هادی نجم ابادی

هادی نجم آبادی. هادی نجم آبادی (۱۲۵۰-۱۳۲۰ قمری) از روحانیان بلندآوازه عصر ناصری و مظفری است.
مقاله «شیخ هادی نجم آبادی یکی از پیشگامان مشروطه خواهی»، نوشته حسین عسگری، چاپ شده در کتاب مشروطه خواهی ایرانیان، جلد دوم، به کوشش دکتر ناصر تکمیل همایون، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران، ۱۳۸۴، ص۴۴.
حسین عسکری، «انسان تر از دیگران: نگاهی به زندگی و مبارزات آقا شیخ هادی نجم آبادی»، روزنامه شرق، ش ۳۱۷، ۲۶ مهر ۱۳۸۳، ص ۱۹.
هادی نجم آبادی، یکی از مجتهدان مشهور تهران در دوران پادشاهی ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه قاجار بوده است. وی را باید یکی از تأثیرگذاران مهم تاریخ معاصر ایران دانست که هم در زمینه فکر تجدد خواهی و هم در مسائل سیاسی ایران، اثر آفرین بوده است. افکار و اندیشه های شیخ را در کتاب تحریر العقلاء می توان جست. وی را نزدیکترین روحانی های ساکن ایران به سیدجمال الدین دانسته اند. نامه هایی که یاران سید جمال الدین، همچون میرزا آقاخان کرمانی و شیخ احمد روحی، برای شیخ هادی نجم آبادی می فرستادند، گاه از چنان حساسیتی برخوردار بود که در صورت کشف، کشته شدن نامه رسان را در پی داشت.
در اثبات شهامت سیاسی او همین بس که منزلش مأمن بزرگانی مانند میرزا حسن خان رشدیه (بنیانگذار مدارس نوین در ایران) و میرزا رضا کرمانی بود. طبق اسنادی غیرقابل انکار، او با سیدجمال الدین اسدآبادی، مرتبط بوده است و همچنین در جریان انقلاب های جهانی قرار داشت و اخبار و اطلاعات این وقایع چه از طریق روزنامه های پارسی زبانان چاپ خارج از کشور و چه به وسیله دوستان و رفقای فرنگ رفته به وی می رسید.
نجم آبادی یکی از مجتهدان نامدار در سالیان پیش از مشروطیت بود که نقش مثبتی در آگاه کردن مردم در گرایش به افکار و اندیشه های نو و در نهایت پیدایش مشروطه خواهی داشته است.البته او تنها کسی بود که پس از اعدام میرزا رضا کرمانی برای او مجلس یادبود گرفت .