جنگ های صلیبی

جنگ های صلیبی به سلسله ای از جنگ های مذهبی گفته می شود که به دعوت پاپ توسط شاهان و نجبای اروپایی داوطلب برای بازپس گیری سرزمین های مقدس از دست مسلمانان برافروخته شد. صلیبیان از همه جای اروپای غربی در جنگ هایی مجزا بین سال های ۱۰۹۵ تا ۱۲۹۱م/ ۴۸۸ تا ۶۹۰ ق (۱۹۶ سال شمسی) شرکت داشتند. جنگ های مشابهی نیز در شبه جزیره ایبری و شرق اروپا تا قرن ۱۵ میلادی (۱۰۹۵ تا ۱۵۰۰ حدود ۴۰۰ سال) برپا بود. مبارزان صلیبی یا به اختصار صلیبیان، مسیحیان کاتولیکی بودند که علیه مسلمانان و مسیحیان ارتدوکس در قلمرو روم شرقی و در ابعاد کوچکتر با اسلاوها و بالت های پگان، مغولها، و خوارج مسیحی می جنگیدند؛ گرچه در بازه هایی مسیحیان ارتدوکس با آن ها متحد شده، علیه مسلمانان می جنگیدند. صلیبیان، توسط پاپ مورد تکریم قرار گرفته و آمرزیده می شدند.
تصرف انتاکیه به دست صلیبیون
کیش یک آدم کش
صلیبیان در ابتدا با هدف بازپس گیری اورشلیم و سرزمین های مقدس از دست مسلمانان شروع به جنگ کردند و مبارزات آن ها در حقیقت پاسخی بود به درخواست رهبران امپراتوری روم شرقی برای جلوگیری از پیشروی ترکان سلجوقی در آناتولی. همچنین، عبارت جنگ های صلیبی برای توصیف مبارزاتی هم زمان و پس از آن در قرن ۱۶ به کار می رود که در خارج از شام به دلایل مختلف مذهبی، اقتصادی و سیاسی معمولاً علیه پگانها و خوارج مسیحی و افراد تکفیر شده انجام شد. رقابت ها بین مراکز قدرت مسیحی و مسلمان گهگاه منجر به اتحاد بین جناحهای مذهبی در برابر مخالفان خود شد، مانند اتحاد مسیحیان با سلجوقیان روم در نخستین جنگ صلیبی.
صلیبیان در ابتدا موفقیت های موقتی داشتند، اما سرانجام از سرزمین های مقدس بیرون رانده شدند. با این حال جنگ های صلیبی تأثیرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مهمی بر اروپا گذاشت. به خاطر درگیری های درونی بین شاهان و مراکز قدرت مسیحی برخی از جنگ های صلیبی از هدف اولیه شان منحرف شدند، مانند جنگ صلیبی چهارم که به غارت قسطنطنیه مسیحی و تقسیم امپراتوری بیزانس بین جمهوری ونیز و صلیبیان انجامید. جنگ صلیبی ششم نخستین جنگی بود که بدون دعا و اجازه رسمی پاپ آغاز شد. جنگ های هفتم، هشتم و نهم به پیروزی مملوک ها و حفصیان انجامید و جنگ نهم پایان بخش جنگ های صلیبی در خاورمیانه بود.
براساس عقیده مسیحیان، سرزمین های مقدس از این نظر که مکان تولد، زندگی، به صلیب کشیده شدن، و عروج عیسی مسیح به سوی خدا است اهمیت فراوانی برای آنان دارد. پس از رسمی شدن مسیحیت در امپراتوری روم توسط کنستانتین یکم در سال ۳۱۳ و تقسیم امیراتوری و تشکیل امپراتوری روم شرقی، سرزمین های مقدس به طور غالب مسیحی شدند. کلیساهای متعددی در جاهای مهم این سرزمین ساخته شد و یادواره هایی برای وقایع زندگی عیسی مسیح برگزار می کردند. در باور مسلمانان بیت المقدس از این جهت که مکان معراج پیامبر اسلام است از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و سومین مکان متبرک، پس از مکه و مدینه، به شمار می رود. حضور مسلمانان در سرزمین های مقدس از قرن هفتم با فتح شام در زمان ابوبکر و عمر آغاز شد. موفقیت های مسلمانان، به ویژه حملات ترکان سلجوقی، فشارها را بر امپراتوری روم شرقی و کلیسای ارتدکس شرقی که ادعای حاکمیت بر این سرزمین را داشت افزایش می داد. بیت المقدس برای یهودیان به خاطر آنکه دیوار ندبه را در خود جای داده از اهمیت تاریخی و مذهبی خاصی برخوردار است. دیوار ندبه در باور یهودیان آخرین بازمانده معبد دوم است و یهودیان بیت المقدس را سرزمین اجدادی خود می دانند و آن را از زمان خرابی در سال ۷۰ بعد از میلاد و اشغال در ۱۳۶ بعد از میلاد زیارت می کنند.

[ویکی فقه] مجموعه جنگهای مسیحیان غرب اروپا با مسلمانان بخشهایی از جهان اسلام بین سده پنجم و هفتم / یازدهم و سیزدهم می باشد.
این جنگ ها به دعوت مقامات کلیسای کاتولیک رومی و همراهی و حمایت امپراتور روم شرقی ، با اعلام هدف آزادسازی بیت المقدّس (اورشلیم ) و زادگاه حضرت مسیح علیه السلام و دیگر معالم مسیحی در فلسطین از دست مسلمانان و ایجاد دولتهای صلیبی در نقاط مختلف فلسطین صورت گرفت .
تعداد جنگها
جنگهای صلیبی مجموعاً هشت بار به وقوع پیوست .اروپاییان دست یافتن به ثروتهای عظیم شرق را مطمح نظر داشتند و رسیدن به اهداف اقتصادی و اجتماعی نتایجی بسیار مهم و تأثیرات متقابل زیادی بر طرفین جنگ داشت .
گزارش منابع
منابع و مطالعات در باره جنگهای صلیبی ــ که مناطق وسیعی از اروپا و شام و ترکیه و مصر و شمال افریقا را دربرگرفت و در آن اقوام و طوایف مختلفی با زبان ها و معتقدات و باور ها و انگیزه های گوناگونی شرکت کردند ــ بسیار زیاد است و مورخان و محققان ، با اهداف و انگیزه ها و سلایق مختلف و به اقتضای زمان ، به جنبه ای از این جنگ ها پرداخته اند.اجمالاً منابع در این باره را می توان به دو دسته اسلامی و غیراسلامی ، و هر دسته را نیز به دو مجموعه قدیم و جدید تقسیم کرد.بدیهی است که تحلیلهای مؤلفان هر دسته ، متأثر از دیدگاه آنهاست و از این رو، تحلیل ها و آثارشان ، متفاوت و بعضاً مغایر یا برعکس است .مثلاً، کشیشان و مورخان غربی ، که با سپاهیان صلیبی وارد شرق شدند، این جنگ ها را نوعی جهاد مقدّس تلقی می کردند، اما مورخان مسلمان آن را تجاوز به سرزمینهای اسلامی می دانستند.چون این نبرد ها میان مسلمانان و اروپاییان مسیحی درگرفت ، توجه به منابع غربی ، به ویژه نوشته های کشیشان متنفذ در دربار پادشاهان غربی ، که از اوضاع منطقه و حوادث روزگار خود آگاه بودند، مهم است .بیشتر این نوشته ها به زبانهای رومی ، یونانی ، لاتینی ، سریانی و ارمنی است .سهیل زکار، مورخ معاصر سوری ، در الموسوعه الشامیه فی تاریخ الحروب الصلیبیه ، ترجمه عربی آن ها را آورده است .
← منابع غربی
...