الکترومغناطیس

الکترومغناطیس (به انگلیسی: Electromagnetism) شاخه ای از فیزیک است که به مطالعهٔ پدیده های الکتریکی و مغناطیسی و ارتباط این دو با هم می پردازد. از طرفی نیروی الکترومغناطیسی یکی از چهار نیروی بنیادی طبیعت است (سه نیروی دیگر نیروی هسته ای قوی، نیروی هسته ای ضعیف و گرانش هستند). در نظریهٔ الکترومغناطیس این نیروها به وسیلهٔ میدان های الکترومغناطیسی توصیف می شوند. الکترومغناطیس توصیفگر بیشتر پدیده هایی ست (به جز گرانش) که در زندگی روزمره اتفاق می افتند. الکترومغناطیس همچنین نیرویی ست که الکترون ها و پروتون ها را در داخل اتم ها کنار هم نگه می دارد. درحقیقت عامل همهٔ نیروهای درون مولکولی، نیروی الکترومغناطیسی است.
۱۸۰۰: برای اولین بار آلِساندرو ولتا از روی و نقره توان الکتریکی دائمی (پیل یا باتری) تولید کرد.
۱۸۲۰: هانس کریستیَن اُورستِد با مشاهدهٔ تغییر جهت قطب نما با جریان الکتریکی میدان مغناطیسی را پیدا کرد. این اولین جابه جایی مکانیکی با جریان الکتریکی بود.
۱۸۲۰: آندره ماری آمپر سیم پیچ استوانه ای را اختراع کرد.
۱۸۲۱: مایکل فارادِی دو آزمایش برای نشان دادن چرخش مغناطیسی طراحی کرد. او یک سیم آویزان را در معرض میدان مغناطیسی قرار داد و چرخش آن در یک مدار دوار را مشاهده کرد.
۱۸۲۲: پیتر بارلو (انگلیسی) چرخ نخ ریسی را اختراع کرد. (چرخ بارلو = ماشین تک قطبی).
۱۸۲۶–۱۸۲۵: ولیام استراگن (انگلیسی) آهنربای الکتریکی را اختراع کرد، که یک سیم پیچ با هسته آهنی (به منظور افزایش میدان مغناطیسی) بود.
۱۸۲۷–۱۸۲۸: ایستوان (آنیوس) جدلیک (مجارستانی) اولین ماشین های دوار با برق و کموتاتور را اختراع کرد. اما او چندین سال پس از اختراع به فکر ثبتش افتاد و تاریخ دقیق آن مشخص نیست.
۱۸۳۱: مایکل فارادی القای الکترومغناطیسی را کشف کرد؛ یعنی تولید جریان الکتریکی با تغییر میدان مغناطیسی.
نیروی الکترومغناطیسی به دو صورت نیروی الکتریکی و نیروی مغناطیسی بروز می کند که این دو جنبه های مختلف از یک چیز (نیروی الکترومغناطیسی) هستند و از این رو ذاتاً یه یکدیگر مربوطند. تغییر میدان الکتریکی با زمان، میدان مغناطیسی تولید می کند. همچنین تغییر میدان مغناطیسی با زمان، میدان الکتریکی تولید می کند. این اثر به نام القای الکترومغناطیسی شناخته می شود و اساس کار ژنراتورها، موتورهای الکتریکی و ترانسفورماتورها است. میدان الکتریکی عامل چند پدیدهٔ معمول مانند پتانسیل الکتریکی (ولتاژ باتری) و جریان الکتریکی (جریان برق)، و میدان مغناطیسی عامل رانش و ربایش آهنرباها هستند. در الکترودینامیک کوانتومی، نیروی الکترومغناطیسی بین ذرات باردار را می توان از طریق روش نمودارهای فاینمن محاسبه کرد که در آن فرض می شود که ذرات حامل (به نام فوتون مجازی) بین ذرات باردار مبادله می شود.
مفاهیم نظری الکترومغناطیس منجر به ارائه نظریه نسبیت خاص توسط آلبرت اینشتین در سال ۱۹۰۵ شده است.
در ابتدا تصور این بود که الکتریسیته و مغناطیس دو پدیده جدا از هم هستند. با انتشار رساله الکتریسیته و مغناطیس جیمز کلارک ماکسول در سال ۱۸۷۳ میلادی که در آن وی نشان داد تعامل بارهای مثبت و منفی توسط یک نیرو صورت می گیرد، این دیدگاه تغییر کرد. چهار اثر عمده ناشی از تداخل این دو وجود دارد که به وضوح توسط آزمایش ها نشان داده شده اند.

اِلکتِرومغناطیس (electromagnetism)
در فیزیک، ویژگی ها و برهم کنش های مغناطیس و جریان های برق. جریانی که از جسم رسانا درحال عبور است، در اطراف آن میدانی مغناطیسی پدید می آورد. میدان مغناطیسی متغیری هم که با جسم رسانا برهم کنش داشته باشد، جریانی در آن جسم پدید می آورد. این پدیده به اثر الکترومغناطیسی معروف است.