عقده حقارت

همبافت حقارت یکی از همبافت هایی در روانشناسی و روانکاوی است، که از جهت واکنش های رفتاری و علمی دارای دو گونه تأثیر مثبت و منفی است.
عقده حقارت که اغلب اوقات ناخودآگاه است در اثر عوامل و انگیزه های گوناگون در روان انسان ها به وجود می آید. پیاژه در این باره می گوید: به نظر روان شناسان هیچ مرد یا زنی نمی تواند به طور کامل از عدم تعادلی که منجر به نشانه های روانی همبافت حقارت می شود، فرار کند. ولی این عدم تعادل گاه رسیدن به موفقیت های بزرگ را سبب می شود. در واقع بعضی پیروزی ها را ممکن است نتوان بدون محرک قوی احساس حقارت بدست آورد.

عُقدۀ حقارت (inferiority complex)
در روان شناسی، عقده یا مجموعه ای از ترس های سرکوب شدۀ مبتنی بر حقارت جسمی. این اصطلاح را نخستین بار آلفرد آدلر به کار برد و معمولاً برای توصیف احساس های کلی حقارت و جبران مفرط آن ها استفاده می شود. به نظر آدلر این عقده ناشی از ادراک حقیر بودن عضو یا بخشی از اعضای بدن است که به احساس حقارت کلی می انجامد. او معتقد بود که هر کسی از احساس حقارت رنج می برد و میل یا تصمیم برای رهایی از آن، تعیین کنندۀ رفتار انسان هاست. ناکامی در این امر ممکن است به علایم روان رنجور (نوروتیک) منجر شود.