گل آذین

(تلفظ: gol āzin) (در گیاهی) آرایش و چگونگی قرار گرفتن گل‌ها بر روی ساقه‌ی گیاهان .

(گُ) (اِمر.) 1 - آرایش و چگونگی قرار گرفتن گل ها بر روی ساقة گیاهان . 2 - نامی از نام های زنان .

گل آذین . [ گ ُ ] (اِ مرکب ) وضع قرار گرفتن گلها به روی ساقه و یا شاخه ها گل آذین نامیده میشود. گل آذین شامل دو دسته است : اول - گل آذین منفرد، هرگاه دم گل بدون انشعاب باشد و انتهای آن به یک گل منتهی گردد در این صورت گل آذین منفرد نامیده میشود، مانند: گل لاله و بنفشه و زعفران و گل مینای چمنی . دوم - گل آذین مجتمع، هرگاه دم گل انشعاب حاصل کند و هر شاخه ٔ آن به یک گل منتهی میشود در این حالت گل آذین را گل آذین مجتمع گویند، مانند: گل آذین گندم و گلابی . گل آذین را میتوان به گل آذین ساده و گل آذین مرکب تقسیم کرد. در تقسیم بندی گل آذین ، گل آذین ها را به هفت نوع بترتیب زیر تقسیم کرده اند:1- گل آذین خوشه ای . 2- گل آذین سنبله ای . 3- شاتن . 4- گل آذین چتری . 5- گل آذین دیهیمی . 6- گل آذین کپه ای . 7-گل آذین گرزنی . و رجوع به فیزیولوژی گل تألیف اسماعیل زاهدی صص 1-12 شود. اجتماع و طرز قرار گرفتن گلهای نبات ، گل آذین یا آرایش گل نامیده میشود. (گیاه شناسی ثابتی ص 450). و رجوع به همین کتاب صص 450-453 شود.

طرز قرار گرفتن گل‌ها بر روی ساقه یا شاخه‌ها.