ابن محمد تقی ابن محمد علی نوری مازندرانی محدث رجال شناس معاصر معروف به حاج میرزا حسین نوری
حسین نوری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حسین نوری. [ ح ُ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن محمدتقی بن محمدعلی نوری مازندرانی محدث رجال شناس معاصر معروف به حاج میرزاحسین نوری در 1254 هَ. ق. / 1838 م. در فومن مازندران متولد گشت و به عراق مهاجرت کرد و در نجف در17 جمادی دوم 1320 هَ. ق. 1902/ م. درگذشت. او راست : «فصل الخطاب فی تحریف الکتاب » که موجب طعن بر وی گردید و کتابی بنام «کشف الارتیاب » در رد آن نوشته شدو حاجی نوری نیز ردی بر «کشف الارتیاب » نگاشت و حاج شیخ آقا بزرگ تهرانی مؤلف ذریعه کتابی بنام «النقداللطیف » در محاکمه میان ایشان با تأیید حاجی نوری نگاشت. ( ذریعه ج 10 ص 220 ). ونیز او راست : «مستدرکات الوسائل » که ذیلی است بر کتاب «تفصیل وسائل الشیعه » تألیف شیخ حر عاملی که در سه جلد بزرگ چاپ شده و اخیراً نیز در چندین مجلد تجدید چاپ شده است. دیگر از آثار او «دارالسلام » در خواب نما شدن و «کشف الاستار» و «البدر المشعشع فی ذریة موسی المبرقع» و «تحفةالزائر» و «جنةالماوی » و «حاشیه ٔمنتهی المقال » و «سلامةالمرصاد» و «شاخه طوبی » و «صحیفه علویه » و «صحیفه سجادیه چهارم » که ذیل است بر«صحیفه سجادیه سوم » تألیف عبداﷲ افندی و «ظلمات الهاویة» و «فیض قدسی » در تاریخ خاندان مجلسی و «کلمه طیبة» و «لؤلؤ و مرجان » که در آن به روضه خوانان تاخته و موجب دشمنی آنان و طعن بر وی گردید. و مستدرک مزار بحار و «معالم العیر» که مستدرک جلد هفدهم بحار است و «مواقع النجوم » و «میزان السماء» و «النجم الثاقب » و «نفس الرحمان » که در احوال سلمان فارسی است. وی شاگرد شیخ عبدالحسین ، شیخ العراقین و شیخ مرتضی انصاری و حاجی ملا علی کنی و میرزا محمدحسن شیرازی وسید مهدی قزوینی و میرمحمدهاشم خوانساری بوده است ومعروف ترین شاگرد وی حاج شیخ آقا بزرگ تهرانی مؤلف الذریعه و حاج شیخ عباس قمی میباشند. ( ریحانة الادب ) ( هدیة الاحباب ص 180 ) ( ذریعه ) ( اعیان الشیعه ج 27 ص 139 )( ایضاح المکنون ) ( معجم المؤلفین ) ( هدیة العارفین ج 1 ص 330 ). قزوینی گوید: صاحب ترجمه کتابخانه جامع و معتبری داشت که در ایران و عراق عرب نظیر آن در کمیت و کیفیت گویا یافت نمیشد ولی بعد از وفات او بکلی متفرق شد. وی پدرزن مرحوم شیخ فضل اﷲ نوری مقیم تهران و جد مادری اولاد او بود و بسیاری از کتب نفیسه نادره او را در شش سال قبل که راقم این سطور ( قزوینی ) به ایران مراجعت نمود نزد آقا ضیاءالدین نوری پسر شیخ فضل اﷲ دید، ولی بعد از وفات او معلوم نشد عاقبت آن کتب به کجا انجامید. ( وفیات معاصرین بقلم محمد قزوینی مجله یادگار سال 3 شماره ٔ5 ). مقداری از این کتب که نزد خاندان بهزادی در تهران بود توسط حاج آقا حسین بروجردی خریداری شد و به عراق عرب منتقل گردید و اکنون در نجف در کتابخانه مدرسه بروجردی موجود است.
دانشنامه عمومی
حسین نوری (زاده ۱۰ تیر ۱۳۳۳ در مشهد، ایران) نقاش، نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما است. او همچنین جانباز انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ محسوب می شود.
سه نمایشنامه نوری با نام های «دلدار»، «شهود» و «فستیوال آخر» در کتابی به نام «فستیوال آخر» توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.
عمده نمایشنامه های شاخص حسین نوری در کتابی با عنوان «شیوه شیدایی» به چاپ رسیده است.
غلامحسین نوری مشهور به حسین نوری متولد سال ۱۳۳۳ در مشهد است.او خود می گوید: «من در بالاخیابان مشهد به دنیا آمدم. در آن سال ها مشهد چهار خیابان اصلی داشت یکی بالاخیابان بود که به حرم و بست بالا منتهی می شد دوم ته خیابان، سوم خیابان طبرسی که آن هم به حرم می رسید و چهارم هم خیابان تهران. من درست زمانی که اذان ظهر پخش می شد در دهم تیر هزار و سیصد و سی و سه متولد شدم؛ درست زمانی که الله اکبر مؤذن بلند شد من به دنیا آمدم.»نوری در شش سالگی پدر خود را از دست داد و مادرش با زحمات فراوان او را بزرگ کرد. نوری چهارده سال نخست زندگی خود را در مشهد سپری کرد.
نوری از دوره ابتدایی علاقه خود نسبت به نقاشی را یافته و در این زمینه به صورت حرفه ای مشغول به کار می شود. او نقاشی را نزد هاشم ظریف تبریزیان از نگارگران آستان قدس رضوی و عباس دینده فرد فرا می گیرد.نوری برای ادامه تحصیلات مقطع متوسطه به تهران می آید و در آموزشگاه فنی حرفه ای که بعداً به هنرستان صنعتی فرح تغییر نام پیدا کرد مشغول تحصیل می شود. در همین زمان یعنی سال ۵۱ نمایشنامه ای با مضمون حقوق بشر و نقض آن در ایران می نویسند که بلافاصله بعد از اجرای این نمایش توسط ساواک دستگیرشده و در اثر شکنجه هایی که به او وارد می شود، از ناحیه حنجره، دو دست و دو پا دچار معلولیت می شود. او تحت نظارت ساواک دو سال را در تهران به بستری بودن در بیمارستان می گذراند و نهایتاً در سال ۵۳ به تربت جام که مادرش در آن جا به پرستاری مشغول بود و از مشهد منتقل شده بود می رود. در این دوران با وجود آنکه نوری دیگر نمی توانست از دست هایش استفاده کند، نقاشی با دهان را آغاز می کند.
مجید سرسنگی در مصاحبه ای که به مناسبت اجرای نمایش دلدار با حسین نوری انجام داده دربارهٔ نگاه وی به معلولیت ذکر می کند: «خوش ندارد از معلولیتش سخن به میان آید. راستش من نیز رغبتی نمی کنم. اینکه بدنش روزی آماج بلای طاغیان بوده، بهتر که بماند در نهانخانه دل، اصلاً بگویی که او معلول است خطا کرده ای، او را بیشتر علت می بینی تا چیز دیگر.»
سه نمایشنامه نوری با نام های «دلدار»، «شهود» و «فستیوال آخر» در کتابی به نام «فستیوال آخر» توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.
عمده نمایشنامه های شاخص حسین نوری در کتابی با عنوان «شیوه شیدایی» به چاپ رسیده است.
غلامحسین نوری مشهور به حسین نوری متولد سال ۱۳۳۳ در مشهد است.او خود می گوید: «من در بالاخیابان مشهد به دنیا آمدم. در آن سال ها مشهد چهار خیابان اصلی داشت یکی بالاخیابان بود که به حرم و بست بالا منتهی می شد دوم ته خیابان، سوم خیابان طبرسی که آن هم به حرم می رسید و چهارم هم خیابان تهران. من درست زمانی که اذان ظهر پخش می شد در دهم تیر هزار و سیصد و سی و سه متولد شدم؛ درست زمانی که الله اکبر مؤذن بلند شد من به دنیا آمدم.»نوری در شش سالگی پدر خود را از دست داد و مادرش با زحمات فراوان او را بزرگ کرد. نوری چهارده سال نخست زندگی خود را در مشهد سپری کرد.
نوری از دوره ابتدایی علاقه خود نسبت به نقاشی را یافته و در این زمینه به صورت حرفه ای مشغول به کار می شود. او نقاشی را نزد هاشم ظریف تبریزیان از نگارگران آستان قدس رضوی و عباس دینده فرد فرا می گیرد.نوری برای ادامه تحصیلات مقطع متوسطه به تهران می آید و در آموزشگاه فنی حرفه ای که بعداً به هنرستان صنعتی فرح تغییر نام پیدا کرد مشغول تحصیل می شود. در همین زمان یعنی سال ۵۱ نمایشنامه ای با مضمون حقوق بشر و نقض آن در ایران می نویسند که بلافاصله بعد از اجرای این نمایش توسط ساواک دستگیرشده و در اثر شکنجه هایی که به او وارد می شود، از ناحیه حنجره، دو دست و دو پا دچار معلولیت می شود. او تحت نظارت ساواک دو سال را در تهران به بستری بودن در بیمارستان می گذراند و نهایتاً در سال ۵۳ به تربت جام که مادرش در آن جا به پرستاری مشغول بود و از مشهد منتقل شده بود می رود. در این دوران با وجود آنکه نوری دیگر نمی توانست از دست هایش استفاده کند، نقاشی با دهان را آغاز می کند.
مجید سرسنگی در مصاحبه ای که به مناسبت اجرای نمایش دلدار با حسین نوری انجام داده دربارهٔ نگاه وی به معلولیت ذکر می کند: «خوش ندارد از معلولیتش سخن به میان آید. راستش من نیز رغبتی نمی کنم. اینکه بدنش روزی آماج بلای طاغیان بوده، بهتر که بماند در نهانخانه دل، اصلاً بگویی که او معلول است خطا کرده ای، او را بیشتر علت می بینی تا چیز دیگر.»
wiki: بازی های المپیک تابستانی ۱۹۵۶ در سنگین وزن آزاد شرکت کرده که پس از دو شکست و یک پیروزی از مسابقات حذف شد.
wiki: بازی های المپیک تابستانی ۱۹۵۶ در وزن Heavyweight آزاد شرکت کرده که پس از دو شکست و یک پیروزی از مسابقات حذف شد.
wiki: حسین نوری (کشتی گیر)
نقل قول ها
حسین نوری' (۱۳۳۳ / ۱۹۵۴م) نقاش، نویسنده و کارگردان ایرانی.
• «عمل، مخلوق اخلاق است.»• «هنر، دلال دل هاست. دل ها را به هم می پیوندد و از هم می گسلد. هنر فصل های فصل و وصل است و در فصل فاصله، جراحت و جدایی می آفریند و در فصل وصل، محبت و وحدت. ابزار هنرآفرین روح آدمی، شور و شعور است و از وصال این دو؛ هنر شکوفه می دهد و به شکوفه می نشیند.»• «کار، فرصت می سازد، نه فرصت، کار.»• «هنر بازتاب ظاهر و باطن است، و ظاهر و باطن بازتاب اول و آخر، و هستی چیزی نیست جز اول و آخر و ظاهر و باطن. آثار من هم بازتابی از هستی است.»• «هیچ طریقتی، بی شریعت به حقیقت نمی رسد.»• «مهاجمین فرهنگی در خانه اند، از تهاجم بیگانه نترسیم!»• «ای وفاداران بیاموزم وفای همسرم، صافی زهرا چنین داده صفای همسرم/ راه مِهر و کوی مِهر و آشنایی ماه مِهر، مهربانی مِهر بازد در هوای همسرم/ عاشقان را مَهر می بندد میان عقدشان، عقد ما را بست مُهرِ کربلای همسرم/ پرده داران حریمش را به کَف شمشیر قهر، تا ببرند عهد و پیمان و وفای همسرم/ جوشن امید او در هم شکسته تیغ یأس؛ یأس شیطانی، و امید از خدای همسرم/ کم شنیدم همسری را اینچنین در همسری، همسری را یاد گیرم در سرای همسرم/ می نمایم از خدا صد جان شیرین را طلب، تا چو فرهادش کنم جان ها فدای همسرم/ همسران! در همسری همسر ندارد همسرم، تا ثریا همسُرایم با نوای همسرم»
• «عمل، مخلوق اخلاق است.»• «هنر، دلال دل هاست. دل ها را به هم می پیوندد و از هم می گسلد. هنر فصل های فصل و وصل است و در فصل فاصله، جراحت و جدایی می آفریند و در فصل وصل، محبت و وحدت. ابزار هنرآفرین روح آدمی، شور و شعور است و از وصال این دو؛ هنر شکوفه می دهد و به شکوفه می نشیند.»• «کار، فرصت می سازد، نه فرصت، کار.»• «هنر بازتاب ظاهر و باطن است، و ظاهر و باطن بازتاب اول و آخر، و هستی چیزی نیست جز اول و آخر و ظاهر و باطن. آثار من هم بازتابی از هستی است.»• «هیچ طریقتی، بی شریعت به حقیقت نمی رسد.»• «مهاجمین فرهنگی در خانه اند، از تهاجم بیگانه نترسیم!»• «ای وفاداران بیاموزم وفای همسرم، صافی زهرا چنین داده صفای همسرم/ راه مِهر و کوی مِهر و آشنایی ماه مِهر، مهربانی مِهر بازد در هوای همسرم/ عاشقان را مَهر می بندد میان عقدشان، عقد ما را بست مُهرِ کربلای همسرم/ پرده داران حریمش را به کَف شمشیر قهر، تا ببرند عهد و پیمان و وفای همسرم/ جوشن امید او در هم شکسته تیغ یأس؛ یأس شیطانی، و امید از خدای همسرم/ کم شنیدم همسری را اینچنین در همسری، همسری را یاد گیرم در سرای همسرم/ می نمایم از خدا صد جان شیرین را طلب، تا چو فرهادش کنم جان ها فدای همسرم/ همسران! در همسری همسر ندارد همسرم، تا ثریا همسُرایم با نوای همسرم»
wikiquote: حسین_نوری
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] حسین نوری (ابهام زدایی). حسین نوری ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • میرزا حسین محدث نوری، میرزا حسین نوری، محدث و رجالی بزرگ و چهره سرشناس علمای شیعه در قرن چهاردهم هجری• آیت الله العظمی حسین نوری همدانی، آیت الله حسین نوری همدانی از مراجع تقلید شیعه و فقهای حوزه علمیه قم در عصر حاضر• حسین خطیبی نوری، حسین خطیبی نوری، ادیب، شاعر و دولتمرد معاصر ایران
...
...
wikifeqh: حسین_نوری
کلمات دیگر: