خودرو

خودرو یا اتوموبیل (به فرانسوی: Automobile) به وسیله نقلیه چرخ دار گفته می شود که با موتور، خودش را حمل می کند این بدین معنی است که خودرو بدون ارتباط با وسیله دیگر و به کمک نیروی موتور خود، قادر به حرکت است.
سال ۱۷۶۷ میلادی: ساخت اولین وسیله نقلیه خودروئی قابل استفاده توسط کان
سال ۱۸۷۶ میلادی: ساخت موتور چهارزمانه توسط اتو و لانگن
سال ۱۸۸۳ میلادی: ساخت موتور کاربراتوردار با دور زیاد توسط دیملر
سال ۱۸۸۴میلادی: ساخت اولین موتور سیکلت با قدرت ۲/۱ اسب بخار توسط دایلمر
سال ۱۸۸۵ میلادی:ساخت اتومبیل سه چرخه با دستگاه اشتعال برقی توسط بنز
سال ۱۸۹۳ میلادی: ساخت کاربراتورردولف دیزل
سال ۱۹۰۰ میلادی: طراحی ساختمان کلی اتومبیل به نحوی که امروزه هم رایج است.
سال ۱۹۲۴ میلادی: ساخت یک خودرو با استفاده از موتور دیزل توسط کارخانه بنز
سال ۱۹۵۷ میلادی: ساخت موتور وانکل
اصولاً برای تمام وسایلی که دارای منبع قدرت باشند و به خودی خود بتوانند حرکت کنند، می توان واژهٔ خودرو را بکار برد. لیکن کاربرد این واژه در زبان فارسی دارای تعریف مشخص است و به وسایل متحرکی گفته می شود که همگی دارای حرکت بوده و با زمین در تماس هستند. با این نگاه خودرو گونه ای ماشین چرخ دار موتوری است، که نخستین سازندگان آن را با هدف حمل ونقل سرنشینان در جاده ها طراحی نمودند.خودروسازی دنیا به صورت چند ملیتی و زیر مجموعه وار تحت تملک شرکت مادر اداره می شوند اما به طور کلی در آلمان مرسدس بنز، اسمارت مای، باخ، بی ام دبلیو، پورشه، آئودی، فولکس واگن، اپل؛ در ایتالیا فیات، مازراتی، آلفارومئو، پاگانی، فراری، لامبورگینی، لانچیا؛ در فرانسه پژو، رنو، سیتروئن، دی اس، بوگاتی؛ در انگلستان جگوار، لندروور، مینی رولز، رویس، بنتلی، واکسهال، ام جی؛ در اسپانیا سئات؛ در رومانی داچیا؛ در سوئد ولوو و ساب؛ در کرهٔ جنوبی هیوندای، کیا، سانگ، یانگ؛ در ژاپن میتسوبیشی، سوبارو، لکسوس، مزدا، هوندا، تویوتا، آکورا، سوزوکی، اینفینیتی، نیسان؛ در آمریکا کرایسلر، فورد، دوج، جیپ، شورولت، کادیلاک، بیوک، هامر؛ در هندوستان تاتاموتورز؛ در مالزی پروتون؛ در چین سایک، موتورز، دانگ فنگ، چانگان، گریت وال، جیلی، چری، لیفان، برلیانس، ام وی ام و فاو از برندهای مطرح و شناخته شده خودرو به حساب می آیند.
شاید بتوان اولین ایدهٔ مکتوب در مورد وسیلهٔ نقلیه ای را که بدون نیروی انسان یا حیوانات قادر به حرکت باشد، در ایلیاد اثر هومر یافت. در قسمتی از رمان، هفاستوس (خدای آتش و فلزکاری) یک سه چرخهٔ متحرک می سازد و از آن برای جابجایی استفاده می کند. ∗ اما در عالم واقع، این وسیله برای اولین بار در سال ۱۶۷۸ توسط پدر فردیناند فربیست مبلغ مسیحی بلژیکی در چین طراحی و ساخته شد که توسط
بخار کار می کرد. این خودرو اولیه ۶۵ سانتی متر طول داشت و به عنوان وسیله سرگرمی برای امپراتور چین ساخته شده بود. اولین اتومبیل واقعی با نیروی بخار که برای جابجائی انسان و بار بکار گرفته شد در سال ۱۷۶۷ توسط نیکلاس جوزف کان فرانسوی طراحی و ساخته شد. خودرو کان می توانست ۴ تن بار به همراه ۲ خدمه را با سرعت ۷/۸ کیلومتر بر ساعت به حرکت درآورد. اولین تصادف خودروئی جهان نیز با این خودرو در سال ۱۷۷۱ اتفاق افتاد.

