سیزده بدر
فارسی به انگلیسی
The thirteenth day after Norooz (Iranian new year) when people go out for picnics and pleasure
فرهنگ فارسی
رسم تفرج و گردش که روز سیزدهم فروردین ایرانیان راست .
روز سیزده فروردین که از جشن‌های ملی ایران است، روز طبیعت
لغت نامه دهخدا
سیزده بدر. [ دَه ْ ب ِدَ ] ( اِ مرکب ) رسم تفرج و گردش که روز سیزدهم فروردین ایرانیان راست. ( یادداشت بخط مؤلف ). روز سیزدهم از سال نو ایرانیان بیرون روند و نحوست دور کنند.
دانشنامه آزاد فارسی
از مراسم سنتی ایرانیان. در سیزده بدر (۱۳ فروردین)، پایانِ جشن های نوروزی معمولاً به صورت بسیار گسترده در ایران و نیز در برخی نواحی خارج از ایران برگزار می شود (← نوروز). در باور عمومی، روز ۱۳ فروردین نحس و ناخجسته است. اعتقاد به نحوست عدد ۱۳ در میان بسیاری از ملت ها و اقوام مشترک است، ظاهراً سیزده بدر با جشن باستانی نوروز پیوندی ندارد و اصولاً سابقۀ این مراسم چندان قدیمی نیست و به چند قرن اخیر برمی گردد. دربارۀ خاستگاهِ سیزده بدر فرضیه های گوناگون مطرح شده است؛ برخی این روز را، به عکس دیدگاه پیش گفته دربارۀ نحوست ۱۳، در نخستین نوروز گاه شماری ایرانی روز بدر می دانند. برخی آن را تمثیلی از هزارۀ ۱۳ عمر زمین می دانند. جشن عمومیِ روزِ ۱۳ فروردین را رسمی کهن، بازمانده از روز ویژۀ نیایش در طلب باران در روزگاران دور می دانند و، با این همه، از چگونگی اجرای این رسم پیش از عصر قاجاریه گزارشی دردست نیست. در روز سیزده بدر، جز بازی های مردانه ای چون اَلَک دولَک و بازی های زنانه ای چون وَسَطی (← وَسَطی، بازی) گروه های نمایشِ نوروزی نیز برقرارند. از رسم های مهم این روز، رسمِ سبزهِ گره زدن دختران دَمِ بخت به همراه ترانۀ بخت گشایی است. ایرانیان در این روز برای تفریح و خوش گذرانی به دامن طبیعت می روند و سبزه هایی را که رویانده اند به آب نهرها و رودخانه ها می سپارند. در برخی شهرها، تفرجگاهی مخصوص سیزده بدر هست و همۀ مردم شهر در آن جا گرد هم می آیند. گاهی اوقات هم آیین سیزده بدر در پشت بام منازل به جا آورده می شود. روز سیزده بدر، در نزد برخی اقوام و ملل دیگر، ازجمله فرانسویان، نیز اهمیت دارد و این اقوام آیین هایی ویژۀ این روز دارند.
wikijoo: سیزده_بدر
پیشنهاد کاربران
انسانهای باستانی با دیدن ماه شب چهارده و قرص کامل ماه شاد و خرم می شدند و در روزهای بعد ماه تحلیل می رفته تا روز سیزدهم که ماه ناپدید می شد و نبود ماه و نگرانی از نیامدن ماه و شب تاریک روز سیزدهم باعث ترس و دلهره در انسانهای باستان شده و با تکرار این روند تبدیل به رسم شد و عدد ۱۳ را همیشه بدیمن دانسته اند
توجه: این واژه را به همراه واژه " تیشتر " بخوانید!
سیزده بِدَر ( سیزده به در ) : سیزدهمین روزی از فروردین ماه که به در و دشت و صحرا و مَرغزار می رویم تا پاسداشتی باشد بر پیروزی اساطیر ایران در برابر هفت سال نبرد آنان با اهریمنان!
در همین نبرد هفت ساله بود که بار دیگر باران بارید و زمین از قحطی و خشکسالی نجات یافت؛ بارانی که از میانه آبان ماه ( 11 آبان ) تا روز نوروز ادامه داشت!
( ( برای همین هست که در آبان ماه و نوروز جشنی با آب برگزار می کنند و در شاهنامه به آن: جشن "کژین" می گویند!
زیرا پس از هفت سال کمیابی و خشکسالی در هشتمین سال، دوباره همه چیز، به روال طبیعی خود بازگشت ) )
چرا سیزدهم فروردین ماه به مَرغزار ( چمنزار، سبزه زار ) می رویم و این روز را روزِ " طبیعت " می نامیم؟
زیرا در این روز بود که اساطیر ایران به پیروزی نهایی در برابر اهریمنان رسیدند و همه ی سبزه ها و جنگل ها بار دیگر رشد کردند!
ما هم برای بزرگداشت آن ها، همانند اساطیر ایران با "خانواده هایمان" این جشن را در سبزه زار ها که نمادی از تیشتر هست برگزار می کنیم!
دروغ سیزده ( دروغ یک آوریل ) از کجا آمده است؟
بزرگترین نیروی اهریمن " زخم زبان" بود که شامل: دروغ، اَنگ زدن ( تُهمَت، بُهتان ) ، وَنا کاری ( دودوزه بازی ) و. . . است!
پس از شکست اهریمنان در میانه آبان ماه، تنها نیرویی که برای آن به جا می ماند " دروغ " بوده است، اهریمن بار دیگر از این نیرو در روزِ سیزدهم فروردین برای جدایی ایزدان باستان بهره می برد ولی چون نیروی اساطیر افزایش یافته بود، دیگر کارایی نیازین ( لازم ) را نداشت و کارساز نیُفتاد و شکست جانانه ای می خورد!
چرا در روز سیزدهم فروردین به گیاهان، درختان و سبزه ها آب می رسانیم و سبزه هایمان را به دست آب می سپاریم؟
چون پس از پیروزی اساطیر ایران بر اهریمنان، آناهیتا و تیشتر همدیگر را در آغوش می گیرند و هر کدام رهاوردی به هم می دهند!
تیشتر برای پیشکشی، نیروی آب ها را دوباره به آناهیتا باز می گرداند و آناهیتا نیروی آرزو و چیزی خواستن از اهورامزدا ( که هدیه ویژه میترا، خورشید و ماه بود ) را به او می دهد!
چرا در پایان روز سیزدهم فروردین، " سبزه " گره می زنیم؟
زیرا سبزه نمادی از تیشتر و نیروی آن برآورده کردن آرزوهاست و در پایان این روز همه ی اساطیر با گره زدن سبزه، آرزوی نوشِ جان ( جاودانه ) شدن تا فرشگرد ( رستاخیز ) را خواستار می شوند که نیروی کافی، داشته باشند تا از انسان ها و زمین جانپاسی کنند و با اهریمنان بجنگند!
پس از آن هم به خواست اهورامزدا، همه ی گره های سبزه گشوده می شود و نیروی آن ها اهورایی و نوشِ جان ( جاودانه ) می شود!
توجه: جشن پوریم: یهودی های دروغین ( کابالا ها ) گمان می کنند که در زمان پادشاهی نیرومندِ خشایار شاه، 77000 تن ایرانی را در روز 13 آدار ( آذار ) کشته اند!
در حالی که در کتاب های تاریخ نویسانی که در زمان هخامنشیان می زیسته اند، همچون هِرودوت: نامی از نام های شخصیت های کتاب اِستِر، کشتن ایرانیان و . . . نیامده است!
همچنین در دانشنامه بریتانیکا: " ریشه پیشینه این جشن ناشناخته است و به نوعی داستانی ( رُمان ) و افسانه ای است!
ماجرای پوریم از کتاب اِستِر، درواقع یکی از قصه های ایرانی در مورد زیرکی و خُدعه های شهبانوهای ایرانی در درون اندرونی های پادشاهان است و خود عید پوریم نیز به نوعی برگرفته شده از سیزده بدر و نوروز می باشد! "
پس یک شیطنت فرهنگی است!
سیزده بِدَر ( سیزده به در ) : سیزدهمین روزی از فروردین ماه که به در و دشت و صحرا و مَرغزار می رویم تا پاسداشتی باشد بر پیروزی اساطیر ایران در برابر هفت سال نبرد آنان با اهریمنان!
