ابوالحسن علی بهرامی سرخسی شاعر سرشناس و عالم سرخسی قرن چهارم هجری دربار غزنویان بوده است.
صفا، ذبیح الله، تاریخ ادبیات در ایران (جلد یکم)، انتشارات فردوس، چاپ هفدهم
امین احمد رازی در تذکرهٔ هفت اقلیم، وی را معاصر با ناصرالدین سبکتگین (مرگ: ۳۸۷ ق) می داند. او علاوه بر شاعری در دانش های ادبی نیز ماهر بود. در علم ادب دو کتاب به نام های غایة العروضین و کنز القافیه به او منسوب شده اند. علی بهرامی در علم، شعر و معرفت مهارت زیاد داشته است و کتاب خجسته نامهاش در علم عروض بی نظیر است.
از شعرهایی که از او بر جا مانده روشن است که تحت تأثیر شاعران دورهٔ سامانی بوده است. شعر زیر از اوست:
صفا، ذبیح الله، تاریخ ادبیات در ایران (جلد یکم)، انتشارات فردوس، چاپ هفدهم
امین احمد رازی در تذکرهٔ هفت اقلیم، وی را معاصر با ناصرالدین سبکتگین (مرگ: ۳۸۷ ق) می داند. او علاوه بر شاعری در دانش های ادبی نیز ماهر بود. در علم ادب دو کتاب به نام های غایة العروضین و کنز القافیه به او منسوب شده اند. علی بهرامی در علم، شعر و معرفت مهارت زیاد داشته است و کتاب خجسته نامهاش در علم عروض بی نظیر است.
از شعرهایی که از او بر جا مانده روشن است که تحت تأثیر شاعران دورهٔ سامانی بوده است. شعر زیر از اوست:
wiki: بهرامی سرخسی