بیمارستان

بیمارستان یا شفاخانه نهادی است برای تیمارداری و درمان بیماران.
داخلی
جراحی
بخش_مراقبت های_ویژه
اورژانس
آزمایشگاه
رادیولوژی (شامل سی تی_اسکن، ام آرآی، پرتونگاری، سونوگرافی و…)
دیالیز
CCU
زنان
فیزیوتراپی (این نام استاندارد بین المللی است که در ایران گاهی از نام هایی دیگر مانند توان بخشی یا طب فیزیکی به صورت غیر علمی استفاده می گردد).
اطفال
عفونی
سوختگی
روانی
و…
بیمارستان معمولاً یک ساختمان بزرگ یا چادر بزرگ است که در آن، انجام مراقبت و درمان از سوی پزشکان، جراحان، پرستاران،کارشناسان بیهوشی(هوشبری) و اتاق عمل ، متخصصان و دیگر افراد انجام می گیرد.
معمولا بیمارستان از نظر بزرگی فضا، تعداد کارکنان، انواع خدمات و تنوع رشته های درمانی، وسیع تر از درمانگاه یا ساختمان پزشکان است.
در گذشته به بیمارستان، مریضخانه و خسته خانه هم گفته می شد. در منابع قدیم فارسی از واژه هایی چون دارالشفا و بیت الادویه و محکمه (مکان فعالیت حکیم یا همان طبیب) نیز برای نامگذاری بیمارستان استفاده می شده است.

بیمارِستان (hospital)
مرکز نگه داری و مراقبت از بیماران، مجروحان، و افراد ناتوان. در عهد باستان، در معابد خدایان، ازجمله اسکولاپیوس، خدای پزشکی، امکاناتی برای درمان عرضه می کردند. در قرن ۴م، کلیسا بیمارستان هایی برای جذامیان، افراد عاجز، نابینایان، بیماران، و فقرا برپا کرد. قدیمی ترین بیمارستان اروپا هتل دی یو، واقع در پاریس، متعلق به قرن ۷م است. در انگلستان، سن بارتولومیو (۱۱۲۳م) و سنت توماس (۱۲۰۰م) لندن قدیمی ترین بیمارستان هایند. در قارۀ امریکا، بیمارستان مسیح ناصری مکزیک (۱۵۲۴) قدیمی ترین بیمارستان است. در دورۀ رنسانس، دانش پزشکی پیشرفت کرد و پس از نهضت اصلاح دینی، رابطۀ بیمارستان ها با مذهب روز به روز کمتر شد. در قرن ۱۹، پیشرفت های بیشتری در طراحی و مدیریت بیمارستان ها و تأمین نیروی انسانی آن ها حاصل شد. فلورانس نایتینگل نقش مهمی در این زمینه داشت. در قرن ۲۰، بیمارستان ها به سرعت تخصصی شدند و بخش زایمان نیز به بیمارستان ها افزوده شد. در بیمارستان های مدرن، طرح نایتینگل را، که در آن بخش از اتاقی بزرگ تشکیل می شد، کنار گذاشته اند و هر اتاق چهار یا شش تخت دارد. بدین ترتیب، بیماران از خلوت بیشتری برخوردارند.

بیمارستان یا شفاخانه
• «یک تختِ بیمارستان ، یک تاکسیِ پارک شده است که تاکسیمترشِ نایستاده و می رود!». -> گروچو مارکس
• «یک کلیسا ، بیمارستانی برای گناهکاران است نه موزه ای برای قدّیسان.» -> پاولین فیلیپس

[ویکی فقه] بیمارستان _ که در زبان عربی به آن مستشفی میگویند _ محلّ نگهداری و درمان بیماران است و از آن به مناسبت در باب زکات یاد شده است.
از جمله مصارف زکات، سبیل اللّه است که مراد از آن مصالح عمومی مسلمانان می باشد، همچون ساختن مسجد، بیمارستان و مانند آن دو. در نتیجه هزینه کردن زکات برای احداث، توسعه و تعمیر بیمارستانی که در خدمت مسلمانان است جایز می باشد.