کلمه جو
صفحه اصلی

شام غریبان

فرهنگ فارسی

شب مردم غریب و از یار و دیار دور افتاده شام مسافران که وحشتناک می باشد بخصوص در مفلسی .

لغت نامه دهخدا

شام غریبان. [ م ِ غ َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) شب ِ مردم غریب و از یار و دیار دورافتاده. شام مسافران که وحشتناک می باشدبخصوص در مفلسی. ( بهار عجم ) ( آنندراج ) :
گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب.
حافظ.
بیا بشام غریبان و آب دیده من بین
بسان باده صافی در آبگینه شامی.
حافظ.
نماز شام غریبان چو گریه آغازم
بمویه های غریبانه قصه پردازم.
حافظ.
عیش من در شکن زلفت دانی چون است
آن چنانست که در شام غریبان محتاج.
باقر کاشی ( از آنندراج ).
صائب از هند مجو عشرت اصفاهان را
فیض صبح وطن از شام غریبان مطلب.
صایب.
دل در آن زلف ندارد غم تنهایی ما
فیض صبح وطن این شام غریبان دارد.
صائب ( از آنندراج ).
- شام غریبان گرفتن ؛ زاری کردن بدرد چنانکه بر وفات کسی. گریستن و اندوه و غم نمودن چنانکه بر مرگ کسی کنند.
|| شب اول وفات کسی برای خانواده آن کس. ( از یادداشت مؤلف ). رجوع به شب غریب شود. || ( اِخ ) شب یازدهم محرم و عزاداری بعد آن شب. ( یادداشت مؤلف ). || نام شهری است. ( غیاث اللغات ).

دانشنامه عمومی

شام غریبان، مراسم مذهبی شیعه است که در غروب روز عاشورا برگزار می گردد. سوزاندن خیمه های اهل بیت حسین بن علی و به اسارت گرفتن اهل بیت توسط لشکر یزید بن معاویه درون مایهٔ این مراسم است. در این مراسم عزاداران با روشن کردن شمع به عزاداری می پردازند.
در مراسم شام غریبان در حرم علی بن موسی الرضا، همه خادمان حرم دور تا دور یکی از بزرگترین صحن ها شمع به دست می ایستند و یکی در وسط نوحه می خواند. مردم نیز همراه خادمان می شوند و شمع دست می گیرند. یک سینی بزرگ هم وسط صحن می گذارند که با شن پر شده و شمع های روشن را در آن فرومی کنند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] شام غریبان، در ادبیات و مرثیه های پارسی زبان به غروب آفتاب روز عاشورا و سوگواری این شب گفته می شود. نوحه های این مراسم یادآور آوارگی اهل بیت امام حسین(ع) و اسیران و کودکان بازمانده از واقعه کربلا است که در غروب عاشورا، بی پناه در تاریکی شب، در بیابان کربلا به سر می بردند. بعضی رسوم خاص، مانند روشن کردن شمع یا نشستن در تاریکی، باعث تفاوت عزاداری این شب با دیگر شب های محرم می شود.
یکی از معانی واژه غریب، دور افتاده از وطن است و گاهی برای کسی که بی یار و یاور مانده است نیز از واژه غریب استفاده می شود. شام غریبان نیز به معنای شب ِ مردم غریب و دورافتاده از یار و دیار آمده است.
در اصطلاح و در مرثیه های پارسی زبان ، به غروب آفتاب روز عاشورا و سوگواریِ شبانه این شب گفته می شود


کلمات دیگر: