ارابه ران

مختصات: ۰۶h ۰۰m ۰۰s٬ +۴۰° ۰۰′ ۰۰″
ارابه ران یا ممسک العنان یکی از صورتهای فلکی یا پیکرهای آسمانی است.
در بالای سر پیکر آسمانی گاو، چند ضلعی بزرگی به نام ارابه ران (Auriga) قرار دارد. درخشان ترین ستارهٔ این پیکر آسمانی، بزبان (عیوق، Capella) است که ششمین ستارهٔ درخشان آسمان می باشد. عیوق در ادبیات فارسی استعاره از بلندای آسمان و کمال است. ستاره ای که از نظر رنگ شبیه به خورشید، ولی در حقیقت بسیار بزرگ تر از آن است و بر بازوی راست ارابه ران قرار دارد. بعد از این ستاره، از نظر درخشش، ستارهٔ منکب العنان، در شانهٔ ارابه ران است. جنوبی ترین ستارهٔ این چند ضلعی، متعلق به صورت فلکی گاو است.
در مرکز این پیکر، چندین خوشهٔ باز و کم نور (m38,m36) قرار دارند که با چشم غیر مسلح قابل رویت اند. ارابه ران، همیشه افساری در دست و یک بز و دو بزغاله به همراه دارد. در یکی از داستان ها، ارابه ران همان هفستوس، پسر لنگ زئوس و هرا است. هفستوس، خدای آتش و حامی هنرمندانی بود که با فلز و آهن کار می کردند. او، به دلیل اینکه پیمودن مسافتهای طولانی با پای لنگ برایش دشوار بود، ارابه را اختراع کرد!

اَرّابه ران (Auriga)(یا: مُمسِک العَنان؛ ذوالعنان) صورت فلکی نیمکرۀ شمالی آسمان، و نشان دهندۀ ارابه ران. درخشان ترین ستارۀ آن ستارۀ قدر اول عَیّوق است که در فاصلۀ تقریبی ۴۲ سال نوری از خورشید قرار دارد. اپسیلون ارابه ران یک ستارۀ دوتایی گرفتی با دورۀ تناوبی ۲۷ساله است که در نوع خود طولانی ترین دوره را دارد. آخرین گرفت آن در ۱۹۸۳ رخ داد. ارابه ران را معمولاً به صورت مردی نشان می دهند که افساری در دست راست خود دارد، و بز و بزغاله هایی را با دست چپ نگه داشته است. بُز با عَیّوق یا «بُزبان»، و بزغاله ها با سه ستارۀ نزدیک به هم، اپسیلون، اِتا، و زِتا ارابه ران، مشخص می شوند. ارابه ران در مغرب زمین، تجسمی از اریختونیوس، پادشاه افسانه ای آتن، است که ابداع ارابۀ چهاراَسبه را به او نسبت می دهند.