[ویکی فقه] علمی است که در آن درباره مفردات الفاظ وضع شده و از جهت دلالت مطابقی آنها بر معانی شان بحث می شود. و از آن جا که موضوع این علم، لغتِ مفرد حقیقی است، برخی گفته اند که علم لغت، شناخت اوضاع شخصی مفردات می باشد. هدف این علم پیشگیری از اشتباه در معانی حقیقی لغات و تمایز قایل شدن بین معانی حقیقی و مجازی و برداشت های عرفی است. و روشن است که افاده و استفاده از هر علمی منوط به شناخت لغت می باشد.
۱. ↑ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط،، ص ۲۹.
سایت اندیشه قم
...
۱. ↑ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط،، ص ۲۹.
سایت اندیشه قم
...
wikifeqh: بصره و کوفه جمع گردید و آنها را در کتب خاصی بدون رعایت ترتیب حروف معجم گرد آوردند.
این کتابها اساس تألیف کتب لغت بزرگی شد که بعد از این تاریخ می بینیم بدین معنی که اگر چه کتب لغت را لغویان با همان روش راویان با گردش در بادیه جمع کردند لیکن اولاً از این کتب در جمع لغت سرمشق گرفتند و ثانیاً از آنها کمال استفاده را بردند. نخستین کسی که به این کار یعنی تألیف کتابی به مقصود جمع همه ی لغات زبان عرب به ترتیب حروف معجم شروع کرد.
ابوعبدالرحمن خلیل بن احمد فراهیدی ازدی بصری است که استاد سیبویه بود وی از علماء بزرگ علوم لسانی و ادبی و مبتکر علم عروض و واضع کتب معجم در علم لغت است خلیل مفردات لغت را به ترتیب حروف معجم در کتاب خود گرد آورد و در ترتیب حروف هم مخارج آنها را مناط اعتبار قرار داد و نخست از حروف حلق آغاز نمود و از حروف حلق با آنکه مخرج آن از همه دنبال تر است یعنی عین ابتدا کرد (بدین نحو: ع ح ه خ غ ق ک ج ش ص ض س ر ط د ت ظ ذ ث ز ل ن ف ب م و ا ی) و به همین سبب اثر او به "کتاب العین" مشهور شد، این کتاب قسمت هایی در بعضی کتب مانند کتاب النحو سیبویه و المزهز سیوطی نقل شده و جز آن قسمت های پراکنده چیزی از آن در دست نیست.
تألیف این کتاب مایه ی ایجاد نهضتی در تهیه ی معاجم گردید ولی ترقی علم لغت از قرن سوم به بعد خاصه در قرن چهارم حاصل شد و همواره بزرگترین علمای لغت از قوم ایرانی بوده اند نام بزرگترین علمای لغت و چگونگی روش آنان در کار خود هنگام بحث در علوم دینی در قرن چهارم مذکور خواهد افتاد".
این کتابها اساس تألیف کتب لغت بزرگی شد که بعد از این تاریخ می بینیم بدین معنی که اگر چه کتب لغت را لغویان با همان روش راویان با گردش در بادیه جمع کردند لیکن اولاً از این کتب در جمع لغت سرمشق گرفتند و ثانیاً از آنها کمال استفاده را بردند. نخستین کسی که به این کار یعنی تألیف کتابی به مقصود جمع همه ی لغات زبان عرب به ترتیب حروف معجم شروع کرد.
ابوعبدالرحمن خلیل بن احمد فراهیدی ازدی بصری است که استاد سیبویه بود وی از علماء بزرگ علوم لسانی و ادبی و مبتکر علم عروض و واضع کتب معجم در علم لغت است خلیل مفردات لغت را به ترتیب حروف معجم در کتاب خود گرد آورد و در ترتیب حروف هم مخارج آنها را مناط اعتبار قرار داد و نخست از حروف حلق آغاز نمود و از حروف حلق با آنکه مخرج آن از همه دنبال تر است یعنی عین ابتدا کرد (بدین نحو: ع ح ه خ غ ق ک ج ش ص ض س ر ط د ت ظ ذ ث ز ل ن ف ب م و ا ی) و به همین سبب اثر او به "کتاب العین" مشهور شد، این کتاب قسمت هایی در بعضی کتب مانند کتاب النحو سیبویه و المزهز سیوطی نقل شده و جز آن قسمت های پراکنده چیزی از آن در دست نیست.
تألیف این کتاب مایه ی ایجاد نهضتی در تهیه ی معاجم گردید ولی ترقی علم لغت از قرن سوم به بعد خاصه در قرن چهارم حاصل شد و همواره بزرگترین علمای لغت از قوم ایرانی بوده اند نام بزرگترین علمای لغت و چگونگی روش آنان در کار خود هنگام بحث در علوم دینی در قرن چهارم مذکور خواهد افتاد".
wikiahlb: علم_لغت