وضعیات

[ویکی فقه] وضعیات، به معنای قضایای مورد قبول نزد فرد یا جمعی معیّن، یا قضایای مورد انکار از طرف فرد یا جمعی معیّن است.
بنابر نظر خواجه نصیر طوسی در اساس الاقتباس، وضعیات قضایایی هستند که شخص معیّن آنها را مسلم دانسته و ملتزم شده است، و به همین جهت می توان آنها را در حجتی که بر ابطال رای او تالیف می کنند، بکار برد. بنابر این معنا، وضعیات، بخشی از مسلمات هستند، چنانکه اصول موضوعه و مصادرات هم بخش دیگری از مسلمات هستند.
دیدگاه مشکوةالدینی
اما مؤلف کتاب منطق نوین، برای وضعیات، دو معنای متفاوت ذکر کرده است.
← معنای اول
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.• خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.• مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.