خور موسی

خور موسی یکی از خورهای خلیج فارس است.
امام شوشتری، محمدعلی. تاریخ جغرافیایی خوزستان، تهران: مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر ۱۳۳۱، ص ۵۶.
نقشهٔ سیاسی و تاریخی خلیج فارس، مؤسسه گیتاشناسی، نقشهٔ شماره ۱۹۲.
خور در فارسی به شاخه ای از دریا گفته می شود که به خشکی داخل شده باشد و موسی گفته می شود که ناخدای معروفی بوده که این خور به نام او نامیده شده.
خور موسی شاخهٔ مثلث شکلی است در منتهی الیه شمال غربی خلیج فارس. رأس این مثلث راست گوشه در شمال است و قاعدهٔ آن بر خط ۳۰ درجه عرض شمال منطبق می شود.
ژرفای خورموسی ۲۰ تا ۵۰ متر است که در برخی نقاط به ۷۳ متر نیز می رسد. وجود چنین عمقی باعث شده تا کشتی های ۷۰ هزار تنی نیز به سهولت در این آبراه رفت وآمد کنند.ژرفترین جای این خور خطی است که از رأس به قاعده شکل مثلث کشیده می شود. زمین های پیرامون این خور گِل زار هستند. و ارتفاع آن ها از سطح دریا از ۲ تا ۴ متر است.

خور بزرگی در جنوب استان خوزستان. از شاخابه های مهم خلیج فارس است، و به طول ۵۰ کیلومتر به درون بوم ایران نفوذ کرده، با شاخابه های متعدد خود بندر ماهشهر و بندر امام خمینی را با آب های خلیج فارس مرتبط می کند. مهم ترین خورهای آن عبارت اند از دورق، معشور، مرموس، و زنگی. ژرفای آب در خور موسی حدود ۳۵ متر است که عبور و مرور کشتی های بزرگ را امکان پذیر می سازد. جزیره های دارا، بونه، و قبر ناخدا در این خور جا دارند.