الیپی

پادشاهی الیپی یا الیپی قلمروی باستانی در غرب رشته کوه زاگرس و پایتخت آن نیسابی (کرمانشاه)، که در غرب آن بابل، در شمال شرقی آن سرزمین ماد، در شمال آن تمدن مانناییان، در جنوب آن تمدن عیلام و در نزدیکی شمال آن شاهراه بین بابل و همدان بود که از بستگان نزدیک عیلامیان بودند و بقایای اقوام گوتی و کاسی در شمال آن قرار داشتند.نبو
تاریخ کرمانشاه
این تمدن در قرن ۹ تا ۶ پیش از میلاد گسترش یافت و براساس شواهد تاریخی این شهر بر اثر یک شاهراه تجاری در اطراف خود بسیار رونق یافت و در میان قرن های ۸ و ۷ پیش از میلاد تحت تسلط آریایی ها درآمد؛ و پادشاه آن، دالتا از سال ۷۱۴ پیش از میلاد به سارگن دوم خراج پرداخت می کرد و پس از مرگ پادشاه «دالتا» پسرش «نیبه» از طرف عیلامیان پشتیبانی می شد.
در سال ۷۱۹ پیش از میلاد، سوتل پسر هوبو و پدر دالتا، آخرین رئیس کنفدراسیون الیپی فوت کرد. رؤسای قبایل هم تصمیم گرفتند که بمدت سه سال خودشان ادارهٔ سرزمین را برعهده بگیرند، پس از یک سال عزاداری تالتا برای پدرش سوتل، خودش ریاست قبیلهٔ شان را بر عهده گرفت و بعد از یک سال، در سال ۷۱۷ پیش از میلاد شورای رؤسای قبایل الیپی، تصمیم گرفتند که حکومت را از کنفدراسیون متحد به پادشاهی منتخبی تغییر دهند، با این تفاوت که فقط اولین پادشاه را خودشان انتخاب کنند و پس از او، فرزندانش بر آن حکومت کنند، آن ها در طی مذاکراتشان، رئیس قبیلهٔ الیپی، دالتا را به عنوان پادشاه انتخاب کردند. در بهار سال بعد از آن، سال ۷۱۶ پیش از میلاد، تالتا در نیسابی تاجگذاری کرد و کنفدراسیون متحد قبایل الیپی پس از ۱۳۹ سال به پادشاهی الیپی تغییر یافت. هرچند که دو پادشاه آن، فرزندان همان رؤسای کنفدراسیون الیپی بودند.