المپیاد مردمی (انگلیسی: People's Olympiad) بازی های المپیاد مردمی بارسلونا در تاریخ ۱۹ تا ۲۶ ژوئیه ۱۹۳۶ به نشانه اعتراض به برگزاری بازی های المپیک در برلین طراحی شده بود. این بازی ها که تحت عنوان بازی های ضدفاشیستی برگزار می شدند، به دنبال کودتای نظامی ژنرال فرانکو بعد از بیانیه ۱۸ ژوئیه او منتفی شدند.
بازی های گودویل
بازی های المپیک تابستانی ۱۹۹۲
در سال ۱۹۲۸ شهرهای بارسلونا، برلین و استانبول کاندیداتوری خود را برای برگزاری بازی های المپیک ۱۹۳۶ به کمیته بین المللی المپیک ارائه کردند. در ماه مه ۱۹۳۱ کمی بعد از تشکیل جمهوری دوم اسپانیا، کمیته بین المللی المپیک در این کشور تشکیل جلسه داد تا در رابطه با کشور برگزارکننده بازی ها تصمیم بگیرد. بخش اعظمی از اعضای کمیته بین المللی المپیک در این اجلاس غایب بودند و انتخاب برلین پایتخت جمهوری وایمار محصول رای گیری از طریق مکاتبه ای بود. بارون پیر دوکوبرتن، رئیس کمیته بین المللی المپیک و اعضای آن به طور غیررسمی وحشت خود را از جمهوریخواهان اسپانیایی ابراز می دارند. اما وقتی در ماه ژانویه ۱۹۳۳ هیتلر به سمت صدراعظمی آلمان نامیده شد، ورزشکاران غیر آریایی کنار گذاشته شدند یا عناوین قهرمانیشان از آن ها پس گرفته شد (مثل نمونه اریک سیلیگ، مشت زن آلمانی). در سال ۱۹۳۴ جام جهانی فوتبال در ایتالیا برگزار شد و از آنجا ورزش تبدیل به ابزاری برای تبلیغات حکومت های فاشیستی شد.
تظاهرات مهمی در کشورهای اروپایی و آمریکا علیه برگزاری بازی ها در برلین به وقوع پیوست. طوماری برای تحریم بازی ها توسط ۵۰۰هزار نفر به امضا رسید و چند صد هزار نفر دست به تظاهرات زدند.
«بین الملل ورزشی سرخ» که یکی از سازمان های کمینترن بود، «کمیته بین المللی برای احترام به ایده آلمپیک» را در پاریس تشکیل داد. همزمان جنبش ورزشی کارگری فرانسه که در فدراسیون ورزشی و نرمشی کار، در اواخر سال ۱۹۳۴ متمرکز شده بود، شعار «نه پول، نه نیرو برای بازیهای المپیک برلین» را عنوان کرد.
بازی های گودویل
بازی های المپیک تابستانی ۱۹۹۲
در سال ۱۹۲۸ شهرهای بارسلونا، برلین و استانبول کاندیداتوری خود را برای برگزاری بازی های المپیک ۱۹۳۶ به کمیته بین المللی المپیک ارائه کردند. در ماه مه ۱۹۳۱ کمی بعد از تشکیل جمهوری دوم اسپانیا، کمیته بین المللی المپیک در این کشور تشکیل جلسه داد تا در رابطه با کشور برگزارکننده بازی ها تصمیم بگیرد. بخش اعظمی از اعضای کمیته بین المللی المپیک در این اجلاس غایب بودند و انتخاب برلین پایتخت جمهوری وایمار محصول رای گیری از طریق مکاتبه ای بود. بارون پیر دوکوبرتن، رئیس کمیته بین المللی المپیک و اعضای آن به طور غیررسمی وحشت خود را از جمهوریخواهان اسپانیایی ابراز می دارند. اما وقتی در ماه ژانویه ۱۹۳۳ هیتلر به سمت صدراعظمی آلمان نامیده شد، ورزشکاران غیر آریایی کنار گذاشته شدند یا عناوین قهرمانیشان از آن ها پس گرفته شد (مثل نمونه اریک سیلیگ، مشت زن آلمانی). در سال ۱۹۳۴ جام جهانی فوتبال در ایتالیا برگزار شد و از آنجا ورزش تبدیل به ابزاری برای تبلیغات حکومت های فاشیستی شد.
تظاهرات مهمی در کشورهای اروپایی و آمریکا علیه برگزاری بازی ها در برلین به وقوع پیوست. طوماری برای تحریم بازی ها توسط ۵۰۰هزار نفر به امضا رسید و چند صد هزار نفر دست به تظاهرات زدند.
«بین الملل ورزشی سرخ» که یکی از سازمان های کمینترن بود، «کمیته بین المللی برای احترام به ایده آلمپیک» را در پاریس تشکیل داد. همزمان جنبش ورزشی کارگری فرانسه که در فدراسیون ورزشی و نرمشی کار، در اواخر سال ۱۹۳۴ متمرکز شده بود، شعار «نه پول، نه نیرو برای بازیهای المپیک برلین» را عنوان کرد.
wiki: المپیاد مردمی