پرش ارتفاع

پرش ارتفاع یکی از رشته های ورزش دو و میدانی است که در آن ورزشکاران باید از روی یک میله افقی که در ارتفاع مشخصی گذاشته شده است، بدون کمک گرفتن از هر گونه وسیله ای پرش کنند. این ورزش از زمان بازی های المپیک یونان باستان وجود دارد. در طول قرن ها ورزشکاران با بهبود تکنیک ها، این ورزش را به شکل امروزی درآورده اند.
ورزشکار باید با یک پا پرش را انجام دهد.
هر ورزشکار سه بار برای عبور از مانع فرصت دارد و اگر در هر سه نوبت خطا کند از مسابقه حذف خواهد شد.
ورزشکاری مقام اول را کسب می کند که از بیش ترین ارتفاع پرش نماید. اگر دو یا چند نفر از یک ارتفاع پرش نمایند ورزشکاری اول می شود که کم ترین تعداد پرش را داشته باشد و در مرحله بعدی کم ترین خطا را کرده باشد. در صورت تساوی دوباره پرش صورت گیرد تا در نهایت نفر برتر مشخص شود.
مقدار بالا بردن میله پرش ارتفاع پس از تکمیل هر دور نباید کمتر از ۲ سانتیمتر باشد. مگر آنکه یک شرکت کننده باقی بماند.
در گذشته از تکنیک های مختلفی برای پرش ارتفاع استفاده می شود اما امروزه در سطح اول پرش ارتفاع فقط از روش فاسبوری استفاده می کنند که دیک فاسبوری در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی برای نخستین بار آن را به کار گرفت.
خاویر سوتومایور از کوبا رکورددار فعلی مردان با پرشی به ارتفاع ۲٫۴۵ متر (سال ۱۹۹۳) و استفکا کوستادینوا از بلغارستان رکورددار پرش ارتفاع زنان با پرشی به میزان ۲ متر و ۹ سانتی متر در سال ۱۹۸۷ است.

پرش ارتفاع (high jump)
رشته ای از مسابقات میدانی که در آن ورزشکار از روی میله ای افقی می پرد که روی دو پایه در فاصلۀ حداقل۳.۶۶ متر از یکدیگر قرار دارند. میله پس از پرش موفقیت آمیز ورزشکار به ارتفاعی بالاتر برده می شود. اگر ورزشکاری سه دور متوالی نتواند از روی میله عبور کند، از مسابقه حذف می شود.