خودرو (car)
وسیلۀ نقلیۀ کوچک مسافربر. راننده ای آن را هدایت می کند. اغلب خودروها چهار چرخ دارند و دارای موتورهای درون سوز پیستونیاند که با آب خنک می شوند و با بنزین یا گازوئیل کار می کنند. ده ها سال است که نمونه هایی از موتورهای ابتکاری و غالباً غیرآلاینده عرضه می شوند و مدت هاست که صنعت خودروسازی طرح های مذکور را به بازار معرفی می کند. نمونه های آزمایشی و مسابقه ای دست ساز دربرابر مقاومت هوا بهینه سازی شده اند و از نظر مصرف انرژی به صرفه اند. عموماً سلف خودرو را درشکۀ بخار بدهیبتی می دانند که نیکلا ژوزف کونیو در ۱۷۶۹ ساخت و هم اکنون در پاریس نگهداری می شود. از نظر مبتکران انگلیسی، بخار مولد مؤثر نیرو بود و در ۱۸۰۳، ریچارد ترویتیک کالسکۀ بخاری واقعی ساخت. در اواخر قرن ۱۹، از کالسکه های بخار مناسبی برای حمل ونقل عمومی استفاده می شد. گرچه ژان اتین لونوارفرانسوی در ۱۸۶۰ نخستین موتور درون سوز، گازسوز اما ساکن، را به نام خود ثبت کرد و زیگفرید مارکوس اتریشی نیز خودرویی ساخت که در نمایشگاه وین (۱۸۷۳) به نمایش درآمد، عموماً دو آلمانی، با نام های گوتلیب دایملر و کارل بنز، را مبتکر و پدیدآورندۀ خودرو می شناسند. دایملر و بنز در ۱۸۸۵ نخستین خودرو بنزینی را ساخته و به کار انداختند. آن دو مستقل از هم شروع به کار کرده بودند. دایملر طراح موتوری بسیار کارآمد بود و بنز نیز اتومبیلی با موتوری ضعیف طراحی کرده بود. پانهارد در ۱۸۹۱ خودرویی امروزی ساخت که رادیاتور آن در جلو بود و از موتور دایملر زیر کاپوت، گیربکس، دنده کشویی و شاسی نردبانی استفاده می کرد. در ۱۹۰۱، مرسدس با رادیاتور لانه زنبوری، موتور چهارسیلندر خطی، گیربکس دروازه ای، و شاسی ای از جنس فولاد فشرده عرضه شد. نخستین تولیدکنندگان امریکایی در اوایل دهه ۱۸۹۰ هینز و دوریا بودند. ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ سرآغاز ترقی و رونق جهانی خودرو بود؛ رونقی که همچنان ادامه دارد. پس از جنگ جهانی دوم، خودرو های کوچک اروپایی به سه دسته تقسیم می شدند: موتور در جلو و دیفرانسیل در عقب، که همان ترتیب سنتی قرارگیری بود؛ موتور در جلو و دیفرانسیل در جلو؛ و موتور در عقب و دیفرانسیل در عقب. موتور خودروهای مسابقه ای در وسط قرار می گیرد تا تعادل بیشتری برقرار شود. از دهه ۱۹۵۰، ابداعات جدید تسهیلاتی فراهم کردند که عبارت بودند از دندۀ اتوماتیک برای خودروهای کوچک، فنربندی لاستیکی، قرارگیری عرضی موتور، حرکت خودتراز ترمزهای دیسکی، و تایرهای ایمن تر در هوای بارانی. در خودروهای سواری با اندازه متوسط، که امروز معمول اند، بدنه و شاسی تقریباً یکپارچه اند. در این روش ساخت، صفحات بدنه که به صورت مناسب تقویت شده اند، وزن را با استفاده از فنرهای مستقلی در جلو و عقب تحمل می کنند و برای تأمین راحتی سرنشین، صندلی ها بین دو محور قرار می گیرند. معمولاً نیروی محرکۀ این خودروها را موتوری بنزینی تأمین می کند که کاربراتوری برای مخلوط کردن بنزین و هوا و ارسال آن به سیلندرهای چهار یا شش گانۀ موتور دارد و موتور نیز معمولاً با آب خنک می شود. در دهۀ ۱۹۸۰، موتورهای کارآمد دیزل برای استفاده در خودروهای شخصی پدید آمدند و پیش بینی می شود که این روند به سبب صرفۀ اقتصادی آن ادامه یابد. قدرت موتور از طریق کلاج به گیربکسی چهار یا پنج سرعته منتقل می شود و از آن جا، در خودروهای موتور جلو و دیفرانسیل عقب، از طریق میل گاردان به دیفرانسیل که چرخ های عقب را به حرکت درمی آورد، منتقل می شود. در خودروهای موتور جلو و دیفرانسیل جلو، کلاج، گیربکس، و دیفرانسیل در مجموعۀ موتور ادغام شده اند. تعداد فزاینده ای از خودروهای کارآمد به صورت دو دیفرانسیل عرضه می شوند. این امر منجر به بهبود کنترل خودرو در یخ بندان و روی زمین خیس می شود و امکان رانندگی خارج از جاده را نیز فراهم می کند. خودروها موجب انتشار حدود یک چهارم آلایندۀ دی اکسید کربن جهان اند. مبارزه با آلودگی محیط زیست پس از دهۀ ۱۹۶۰، و بحران سوخت دهه ۱۹۷۰ سبب شد که خودرو هایی متفاوت عرضه شوند. خودروهای بخار بیش از حد حجیم؛ موتورهای دیزلی کم سرعت و سنگین، اما مقرون به صرفه؛ خودروهایی که با باتری خورشیدی کار می کنند؛ و خودروهای دوگانه سوز که در شهر از برق شهر و در جاده ها از بنزین استفاده می کنند. صاحبان صنایع خودرو بنزینی ای با سوخت لایه بندی شده به بازار عرضه کرده اند. این موتور که از انژکتور (تزریق کننده) سوخت استفاده می کند، مصرف بنزین را حدود بیست درصد کاهش می دهد. علاوه براین، تولیدکننده ها وزن بدنه را با به کارگیری آلومینیوم و انواع پلاستیک کاهش داده اند و طرح هایی برای بدنه عرضه کردند که مقاومت هوا یا نیروی بازدارنده را به حداقل می رساند. دایملرـ بنز در ۱۹۹۶ نخستین خودروی دارای پیل سوختی را عرضه کرد؛ موتوری که ممکن است کاربردی ترین جایگزین غیرآلاینده در صنعت خودروسازی شود. این خودرو ۲۵۰ کیلومتر مسافت را طی می کند و به سرعت بیش از ۱۶۰ کیلومتر در ساعت می رسد. ریزپردازنده هایی نیز تولید شده اند تا دما، سرعت موتور، فشار، و حجم اکسیژن و دی اکسید کربنِ گازهای خروجی را اندازه گرفته، عملکرد موتور را با توجه به این سنجش ها تنظیم کنند. در ۱۹۹۲، شرکت های جنرال موتورز و فورد برای تولید نوعی باتری به منظور به حرکت درآوردن وسایل نقلیۀ غیرآلاینده متحد شدند. ۱۳۰میلیون دلار برای تحقیق دربارۀ این پروژه اختصاص یافت. بسیاری از ابداعات مبارزه با آلودگی محیط زیست را ابتدا شرکت های بزرگ و قدرتمند خودروسازی ژاپن عرضه کردند. شرکت کرایسلر در فوریه ۱۹۹۷ اعلام کرد که درحال ساخت خودرویی برقی است که برای به حرکت درآوردن خودرو بنزین را به هیدروژن تبدیل می کند. این خودرو با شش سرنشین نیاز به رسیدگی ندارد و تقریباً هیچ گونه آلودگی نیز تولید نمی کند. نخستین نمونه از این دست طی دو سال ساخته می شود و تا ۲۰۱۵ به بازار عرضه خواهد شد.

خودرو به وسیله نقلیه چرخداری گفته می شود که موتور خود را حمل می کند این بدین معنی است که خودرو بدون ارتباط با وسیله دیگر و به کمک نیروی ماشینی خود، قادر به حرکت هستند.
• «برخی سوار ماشین می شوند اما در اصل این ماشین است که سوار آن ها شده است. من سعی کرده ام که همیشه من باشم که سوار ماشین باشم. آدم خوب است که حتی یک پراید داشته باشد اما او باشد که ماشینش را مدیریت کند نه اینکه ماشین و پول و مادیات او را مدیریت کنند. عده ای هستند که حتی پلاستیک ماشین خود را هم نمی کنند تا نشان دهند چقدر اهل مادیات هستند!» -> مسعود ده نمکی