کتابخانه

کتابخانه های باستان و قرون وسطی. سخن در باب تاریخ تشکیل نخستین کتابخانه مبتنی بر حدس و گمان است، لکن به هر حال قطعی است که پیدایش کتابخانه ها به موازات پیدایش سواد و علم بوده است. تمدن در هر کجا پدیدار شود نه صرفآ وابسته به ارتباطات میان افراد و قبایل، بلکه وابسته به ثبت و ضبط این ارتباطات بوده است، تا پیام های مندرج در آنها به دور دست های مکان و زمان برسد. حکومت ها برای اداره قلمروهای خود و بازرگانان برای صدور و ورود کالا، به این گونه اسناد نیاز داشتند. مراکز اداری و بازرگانی بالطبع باسوادان را به خود جلب می کردند و در چنین محیط هایی بود که نخستین جوانه های تمدن ها سر زدند. ما اینک می دانیم که توان ضبط مراودات مصارف بسیاری، ورای بازرگانی و حکمرانی، داشت. سرگرمی در انواع اشکال آن، نمایش و ادب، و نیز فعالیت های فردی و اجتماعیِ بی شماری بدین گونه ثبت و ضبط می شدند. اهمیت سواد در تمام این جهات نیاز به مدارس را ایجاب کرد و در این مدارس تدریس اساسآ با کمک نوشته صورت می گرفت. ورای همه اینها، نقشی که این امر در تاریخ تعلیم و تربیت و کتابخانه ها ایفا کرد، بسیار مهم بود. اساسآ غرض از همه مناسک و آداب دینی برقراری ارتباط در میان آدمیان است. آداب و سنن مضبوط، نیروهایی هستند که انسان ها را در قبایل و ملل مختلف به یکدیگر متصل نگه می دارند و به آنها شخصیت دائمی و مسلط می دهند. کلام مکتوب نزد توده مردم قدرت جادویی دارد. این امر هم در جوامع نخستین انسانی و هم تا حدودی امروزه حقیقت دارد. سران قبایل و ملل زود درمی یابند که سواد و علم به ایشان جلوه تقدس می دهد که معمولا در معابد و کلیساها تبلور می یابد. از این رو، تصادفی نیست که چنین مکان هایی به مراکز نگهداری سننن مکتوب تبدیل شوند و همه کتابخانه های وابسته به نهادها، درگذشته ها، لازم بود به معابد وابسته باشند. چنانکه در قلمرو مسیحیت، لااقل تا قرن هجدهم، این چنین بود. کلیسا، بیش از هزار سال، انحصار عملی آموزش و سواد را در اختیار داشت و واژه Clerici که برای مقامات آن به کار می رفت صرفآ اشاره به باسواد بودن ایشان داشت.
گسترش مجموعه های نوشته ها و کتابخانه ها، فراتر از این حد، به تدریج و در اوضاع و احوال مساعد صورت گرفت. عناصر اصلی این اوضاع و احوال عبارت بودند از: 1 ) رواج علم و ادب در میان مردم عادی در نتیجه تأسیس دانشگاه ها و پیدایش حرفه های دنیوی نظیر حقوق و طب؛ 2 ) رشد کسب و تجارت که موجب مکنت و پیشرفت فن و صنعت شد و نیاز به کارگران باسواد را ایجاد کرد؛ 3 ) به دنبال آن، پیدایش طبقه نسبتآ مرفه که در خانه های بادوام می زیستند، خانه هایی که ثبات و درجه ای از خلوت شخصی را برایشان به ارمغان آورد؛ 4 ) فراوانی مواد اولیه تولید کتاب، اعم ازپاپیروس، پارشمن، یا کاغذ. این شرایط به درجات گوناگون در یونان، از قرن پنجم پیش از میلاد، و در اسکندریه از قرن سوم پیش از میلاد، در امپراتوری رم، و در قسطنطنیه در دوران بیزانس موجود بوده است. در انگلستان این شرایط از قرن پانزدهم شروع به پیدا شدن کرد و در دوران موسوم به بازگشت به طور نهایی مستقر شد.
باید به این نکته توجه داشت که پیش از آنکه کتابخانه ها، اعم از عمومی یا شخصی، شکوفا شوند، لازم است که توان خواندن به عادت خواندن مبدل شده باشد. این عادت، در صورتی که کتاب فراوان باشد، به سرعت رواج می یابد. وانگهی به دنبال دوران فراوانی و ارزانی مواد اولیه کتاب، معمولا دوران آفرینش ادبی می آید. فوران آثار ادبی در قرن پنجم پیش از میلاد در یونان در پی افزایش واردات پاپیروس در قرن پیش از آن رخ داد. فعالیت ادبی در انگلستان عصر الیزابت نیز بعد از فراوان شدن کاغذ ارزان و صنعت چاپ رونق گرفت.
یونان. نخستین مجموعه ها در یونان باستان به احتمال زیاد در جوار معبدها و زیارتگاه های بزرگ ایجاد شدند. هنر نوشتن دست کم از دوران مینوسی ( 3000 - 1100ق. م. ) در یونان شناخته شده بود، اما رواج نوشتن با الفبا به جای هجا، که در قرن نهم پیش از میلاد رخ داد و تألیف ایلیاد و ادیسه را ممکن ساخت، احتمالا مسیر به وجود آمدن مجموعه های سازمان یافته را نیز باز کرد. معبدها بنیادهای دینی بودند که آیین ها داشتند و این آیین ها لازم بود به نسل های بعد منتقل شود. اجرای آیین هانیز شامل قرائت متن هایی می شد که باید از بر یا از روی نوشته خوانده می شدند. حتی کتیبه های معابد از مطالب ادبی و تاریخی تشکیل شده اند. بسیاری معابد در رشته های خاص، نظیر طب، بانکداری، نسب شناسی، و یا آرشیو تخصص یافتند. بسیاری دیگر، اشیای قیمتی، نظیر اسناد ادبی و غیر آن را به امانت می پذیرفتند. وجود این قبیل مجموعه ها در معابد قطعی است، هر چند اشاره مستقیمی به آنها در دست نیست. دو نویسنده سده های بعد که چندان نیز محل اعتماد نیستند، از وجود دو کتابخانه سلطنتی در قرن ششم پیش از میلاد سخن گفته اند. این دو، آتنایوس[1] و آولوس گلیوس[2] هستند. یکی از این دو کتابخانه را گفته اند پولوکراتس[3]، جبار ساموس، و دیگری را پیسیستراتوس[4]، جبار آتن، ایجاد کرد. هیچ شاهد دیگری مبنی بر وجود این دو کتابخانه به دست نیامده است، اما در گزارش دو نویسنده فوق نیز سخن ناممکنی بر زبان نرفته است.
از قرن چهارم پیش از میلاد شواهد بهتری از وجود کتابخانه ها در یونان در دست است. از چهار مدرسه فلسفه در آتن تنها یکی ملکی از آن خود نداشت و بنابراین نمی تواند کتابخانه نیز داشته باشد. از کتابخانه آکادمی افلاطون سخن چندانی در دست نیست، اما وجود آن کم و بیش قطعی است. در این کتابخانه آثار خود افلاطون و برادرزاده اش و نیز نوشته های مکتب فیثاغورسی نگهداری می شد. افلاطون آثار مکتب اخیر را خود خرید و به آکادمی منتقل کرد. ذکر کتابخانه مکتب اپیکوریان در وصیتنامه اپیکور ( 341 - 270ق. م. ) آمده است. آن نیز می توانست مجموعه قابلی باشد، زیرا آثار بنیان گذار آن، اپیکور، خود 300 طومار می شد. اما از همه مهم تر، کتابخانه ارسطو در لیسه بود که از آن اطلاعات بسیاری در دست است . . .

جایی برای کتاب ها و کتاب خواندن

ماتیکان کده
ماتیکان برابر نسک نوشتار یا عربیش کتاب است
کده همان خانه است تازه خانه عربی نیست!

به انگلیسی میشهlibraryیعنی کتاب خانه

خود معنی کتابخانه به English میشه Library به فارسی هم میشه مکانی برای کتاب خواندن.

دارالکتب

کتاب خانه به انگلیسی میشود library