گاز اشک اور

گاز اشک آور. گاز اشک آور یا عامل اشک آور ترکیبی شیمیایی است که با تحریک اعصاب قرنیه در چشم ها باعث ریزش اشک، درد و حتی کوری موقت می شود.
ویکی پدیای انگلیسی
گاز اشک آور غشای مخاطی در چشم ها، بینی، دهان و ریه ها را تحریک می کند و باعث سرازیر شدن اشک، عطسه، سرفه، دشواری در تنفس و… می شود.
عامل های اشک آور عموماً به عنوان عامل ضدشورش و عامل شیمیایی جنگی به کار می روند. به عنوان مثال، استفاده از گاز اشک آور و افشانه فلفل برای کنترل شورش بسیار رایج است.

گاز اشک آور. گاز اشک آور (tear gas)
هر یک از گازهای فرّار گوناگونی که سبب سوزش و آب ریزش چشم می شوند. پلیس از آن برای متفرق کردن اجتماعات استفاده می کند. در جنگ های شیمیایی نیز به کار می روند. این گازها به صورت نارنجک یا کپسول های تحت فشار بسته بندی و با دست یا تفنگ مخصوص پرتاب می شوند. گازهای اشک آور، ازجمله گاز بسباسه (جوز بویا)، سبب سرفۀ شدید و جاری شدن اشک از چشم می شوند، ولی این عوارض پس از تنفس هوای تازه برطرف می شود. این گازها اثر دراز مدت ندارند. گازهای تاول زا، مثل گاز خردل، و گازهای اعصاب زیان بیشتری دارند و ممکن است سبب آسیب دایم یا مرگ شوند.