سِیف الدوله حَمْدانی (۳۰۳ـ میافارقین ۳۵۶ق)
ابوالحسن علی بن حمدان حاکم حلب و از سلسلۀ حمدانیان. از سوی متقی خلیفۀ عباسی، لقب سیف الدوله به او داده شد، زیرا در انقلاب ناصرالدوله به امیرالامرایی حکومت بغداد، یاری رسانده بود. سیف الدوله در طول ۲۳ سال حکمرانی بر حلب مدام در حال جنگ و کشمکش با بریدیان، ترکان بغداد و رومیان بود و تا آخر عمر در قلمرو رومیان تاخت و تاز می کرد. او مردی ادب دوست و حامی دانش، شعر و علم بود و دربارش، محفل دانشمندان و شعرا بود. دارالعلمی به دستور وی برای جلسات و آموزش های دانشمندان شیعی بنا شده بود که تا ۴۶۰ق برپا بود. از مشاهیری که به دربار وی رفت و آمد داشتند می توان از فارابی، متنبّی، ابوالفرج اصفهانی، ابوالعلای معری، ابن مقله، ابوفراس و ابن نُباته نام برد. ثعالبی و ابوالفضل بیهقی از فهم و ادب پروری وی تعریف کرده اند.