در همین نبرد هفت ساله بود که بار دیگر باران بارید و زمین از قحطی و خشکسالی نجات یافت؛ بارانی که از میانه آبان ماه ( 11 آبان ) تا روز نوروز ادامه داشت!
( ( برای همین هست که در آبان ماه و نوروز جشنی با آب برگزار می کنند و در شاهنامه به آن: جشن "کژین" می گویند!
زیرا پس از هفت سال کمیابی و خشکسالی در هشتمین سال، دوباره همه چیز، به روال طبیعی خود بازگشت ) )
چرا سیزدهم فروردین ماه به مَرغزار ( چمنزار، سبزه زار ) می رویم و این روز را روزِ " طبیعت " می نامیم؟
زیرا در این روز بود که اساطیر ایران به پیروزی نهایی در برابر اهریمنان رسیدند و همه ی سبزه ها و جنگل ها بار دیگر رشد کردند!
ما هم برای بزرگداشت آن ها، همانند اساطیر ایران با "خانواده هایمان" این جشن را در سبزه زار ها که نمادی از تیشتر هست برگزار می کنیم!
دروغ سیزده ( دروغ یک آوریل ) از کجا آمده است؟
بزرگترین نیروی اهریمن " زخم زبان" بود که شامل: دروغ، اَنگ زدن ( تُهمَت، بُهتان ) ، وَنا کاری ( دودوزه بازی ) و. . . است!
پس از شکست اهریمنان در میانه آبان ماه، تنها نیرویی که برای آن به جا می ماند " دروغ " بوده است، اهریمن بار دیگر از این نیرو در روزِ سیزدهم فروردین برای جدایی ایزدان باستان بهره می برد ولی چون نیروی اساطیر افزایش یافته بود، دیگر کارایی نیازین ( لازم ) را نداشت و کارساز نیُفتاد و شکست جانانه ای می خورد!
چرا در روز سیزدهم فروردین به گیاهان، درختان و سبزه ها آب می رسانیم و سبزه هایمان را به دست آب می سپاریم؟
چون پس از پیروزی اساطیر ایران بر اهریمنان، آناهیتا و تیشتر همدیگر را در آغوش می گیرند و هر کدام رهاوردی به هم می دهند!
تیشتر برای پیشکشی، نیروی آب ها را دوباره به آناهیتا باز می گرداند و آناهیتا نیروی آرزو و چیزی خواستن از اهورامزدا ( که هدیه ویژه میترا، خورشید و ماه بود ) را به او می دهد!
چرا در پایان روز سیزدهم فروردین، " سبزه " گره می زنیم؟
زیرا سبزه نمادی از تیشتر و نیروی آن برآورده کردن آرزوهاست و در پایان این روز همه ی اساطیر با گره زدن سبزه، آرزوی نوشِ جان ( جاودانه ) شدن تا فرشگرد ( رستاخیز ) را خواستار می شوند که نیروی کافی، داشته باشند تا از انسان ها و زمین جانپاسی کنند و با اهریمنان بجنگند!
پس از آن هم به خواست اهورامزدا، همه ی گره های سبزه گشوده می شود و نیروی آن ها اهورایی و نوشِ جان ( جاودانه ) می شود!
توجه: جشن پوریم: یهودی های دروغین ( کابالا ها ) گمان می کنند که در زمان پادشاهی نیرومندِ خشایار شاه، 77000 تن ایرانی را در روز 13 آدار ( آذار ) کشته اند!
در حالی که در کتاب های تاریخ نویسانی که در زمان هخامنشیان می زیسته اند، همچون هِرودوت: نامی از نام های شخصیت های کتاب اِستِر، کشتن ایرانیان و . . . نیامده است!
همچنین در دانشنامه بریتانیکا: " ریشه پیشینه این جشن ناشناخته است و به نوعی داستانی ( رُمان ) و افسانه ای است!
ماجرای پوریم از کتاب اِستِر، درواقع یکی از قصه های ایرانی در مورد زیرکی و خُدعه های شهبانوهای ایرانی در درون اندرونی های پادشاهان است و خود عید پوریم نیز به نوعی برگرفته شده از سیزده بدر و نوروز می باشد! "
پس یک شیطنت فرهنگی است!
کلمات دیگر: