روغن کرچک

روغن کرچک نوعی روغن نباتی است که از دانه های گیاه کرچک به دست می آید. این روغن موارد استفادهٔ زیادی داشته و دارای ترکیب بی نظیری است. ۹۰ درصد روغن کرچک، از اسیدهای چرب ریسینولیک که اشباع نشده هستند تشکیل یافته است.
روغن کرچک و مشتقات آن را در تهیهٔ سوپ، روغن هیدرولیک و روغن ترمز، رنگ، جوهر، انواع آستر، پلاستیکهای مقاوم در برابر سرما، واکس و دیگر مواد براق کننده، نایلون، عطر و … به کار می برند.
سم ریسین، از فراورده های جانبی است که ضمن تهیهٔ روغن کرچک به دست می آید.
تنها یک درصد از روغن کرچک تولید شده در سراسر جهان را صرف مصارف دارویی یا تولید فراورده های مفید برای سلامتی می کنند. از روغن کرچک برای درمان یبوست و همچنین، به عنوان مادهٔ استفراغآور استفاده می شود (در مواردی که لازم است فرد استفراغ نموده و محتویات معده خود را به هر دلیل تخلیه نماید). مصرف زیاد روغن کرچک در زنان باردار می تواند سبب زایمان زودرس در آن ها شود. البته مصرف بسیار زیاد آن (مثلاً یک بطری روغن) می تواند کشنده باشد. روغن کرچک بدبو و بدمزه است و از این رو مشهور است.

روغن کَرْچَک (castor oil)
مایع چرب و غلیظ بی رنگ یا زرد رنگ یا زرد مایل به قهوه ای حاصل از دانه های گیاه کرچک. اگرچه طعم ناخوشایندی دارد، عملاً بی بوست. در آب حل نمی شود، اما در حلال های آلی حل می شود. کرچک طبی با استفاده از دانه های پوست گرفته تولید می شود. دانه های پوست نگرفتۀ کرچک، که منبع تولید صنعتی روغن کرچک است، ۴۵ تا ۵۵ درصد روغن پس می دهند. روغن را با فشار از دانه ها جدا، تصفیه، و سپس رنگ بری می کنند. روغن کرچک، گذشته از مصرف به منزلۀ مسهلی ساده، به منزلۀ روان ساز نیز در ترکیبات نیتروسلولوزی، در لوازم آرایش، و در فرآورده های عایق کاری به کار می رود و در ساخت لاک ها و رنگ های ضد آب نیز مصرف می شود.