جوزف استیگلیتز

جوزف یوجین استیگلیتز (به انگلیسی: Joseph Eugene Stiglitz) ‏ اقتصاددان معاصر آمریکایی است. وی برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۱ گردید. وی همچنین از مشهورترین نمایندگان مکتب اقتصاد کینزی نو می باشد. وی شهرتش را به خصوص بعد از انتقادهای شدیداش از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به دست آورد. استیگلیتز در این گزاره که افراد همه اطلاعات کافی برای انجام انتخاب های بهینه را در اختیار دارند، تردید می کند. برای این تردید استیگلیتز، دو دلیل وجود دارد که یکی مربوط به جانب تقاضاست و دیگری مربوط به جانب عرضه. تقاضای اطلاعات پرهزینه است و به زمان، تلاش و حتی پول نیاز دارد. برعکس، ما چند گزینه معقول را در نظر می گیریم و انتخابی می کنیم که به نظر رضایت بخش باشد.استیگلیتز همچنین دریافت که اطلاعات تفاوتی جدی با کالاهای ملموس دارد. وقتی که ما خودرو یا نان می خریم، می توانیم آنها را امتحان کنیم تا ببینیم باب میل ما هستند یا نه. اما نمی توان چنین کاری با اطلاعات کرد. وقتی که اطلاعات برای بررسی به کسی داده می شود، دیگر دلیل وجود ندارد که وی این اطلاعات را خریداری نماید. ما می توانیم پیش از خرید یک قرص کامل نان، تکه ای از آن را امتحان کنیم. اما نمی توانیم چنین کاری را با اطلاعات انجام دهیم. اگر اطلاعاتی جهت بررسی به شخصی داده شود، دیگر وی دلیلی برای خرید آن ندارد؛ بنابراین، اطلاعات به محض اینکه در دسترس قرار می گیرند، به کالای عمومی تبدیل می شوند و در نتیجه ارائه کنندگان اطلاعات انگیزه ای برای پنهان کردن آنها دارند.در بازارها که اطلاعات اهمیت دارند، برخی از افراد، اطلاعات لازم برای انجام انتخاب های عقلایی را در اختیار ندارند.در بازار نیروی کار، کارفرمایان از مهارت های کارکنان بالقوه اطلاعی ندارند و نمی دانند که آیا از کارجویان در صورت استخدام به سختی کار خواهند کرد یا در کار خود سستی می کنند. کارجویان انگیزه خوبی برای بزرگنمایی مهارت های خود دارند. تنها راه برای تشخیص این مسئله که افراد سخت کوش خواهند بود یا نه، استخدام آنان است. اما این توصیه به کارفرمایانی که می خواهند در مورد استخدام تصمیم گیری کنند، کمکی نمی کند.استیگلیتز در اوایل زندگی حرفه ای خود (۱۹۷۴) پیشنهاد داد که بنگاه ها می توانند از آموزش به عنوان ابزاری برای غربالگری استفاده کنند. اگر کارفرمایان افرادی را استخدام کنند که از سطح آموزش بالاتری برخوردار بوده و از دانشگاه های بهتری فارغ التحصیل شده اند، احتمالاً کارکنانی با مهارت و سخت کوش در اختیار خواهند داشت. اما وی بعدها دریافت که این ابزار معیوب است زیرا بنگاه ها نمی توانند تشخیص دهند که کدامیک از متقاضیانی که از سطح آموزشی خوبی برخوردار بوده اند، سخت کوش خواهند بود.نبو

جوزف یوجین استیگلیتز (به انگلیسی: Joseph Eugene Stiglitz) ‏ اقتصاددان معاصر آمریکایی است. وی برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۱ گردید. وی همچنین از مشهورترین نمایندگان مکتب اقتصاد کینزی نو می باشد. وی شهرتش را به خصوص بعد از انتقادهای شدیداش از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به دست آورد.
• «ایدئولوژی مرسوم، وقتی می گویم «مرسوم»، یعنی منظورم تمام اقتصاددانان نیست، بیان می دارد که بازارها کارا و باثبات اند. افرادی مانند گرینزپن و برنانکه را داشتیم که می گفتند: «بازارها حباب نمی سازند.» آن ها مدل های دقیقی داشتند که ازقضا دقیقاً اشتباه بودند. اعتماد آن ها به این مدل ها منجر به سیاست هایی شد که علت بحران و افزایش نابرابری بود.» ۲۰۱۶ -> مصاحبه با آتلانتیک
• «اقتصاددانان برجسته در حال کاهش مالیات و افزایش نابرابری بودند؛ درحالی که چیزی که نیازمندش بودیم، دقیقاً برعکس بود. بیشترِ مدل هایی که اقتصاددانان از آن ها استفاده کردند، نابرابری را نادیده می گرفت. آن ها وانمود می کردند که اقتصاد در سطح کلان تحت تأثیر نابرابری قرار نمی گیرد. فکر می کنم این موضوع کاملاً اشتباه است.» ۲۰۱۶ -> مصاحبه با آتلانتیک
• «مورد عجیبی که رشتهٔ اقتصاد در ۳۵ سال اخیر شاهد آن بوده است، وجود دو گروه است: گروه اول که روی محدودیت ها و نقایص بازار تمرکز کرده اند و گروهی دیگر که مدام از کارایی بازار سخن می گویند. متأسفانه در آن زمان بیش ازاندازه به گروه دوم توجه می شد.» ۲۰۱۶ -> مصاحبه با آتلانتیک
• «جوانی را که رکود بزرگ را دیده و مشکلات نابرابری را حس کرده است، نمی توان به این سادگی متقاعد کرد که نابرابری موضوع چندان مهمی نیست و بازارها همیشه کارا هستند. اگر چنین چیزی از آن ها بخواهی، فکر می کنند احمقی.» ۲۰۱۶ -> مصاحبه با آتلانتیک
• «به نظرم سیاست ریاضت اقتصادی خطرناک است. نه تنها به آن نیازی نیست بلکه به کشورهای اروپا هم صدمه می زند. ریاضت اقتصادی هیچوقت به نتیجه نرسیده است.»