کاردرمانی

کاردرمانی عبارت است از استفاده درمانی از کارها و فعالیت های روزمره زندگی برای افراد و گروه ها با هدف تسهیل مشارکت آن ها در نقش های زندگی و موقعیت های منزل، مدرسه، محیط کار و اجتماع.
آکوپیشن تأثیر مثبتی بر سلامت و بهزیستی دارد.
آکوپیشن ساختار را می سازد و زمان را سازماندهی می کند.
آکوپیشن معنا به صورت فرهنگی و شخصی به زندگی می آورد،
آکوپیشن ها فردی هستند. ارزش های (دیدگاه های مردم نسبت به زندگی) مردم باعث انجام آکوپیشن های متفاوت می شود.
طبق تعریف انجمن کاردرمانی آمریکا در سال ۱۹۸۱؛ کاردرمانی علم استفاده از فعالیت های هدفمند در افراد مبتلا به بیماری ها یا ضایعات جسمی، اختلال در عملکردهای روانی_اجتماعی، ناتوانی های رشدی، اختلالات یادگیری و سالمندان؛ به منظور پیشگیری از ناتوانی، حفظ حداکثر استقلال و کسب سلامتی است.
خدمات کاردرمانی با هدف ارتقای سلامت، و بهزیستی، و برای کسانی که دچار یا در خطر بیماری، ضایعه، اختلال، عارضه، نقص، ناتوانی، محدودیت فعالیت، یا محدودیت در مشارکت هستند، ارائه داده می شود.
کاردرمانی یکی از رشته های شاخهٔ تیم توانبخشی است.

کارْدرمانی (occupational therapy)
درمانی با هدف کمک به بیماران در همۀ سنین، برای غلبه بر ناتوانایی های ناشی از بیماری های جسمی و روانی، تصادف یا پیری. وظیفۀ کارْدرمانگرکمک به بیمار برای زندگی مطلوب و با بیشترین استقلال ممکن است. کارْدرمانگران در خانه های بیماران، بیمارستان ها، خانه های شبانه روزی، مراکز بهداشتی، زندان ها و مدارس حضور دارند. درمان، معمولاً، در زمینۀ انجام تکالیف روزانه، بازیابی مهارت های اجتماعی، بالابردن توان و اعتماد به نفس بیماران، و ایجاد توانایی برای بازگشت به شغل قبلی در آن دسته از بیماران است که شاغل اند. آنان به بیماران رهنمودهایی برای سازش با محیط خانه های خویش و برآوردن نیازهای خاص خود ارائه می کنند. تخصص برخی از کارْدرمانگرها در زمینۀ بالابردن سطح سلامت یا ارزیابی مخاطرات کار است و برخی مشاور در امور خدمات بهداشتی، اجتماعی، و صنایع اند.