بن مضارع

بن مضارع یا سِتاک حال یا مادهٔ مضارع یا ریشهٔ مضارع یکی از دو گونه بن در دستور زبان فارسی است که برای ساختن فعل زمان حال و گونه هایی از اسم و صفت (کلمات خویشاوندِ فعل) به کار می رود.
انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن (۱۳۷۵)، دستور زبان فارسی ۲، تهران: انتشارات فاطمی، ویرایش دوم، صص۱۹–۲۰.
فرشیدورد، خسرو، فعل و گروه فعلی و تحول آن در زبان فارسی (پژوهشی در دستور تاریخیِ زبان فارسی)، تهران: انتشارات سروش، ۱۳۸۴، ص۹۱.
بن مضارع، ساده ترین شکل یک فعل در زمان حال است که با حذف وندهای اصلی (پیشوندها و پسوندها) به دست می آید. فعل مضارع در زبان فارسی به صورت زیر ساخته می شود:
برای نمونه، فعل می روند به صورت زیر تجزیه می شود:
چند گونه صفت از بن مضارع ساخته می شود: