آسه

پایه، محور

آسک، آس، دستاس

سنگ‌آسیا

۱. پایه، محور
۲. آسک، آس، دستاس
۳. سنگآسیا

زایده یا رشتۀ عصبی استوانه‌ای‌ بلندی که تکانۀ عصبی را از جسم یاخته‌ای در یک جهت به بیرون هدایت می‌کند

( ~.)( اِ.)1 - کشت و زراعت . 2 - زمینی که برای کشت آماده کرده باشند.

( ~.) ( اِ.) 1 - آس ، آسیا. 2 - محور، سنگ آسیا.

(س ِ) ( اِ.) آفتی که در گیاه باعث پژمردگی می شود.

منجیک .

آسه . [ س َ / س ِ ] (اِ) زردی و پژمردگی که بر روی آدمی یا بر گیاه افتد: صفارة؛ آسه ٔ غَله . المصفور؛ گرسنه ٔ آسه زده . (مهذب الاسماء). شاید در غله مرادف زنگ و زردی باشد. || اصل السوس . ریشه ٔ شیرین بیان . || قسمی از فیلزهره و دیوخار که بلاطینی آن را لیسیوم بارباروم گویند.

۱. (ریاضی) محور.
۲. (زیست‌شناسی) دومین مهرۀ گردن انسان که بعد از مهرۀ اطلس قرار دارد.
۳. سنگ آسیا.

زنگ۳#NAME?

(سِ)(اِ) معادل فارسیِ محور٬ میله ای که چرخ به دور آن بچرخد.

از روستاهای بلوک خانقاه پی واقع در سوادکوه