شین

عیب کردن، عیب، زشتی، بدی، ضدزین
حرف شانزدهم از الفبای فارسی ش .
شرم آور و فضیح

(اِ. )نام شانزدهمین حرف الفبای فارسی ، ش .
(شَ ) [ ع . ] (اِ. ) زشتی ، عیب .

شین. ( ع اِ ) حرفی از حروف معجمه هجا مهموسه. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). نام حرف سیزدهم از الفبای ابتثی و حرف بیست ویکم از الفبای ابجدی. ( ناظم الاطباء ). نام حرف شانزدهم از الفبای پارسی. ( ناظم الاطباء ) :
همیشه تا نُقَطی برزنند بر سر زای
همیشه تا سه نُقَط برنهند بر سر شین.از این حور عین و قرین گشت پیدا
حسین و حسن شین و سین محمد.

---

شین. [ ش َ / ش ِ ] ( از ع ، اِ ) عیب وزشتی. ضد زین. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از غیاث ). مقابل زین. بدی و زشتی :
تیغها لعل گون ز خون حسین
چه بود در جهان بتر زین شین.قال بی حال عار باشد و شین.در خدمت تو اهل هنر راست زین و فضل
وز خدمت تو دوری ، شین است و عیب و عار.عدل تو ( ( شین ) ) را ز ( ( را ) ) کرد جدا چون بدید
کاَّلت رایست ( ( را ) ) صورت شین است ( ( شین ) ).هرکه محراب نمازش گشت عین
سوی ایمان رفتنش می دان تو شین.شین آن لابد را رای رکیک و خاطر واهی پادشاه راجع شود. ( سندبادنامه ص 79 ).
هرچه ما دادیم دیدیم این زمان
کاین جهان عین است و شین است آن جهان.بر تو که پیدا شدی زآن عیب و شین
زآن رمیدی جانْت بعدالمشرقین.فرق بسیار است بین النفختین
این همه زین است و باقی جمله شین.آنکه بیرون از ثنا و حمد او
بر سخندانان سخن عیبست و شین.هزار شکرمرا با این شخص لمسی و مشتی اتفاق نیفتاد وگرنه احتمال داشت که احتلامم واقع شدی و از حمام ناپاک بیرون آمدن شین عظیم بودی. ( نظام قاری ).

---

شین. [ ش َ ] ( ع مص ) عیب کردن کسی را. ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). معیوب کردن. ( المصادر زوزنی ) ( دهار ). عیب نهادن. ( یادداشت مؤلف ).

---

شین. ( ع ص ) مرد بسیارنکاح و کثیرالجماع. ( ناظم الاطباء ).

---

شین.[ ش َی ْ ی ِ ] ( ع ص ) شرم آور و فضیح. ( ناظم الاطباء ).

---

شین. ( اِخ ) دهی است از بخش قیدار شهرستان زنجان. سکنه آن 192 تن. آب از رودخانه محلی و چشمه. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 ).

نام حرف «ش».
۱. عیب کردن، کسی را عیب کردن و به زشتی نسبت دادن.
۲. (اسم ) [مقابلِ زین] عیب، زشتی، بدی.