کهیعص

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
از حروف مقطعه قرآن در اول سوره مریم. طبق برخی تفاسیر، این حروف رمزی اشاره به حوادث یا فضایل یا مسایلی دارد که اهل بیت به علم آن آگاهند.
از جمله تفسیرها و تاویل های این حروف، انطباق آن با حادثه کربلاست. در روایات است: حضرت زکریا نام پنج تن آل عبا را از جبرئیل فراگرفت و چون به نام امام حسین علیه السلام می رسید، اندوهگین می شد و اشک در چشمش می آمد، اما با نام های دیگر، اندوهش می رفت.
راز آن را از خداوند پرسید. خداوند با «کهیعص » قصه آن را خبر داد. «کاف »، نام کربلاست، «ها»، کشته شدن عترت طاهره است، «یاء» یزید ستمگر، قاتل حسین علیه السلام است، «عین » عطش حسین علیه السلام و «صاد» صبر و مقاومت اوست.
زکریا سه روز در مصیبت حسین علیه السلام گریست و از خدا خواست که فرزندی به او عطا کند و با محبت او، آزمایشش کند و آن گونه که محمد صلی الله علیه و آله را در سوگ فرزندش به داغ نشاند، او را هم داغدار کند.
خداوند، یحیی را به او عطا کرد. یحیی هم همچون حسین علیه السلام شش ماهه به دنیا آمد. میان یحیی بن زکریا و حسین بن علی شباهت های دیگر نیز وجود دارد. سر هر دو مظلومانه بریده شده و سر هر دو در طشت و طبقی پیش طاغوت زمانشان نهاده شد.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

[ویکی الکتاب] معنی کهیعص: از حروف مقطعه و رموز قرآن ((در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده که " کهیعص " معنایش این است که" منم کافی و هادی و ولی و عالم و صادق الوعد "و بر همین اساسدعایی از امیر المؤمنین (علیهالسلام) نقل شده که حضرت دعا را با این عبارت آغاز می کنند : "ای ...