک کسی که بامداد و شبانگاه گرسنه بود و از حق تعالی بدان خشنود. ( کیمیای سعادت ).به هر کسی ز من این دولت ثنا نرسد
خنک تو کاین همه دولت مسلم است ترا.
خاقانی.
فرخ و روشن و جهان افروزخنک آن روز یاد باد آن روز.
نظامی.
ای خنک آن دم که جهان بی تو بودنقش تو بیصورت و جان بی تو بود.
نظامی.
ای خنک جان عیش پرور توکز چنین فتنه دور شد سر تو.
خنک . [ خ ُ ن ُ ] (صوت ) خوشا. خوشا بحال . طوبی . نیک و خرم باد. (ناظم الاطباء) (یادداشت بخط مؤلف ) :
خنک آن کسی را کز او رشک برد
کسی کو به بخشایش اندربمرد.
پس خالد گفت بخ بخ یا وحشی خنک ترا باد اگر تو اندر کافری بهترین مسلمانان ... را کشتی باز به مسلمانی بدترین کافران را کشتی . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
خنک آنکه آباد دارد جهان
بود آشکارای او چون نهان .
همه دادگر باش و پروردگار
خنک مرد بخشنده و بردبار.
بدانش ز یزدان شناسد سپاس
خنک مرد دانا و یزدان شناس .
این عطا دادن دائم خوی پیغمبر ماست
خنک آن کس کو را خوی پیغمبر ماست .
رمضان رفت و رهی دور گرفت اندر بر
خنک آن کو رمضان را بسزا برد بسر.
خنک آن کو را از عشق نه ترس است و نه بیم .
شب سیاه مر او را تمام یاری داد
خنک کسی که مر او را تمام باشد یار.
بوسهل مرا بخواند و گفت : خنک بونصرمشکان که در عز کرانه شد. (تاریخ بیهقی ).
سگ درین روزگار بی فرجام
بر چنین مهتری شرف دارد
در قلم داشتن فلاح نماند
خنک آن را که چنگ و دف دارد.
بد و نیک را هر دو پاداشن است
خنک آنکه جانش از خرد روشن است .
خنک مردداننده ٔ رای مند
به دل بی گناه و به تن بی گزند.
علی و عترت اویست مر آنرا در
خنک آن را که درین ساخته دار آید.
گر تو بدست عقل اسیری خنک ترا.
مالک دینار گفت : خنک کسی را که چنان غله بود که کفایت باشد. (کیمیای سعادت ).محمد واسع گفت : نه خنک کسی که بامداد و شبانگاه گرسنه بود و از حق تعالی بدان خشنود. (کیمیای سعادت ).
به هر کسی ز من این دولت ثنا نرسد
خنک تو کاین همه دولت مسلم است ترا.
فرخ و روشن و جهان افروز
خنک آن روز یاد باد آن روز.
ای خنک آن دم که جهان بی تو بود
نقش تو بیصورت و جان بی تو بود.
ای خنک جان عیش پرور تو
کز چنین فتنه دور شد سر تو.
ای خنک چشمی که او گریان اوست
ای همایون دل که او بریان اوست .
ای خنک آن مرد کز خود رسته شد
در وجود زنده ای پیوسته شد.
محسنان مردند و احسانها بماند
ای خنک آن را که این مرکب براند.
خنک روز محشر تن دادگر
که در سایه ٔ عرش دارد مقر.
خنک آنکه در صحبت عاقلان
بیاموزد اخلاق صاحبدلان .
خنک آنکه آسایش مرد و زن
گزیند بر آسایش خویشتن .
خنک آن کس که تخم نیکی کاشت
تا بر خویشتن از آن برداشت .
دانش است آب زندگانی مرد
خنک آن کآب زندگانی خورد
در پی کشف این و آن رفتن
جز بدانش کجا توان رفتن .
|| (ص ) سرد. بارد. چاهیده . (ناظم الاطباء). سرد خوش . سردی که سوزان نیست . سرد ملایم و مطبوع :
ز سالی به استخر بودی دو ماه
که کوتاه بودی شبان سیاه
که شهری خنک بود و روشن هوا
از آنجا گذشتن ندیدی روا.
همی رای زد تا جهان شد خنک
وزید از سر کوه بادی تنک .
خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است .
و هوای قلعه خنک است چنانک غله ٔ نیک دارد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 143). و هوای آن معتدل است و پاره ای از هوای یزد خنک تر باشد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 124). و هوای آن سخت خنک است و خوش . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 158). و چو بزمین آمد اگر دستی نرم بر وی نهند یا نسیمی خنک بر وی وزد درد آن با پوست باز کردن برابر باشد. (کلیله و دمنه ).
- آب خنک ؛ آب سرد.
- خنک شدن ؛ سرد شدن .
- خنک کردن ؛ سرد کردن .
- خنک کن ؛ آلتی است که برای خنک کردن بکار می برند.
- هوای خنک ؛ هوایی که سرد مطبوع باشد.
- امثال :
سبوی نو، آب خنک دارد ، نظیر: هنوز خوبی اول کار است .
|| بی مزه . ناگیرا.
