اورش

اورش نام تیره ای از طایفه محمود صالح ایل چهارلنگ بختیاری است که شامل تش هایی نظیر اولاد کهنه (کهن) واولاد شهتیل است؛ که اولاد کهنه عبارتند از اولاد عزیز شامل اولاد نعمت الله و اولاد رحمان و اولاد صحن علی می باشند و همه از نسل اورش (آرش) می باشند؛ و اولادان شهتیل عبارتند از اولادان مراد که خود سه فرزند سرشناس به نام های کربلایی غفور و کربلایی محمد حسن و کربلایی ابوالحسن می باشد.همچنین اولادان دیگر شهتیل عبارتند از اولادان کا علی و اولادان کا جیرانی و اولادان کا شکرخدا و اولادان کا شاهکرم و اولادان حسن تقی هستند.
سرگذشت ایل چهارلنگ مهرزادقنبری سرداراکبری «خرادآذر»
یشتهابه اهتمام ابراهیم پورداوود
تاریخ طبری محمدبن جریرطبری
تاریخ بختیاری سرداراسعدولسان السلطنه سپهر
(محاسبه نشده)سردسیر:کوگانک، چناررود، دهبادها، اگیریجه، سودجان،قلعه شاهرخ.برده شاه. ٬وگرمسیر:کتوندو آب بید
اورش تلفظ بختیاری نام آرش است وظاهرا اورش (آرش) جد این تیره، خود یکی از فرزندان محمود پسر صالح می باشد. البته روایت دیگری نیز وجود دارد که اورش را صفتی به معنای سرخ روی دانسته اند که به نیای تیره اورش نسبت داده اند که این روایت صحیح به نظر نمی رسد. در حال حاضر تیره اورش از طوایف ممصالح می باشد که یکی از سران این تیره در زمان رضاشاه کلانتری باب ممصالح را بر عهده داشت. .
ریاست طوایف چهارلنگ بلکه درغالب مواقع (صرف نظر ازعصرمحمدتقی خان کیان ارثی) تمامیت ایل چهارلنگ عمدتاً با سرمداران طایفه محمودصالح بوده است. اساساً نام محمودصالح برآمده ازنام دوشخص حقیقی ازاجداد سران این طایفه است و درواقع، محمود صالح اسمی برآمده از نام دو شخص حقیقی و از نیاکان اولاد مم صالح است که در موقعیت تاریخی عصر صفویه قرار داشته و به حسب روایات محلی، صالح خان، به عنوان سر دودمان طایفه های محموصالح، معاصر با شاه اسماعیل صفوی قیادت برخی تیرهای چهارلنگ را داشته و محمودخان نام فرزندصالح خان می باشد، که بعد از پدر، درعهدشاه عباس کبیر حایز این مقام گردید… (و در این موقع هنوز ایل بختیاری به دو شاخه چهارلنگ و هفت لنگ، موسوم نگردیده بود!) و بر این اساس، نام محمودصالح (یعنی محمود، پسر صالح) که پدر داوود ونیای (عالی) علی حیدرآقا ناظر پدرعلیمردان خان چهارلنگ بوده است.