نینوا

درآمد: این قطعه با حرکتی پایین رونده با ویلن آلتو در دانگ دوم نوا آغاز و نهایتاً بعد از اجرای انگاره های نوا از میزان ششم تابلویی از انگاره های اصلی نوا، بواسطهٔ ارکستر پدیدار می شود و پس از آن طرح ملودی اصلی برای ویلونسل با همراهی ارکستر نوشته می شود که با نت های کشیده پایان می یابد.
نغمه: با پیتزیکاتوی آهستهٔ ویلونسل و کنترباس آغاز می شود و در ادامه دگره های مختلفی از گوشهٔ «نغمه» برای آلتو و ویلن ۱ و ۲ با ریتم های مختلف نوشته شده که در ادامه انگاره های آغازین با «نغمه» ترکیب می شوند و در پایان، نی گوشهٔ «نغمه» را به شکل آوازی با همراهی ارکستر خاتمه می دهد.
جامه دران: با حرکت آهستهٔ ویلن آلتوی سلو آغاز می شود و با ملودی و انگاره های گوشه های دیگر ترکیب و با حرکتی تندتر با گوشهٔ «نغمه» پایان می یابد.
نَهُفت: انگارهٔ اصلی گوشهٔ نَهُفت به صورت اکتاو در بخش های مختلف آغاز، و نی با حالتی نیمه آزاد همراه می شود. در ادامه همین گوشه با دگره های ریتمیک تندتر با همراهی نی و ارکستر پایان می یابد.
فرود:قطعهٔ «درآمد» عیناً تکرار می شود و قطعه در دستگاه نوا فرود می آید.
رقص سماع: این بخش با ریتم ده ضربی (۳+۳+۴) یا (۱+۲+۳+۴) با پیتزیکاتوی ویلونسل و کنترباس با همراهی دو نی آغاز می شود که در ادامه نیز باقی ارکستر با پیتزیکاتو، دو نی را همراهی می کنند و با سؤال جواب نی ها و ارکستر ادامه داده می شود و با کرشندو ی کوتاه ارکستر به پایان می رسد.
نی نوا آلبومی از حسین علیزاده — موسیقی دان ایرانی — است که در مهر ۱۳۶۲ توسط مؤسسهٔ فرهنگی هنری ماهور پخش شد.این آلبوم یکی از معروف ترین کارهای حسین علیزاده است و پس از پخش توانست از محبوبیت عمومی برخوردار شود و پایه های شهرت علیزاده را نیز محکم تر کرد. این آلبوم حتی موجب شد که علیزاده در سطح بین المللی هم بتواند خود را بیشتر بشناساند.نی نوا دومین اثری بود که علیزاده برای ارکستر ساخت و پیش از نی نوا، یک سرود در همین سبک برای روز کارگر ساخته بود. هستهٔ اصلی نی نوا مربوط به سال ۱۳۵۶ می شود. او به دلیل علاقه به دستگاه نوا، از این دستگاه برای نوشتن این قطعه استفاده کرده و بعد روی آن کار کرده و آن را با ارکستر زهی ادغام کرده است.
با اینکه برداشت های مختلفی از نی نوا می شود و برخی آن را قطعهٔ مذهبی هم در نظر می گیرند، اما علیزاده تنها آن را نوعی خاطره نویسی موسیقایی از سال های آغازین دههٔ ۱۳۶۰ در نظر می گیرد و ساخت قطعهٔ مذهبی را رد می کند، هرچند که آئین مذهبی را در کنار سایر ایده هایی که داشته، در ساختن آلبوم خود الهام بخش می داند.
در این آلبوم، نی، نقش یک راوی را دارد و مصرع نخست از نی نامه مولوی، یکی از مواردی بوده که علیزاده از آن ایده گرفته است. تکنوازی نی در این آلبوم توسط جمشید عندلیبی انجام شده است.

نی نوا (آلبوم). نی نوا آلبومی از حسین علیزاده — موسیقی دان ایرانی — است که در مهر ۱۳۶۲ توسط مؤسسهٔ فرهنگی هنری ماهور پخش شد. این آلبوم یکی از معروف ترین کارهای حسین علیزاده است و پس از پخش توانست از محبوبیت عمومی برخوردار شود و پایه های شهرت علیزاده را نیز محکم تر کرد. این آلبوم حتی موجب شد که علیزاده در سطح بین المللی هم بتواند خود را بیشتر بشناساند. نی نوا دومین اثری بود که علیزاده برای ارکستر ساخت و پیش از نی نوا، یک سرود در همین سبک برای روز کارگر ساخته بود. هستهٔ اصلی نی نوا مربوط به سال ۱۳۵۶ می شود. او به دلیل علاقه به دستگاه نوا، از این دستگاه برای نوشتن این قطعه استفاده کرده و بعد روی آن کار کرده و آن را با ارکستر زهی ادغام کرده است.
با اینکه برداشت های مختلفی از نی نوا می شود و برخی آن را قطعهٔ مذهبی هم درنظر می گیرند، اما علیزاده تنها آن را نوعی خاطره نویسی موسیقیایی از سال های آغازین دههٔ ۱۳۶۰ درنظر می گیرد و ساخت قطعهٔ مذهبی را رد می کند، هرچند که آئین مذهبی را در کنار سایر ایده هایی که داشته، در ساختن آلبوم خود الهام بخش می داند.
در این آلبوم، نی، نقش یک راوی را دارد و مصرع نخست از نی نامه مولوی، یکی از مواردی بوده که علیزاده از آن ایده گرفته است. تکنوازی نی در این آلبوم توسط جمشید عندلیبی انجام شده است.
نی نوا در زمانی پخش شد که پیش از آن، هنرمندان مختلف عمدتاً از آواز به عنوان عنصر اصلی در موسیقی خود استفاده می کردند و از این رو که یک آلبوم ایرانی تنها با تکیه بر سازهای گوناگون بتواند به محبوبیت فراگیر در جامعه برسد، در نوع خود بااهمیت جلوه می کرد. استفاده از ریتم، سازآرایی گوناگون و فرم چندصدایی که مورد آخر در آن زمان در بین آثار ایرانی تازگی داشت، از عواملی هستند که منتقدان در موفقیت اثر از آن نام می برند.
این آلبوم، به همراه آلبوم دیگری از علیزاده به نام آوای مهر که در سال ۱۳۷۰ منشتر شده بود، مجدداً در قالب لوح فشرده هم منتشر شد. نی نوا توسط ارکسترهایی ایرانی و غیرایرانی همچون ارکستر رودکی، ارکستر سمفونیک اوکراین و یک ارکستر فرانسوی به صورت زنده اجرا شده است.