- ادای خنک ؛ حرکات ناخوش . حرکات زشت و بی مزه :
بس است این همه زاهد مکن ادای خنک
چو صبح چند بدوش افکنی ردای خنک .
- خنک روی ؛ بی نمک . ناگیرا :
خنک رویند ترکان سمرقند
نمک در مردم هندوستان است .
- گفتار خنک ؛ گفتار ناخوش :
من نه آن دریای پرشورم که خاموشم کنند
یا بگفتار خنک دل سرد از جوشم کنند.
- ناز خنک ؛ ناز ناخوش . ناز بیجا :
چرا ناز خنک از مرهم کافور بردارد.
- || تر. تازه . ملایم .
|| (ق ) خوب . خوش . (ناظم الاطباء). مستریح . (یادداشت بخط مؤلف ) :
تو خفته خنک در حرم نیم روز.
- دل خنک کردن ؛ دل خوش کردن . تشفی دل کردن :
جمعی که زیر چرخ شب و روز کرده اند
چون شمع دل خنک به نسیم سحر کنند.
|| (اِ) آسانی . ملایمت . || خود. خویش . || خویشاوند. (ناظم الاطباء).
خنک آن کسی را کز او رشک برد
کسی کو به بخشایش اندربمرد.
ابوشکور بلخی .
پس خالد گفت بخ بخ یا وحشی خنک ترا باد اگر تو اندر کافری بهترین مسلمانان ... را کشتی باز به مسلمانی بدترین کافران را کشتی . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
خنک آنکه آباد دارد جهان
بود آشکارای او چون نهان .
فردوسی .
همه دادگر باش و پروردگار
خنک مرد بخشنده و بردبار.
فردوسی .
بدانش ز یزدان شناسد سپاس
خنک مرد دانا و یزدان شناس .
فردوسی .
این عطا دادن دائم خوی پیغمبر ماست
خنک آن کس کو را خوی پیغمبر ماست .
فرخی .
رمضان رفت و رهی دور گرفت اندر بر
خنک آن کو رمضان را بسزا برد بسر.
فرخی .
خنک آن کو را از عشق نه ترس است و نه بیم .
فرخی .
شب سیاه مر او را تمام یاری داد
خنک کسی که مر او را تمام باشد یار.
فرخی .
بوسهل مرا بخواند و گفت : خنک بونصرمشکان که در عز کرانه شد. (تاریخ بیهقی ).
سگ درین روزگار بی فرجام
بر چنین مهتری شرف دارد
در قلم داشتن فلاح نماند
خنک آن را که چنگ و دف دارد.
معین الملک .
بد و نیک را هر دو پاداشن است
خنک آنکه جانش از خرد روشن است .
اسدی .
خنک مردداننده ٔ رای مند
به دل بی گناه و به تن بی گزند.
اسدی (گرشاسب نامه ).
علی و عترت اویست مر آنرا در
خنک آن را که درین ساخته دار آید.
ناصرخسرو.
گر تو بدست عقل اسیری خنک ترا.
ناصرخسرو.
مالک دینار گفت : خنک کسی را که چنان غله بود که کفایت باشد. (کیمیای سعادت ).محمد واسع گفت : نه خنک کسی که بامداد و شبانگاه گرسنه بود و از حق تعالی بدان خشنود. (کیمیای سعادت ).
به هر کسی ز من این دولت ثنا نرسد
خنک تو کاین همه دولت مسلم است ترا.
خاقانی .
فرخ و روشن و جهان افروز
خنک آن روز یاد باد آن روز.
نظامی .
ای خنک آن دم که جهان بی تو بود
نقش تو بیصورت و جان بی تو بود.
نظامی .
ای خنک جان عیش پرور تو
کز چنین فتنه دور شد سر تو.
نظامی .
ای خنک چشمی که او گریان اوست
ای همایون دل که او بریان اوست .
مولوی .
ای خنک آن مرد کز خود رسته شد
در وجود زنده ای پیوسته شد.
مولوی .
محسنان مردند و احسانها بماند
ای خنک آن را که این مرکب براند.
مولوی .
خنک روز محشر تن دادگر
که در سایه ٔ عرش دارد مقر.
سعدی (بوستان ).
خنک آنکه در صحبت عاقلان
بیاموزد اخلاق صاحبدلان .
سعدی (بوستان ).
خنک آنکه آسایش مرد و زن
گزیند بر آسایش خویشتن .
سعدی (بوستان ).
خنک آن کس که تخم نیکی کاشت
تا بر خویشتن از آن برداشت .
امیرخسرو دهلوی .
دانش است آب زندگانی مرد
خنک آن کآب زندگانی خورد
در پی کشف این و آن رفتن
جز بدانش کجا توان رفتن .
اوحدی .
|| (ص ) سرد. بارد. چاهیده . (ناظم الاطباء). سرد خوش . سردی که سوزان نیست . سرد ملایم و مطبوع :
ز سالی به استخر بودی دو ماه
که کوتاه بودی شبان سیاه
که شهری خنک بود و روشن هوا
از آنجا گذشتن ندیدی روا.
فردوسی .
همی رای زد تا جهان شد خنک
وزید از سر کوه بادی تنک .
فردوسی .
خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است .
منوچهری .
و هوای قلعه خنک است چنانک غله ٔ نیک دارد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 143). و هوای آن معتدل است و پاره ای از هوای یزد خنک تر باشد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 124). و هوای آن سخت خنک است و خوش . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 158). و چو بزمین آمد اگر دستی نرم بر وی نهند یا نسیمی خنک بر وی وزد درد آن با پوست باز کردن برابر باشد. (کلیله و دمنه ).
- آب خنک ؛ آب سرد.
- خنک شدن ؛ سرد شدن .
- خنک کردن ؛ سرد کردن .
- خنک کن ؛ آلتی است که برای خنک کردن بکار می برند.
- هوای خنک ؛ هوایی که سرد مطبوع باشد.
- امثال :
سبوی نو، آب خنک دارد ، نظیر: هنوز خوبی اول کار است .
|| بی مزه . ناگیرا.
- ادای خنک ؛ حرکات ناخوش . حرکات زشت و بی مزه :
بس است این همه زاهد مکن ادای خنک
چو صبح چند بدوش افکنی ردای خنک .
سلیم (از آنندراج ).
- خنک روی ؛ بی نمک . ناگیرا :
خنک رویند ترکان سمرقند
نمک در مردم هندوستان است .
علی خراسانی (از آنندراج ).
- گفتار خنک ؛ گفتار ناخوش :
من نه آن دریای پرشورم که خاموشم کنند
یا بگفتار خنک دل سرد از جوشم کنند.
صائب (از آنندراج ).
- ناز خنک ؛ ناز ناخوش . ناز بیجا :
چرا ناز خنک از مرهم کافور بردارد.
؟
- || تر. تازه . ملایم .
|| (ق ) خوب . خوش . (ناظم الاطباء). مستریح . (یادداشت بخط مؤلف ) :
تو خفته خنک در حرم نیم روز.
سعدی .
- دل خنک کردن ؛ دل خوش کردن . تشفی دل کردن :
جمعی که زیر چرخ شب و روز کرده اند
چون شمع دل خنک به نسیم سحر کنند.
صائب (از آنندراج ).
|| (اِ) آسانی . ملایمت . || خود. خویش . || خویشاوند. (ناظم الاطباء).
خنک . [ خ ُ ن ُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان و بخش خفر شهرستان جهرم ، آب آن از چشمه ومحصول آن غلات و برنج و بادام و انگور و انجیر است . شغل اهالی زراعت و باغداری و از صنایع دستی گلیم بافی و راه مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
فرهنگ عمید
۱. [مقابلِ گرم] دارای سرمای ملایم و مطبوع: آب خنک.
۲. [عامیانه، مجاز] خجسته، خوب وخوش: نیک وبد چون همی بباید مُرد / خنک آن کس که گوی نیکی بُرد (سعدی: ۵۲ ).
۳. (طب قدیم ) دارای طبیعت سرد.
۴. [مجاز] ناپسند: رفتار خنک.
۲. [عامیانه، مجاز] خجسته، خوب وخوش: نیک وبد چون همی بباید مُرد / خنک آن کس که گوی نیکی بُرد (سعدی: ۵۲ ).
۳. (طب قدیم ) دارای طبیعت سرد.
۴. [مجاز] ناپسند: رفتار خنک.
دانشنامه عمومی
شهر ژانک (به فرانسوی: Genk) در شهرستان اسلت در استان لمبورگ در منطقه فلاندری در کشور بلژیک واقع شده است.
wiki: استان فارس ایران است.
این روستا در دهستان سفیدار قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۸۵ نفر (۶۴خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان سفیدار قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۸۵ نفر (۶۴خانوار) بوده است.
wiki: خنک (جهرم)
(گنابادی) خُنُکْ؛ بی مزگی،کار زشت، بی تربیتی. || سرما، سردی هوا.
گویش اصفهانی
تکیه ای: xonok
طاری: xonok
طامه ای: yax
طرقی: xonok
کشه ای: xonok
نطنزی: yax / xonok
گویش مازنی
/Khenek/ خنک – سرد
خنک – سرد
جدول کلمات
بارد
پیشنهاد کاربران
خونسرد، باآرامش
به لحجه و گویش مشهدی به معنای سرد و در بعضی از مواقع به عنوان کنایه از بی مزه بودن فرد مقابل استفاده می شود.
خُنُک: دکتر کزازی در مورد واژه ی "خنک " می نویسد : ( ( خنک واژه ی ستایش است و به معنی" خوشا "،
" نیکا" این واژه در پهلوی خنگ xunag بوده است و در نوشته های مانیکی xwnk به معنی شاد و سرد ) ) .
( ( � خنک پادشاهی که هنگام اوی
زمانه به شاهی برد نام او! ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص ۴۲۱. )
" نیکا" این واژه در پهلوی خنگ xunag بوده است و در نوشته های مانیکی xwnk به معنی شاد و سرد ) ) .
( ( � خنک پادشاهی که هنگام اوی
زمانه به شاهی برد نام او! ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص ۴۲۱. )
کلمات دیگر: