ابوالحسن افشار ارموی

ابوالحسن افشار ارموی قلمدان نگار ایرانی در نیمه دوم سده سیزدهم هجری است. عموی وی، علی اشرف از نقاشان زبردست که از خاندان های ایل افشار اورمیه بود، آفرینه های خود را با سجع انحصاری خود یعنی «ز بعد از محمدعلی اشرف است» رقم می زد. او در دستگاه احمدخان دنبلی هنرآفرینی می کرد و شهرت بسیاری داشت. برادر وی، الله وردی، از نگارگران آبرنگ ساز و نقاشان نامدار دوره زندیه بود و نیز در نقاشی زبردست بود و از نقاشان بنام دوره قاجاریه شمرده می شد. ارموی، پسر الله وردی، در اورمیه زاده شد. از سال زادن و چگونگی زندگی او آگاهی در دست نیست. بعدها در تبریز با سمت نقاش باشی و در جامه نظامی ادای وظیفه می کرد. وی در نگارگری به ویژه گل و بوته سازی و پرنده سازی بر روی قلمدان، رنگ آمیزی و گونه های تذهیب و نیز در آرایش مجلس ها مهارت داشت. قلمدان ها و جلدهای کار دست او و عمویش، که از استادان بزرگ و نامور بود، بسیار به هم شباهت داشتند و تشخیص صاحب اثر تنها از روی رقم ممکن بود. عزیزخان سردار مکری، آفرینه های او را از تبریز برای اعیان تهران هدیه می فرستاد، قلمدان های ساخت او در زمان زندگی ش تا ۵۰ تومان، خرید و فروش می شد که در آن دوره مبلغ بالایی بود. بر اساس نوشته های اعتمادالسلطنه، ارموی در میانه ی ۴۰ سالگی و در سال چهلم پادشاهی ناصرالدین شاه، یعنی ۱۲۶۵ خورشیدی (۱۳۰۴ ق)، درگذشت.
روزنامه ایران، سه شنبه، ۲۳ فروردین ۱۳۹۰، سال هفدهم، شماره ۴۷۶۴
دکتر علی اکبر ولایتی؛ تقویم تاریخ، فرهنگ و تمدن اسلام و ایران
وب سایت تاریخ طایفه دنبلی http://www.donboli.info/ahmad-khan.htm

ابوالحسن افشارِ اُرمَوی (قرن ۱۳ق)
نقاش و قلمدان نگار ایرانی. شاگرد استاد علی اشرف بود. در ارومیه زندگی می کرد و از طایفۀ افشار بود، و آثارش را برای فروش به تهران می فرستاد. در نقاشی گل و مرغ، و تذهیب مهارت داشت. آثار اندکی از او برجا مانده است، که عبارت اند از جلدِ گل و برگ افشان با طلای اندودشده (۱۲۷۰ق)، و قلمدان گل و مرغ (۱۲۸۰ق). فرزند الله وردی، نقاش افشار، بود. عباس میرزای قاجار از آثار اوست.