حمیده

حمیده از اسیران مغربی و فرزند صاعد بربری می باشد که در مدینه به عنوان کنیز وارد خانه محمد باقر شد و سپس به همسری پسرش، جعفر صادق درآمد.
بحار الانوار، ج ۴۸، ص ۵، ح ۵ و ۷. از خرائج و کافی.
بحار الانوار، ج ۴۸، ص ۶ و ۷، ح ۹ و ۱۰ از ارشاد و کشف الغمه.
همچنین گفته می شود که به دنبال مرگ فاطمه، همسر اول صادق، که دو پسر به نامهای اسماعیل بن جعفر (امام ششم فرقهٔ اسماعیلی) و عبدالله افطح برایش به دنیا آورده بود، صادق برده ای به نام حمیده خاتون خریداری کرده، او را آزاد کرد و به مانند یک عالم دینی او را تربیت کرده سپس با او ازدواج کرد. حمیده برایش دو پسر به نامهای موسی کاظم (امام هفتم شیعیان دوازده امامی) و محمد دیباج به دنیا آورد. حمیده مورد احترام شیعیان مخصوصاً زنانی است که او را به خاطر درایت و دانایی اش می ستایند. جعفر صادق عادت داشت تا زنان را به حضورش فرستاده تا عقاید اسلامی را از او یاد بگیرند. معروف است از آن امام که در حقش گفته است که حمیده مثل طلای ناب از هر ناخالصی پاک است.
همچنین روایت شده که صادق در مورد حمیده گفت: «حمیده همچون طلای ناب بود که در کوره رفته و از ناخالصی ها پیراسته شده باشد. فرشتگان الهی همیشه از او محافظت می کردند تا به دست من رسید، تا کرامتی الهی بر من و مادری برای امام پس از من باشد.»برخی مورخان حمیده را اندلسی و ملقب به لوءلوء دانسته اند. حمیده را حمیده بربریه، حمیده المضاه و حمیده الاندسیه نیز گفته اند. او غیر از موسی کاظم، مادر اسحاق و فاطمه نیز بوده است.

حَمیده
مادر امام کاظم (ع). کنیزی از اهل بربر یا اندلس بود که به راهنمایی امام باقر (ع) خریداری شد و با امام صادق (ع) ازدواج کرد و به علم و معرفت آراسته شد، چندان که امام صادق (ع) زنان را دستور می دادند تا در مسائل شرعی به او مراجعه کنند و درباره اش فرمودند حمیده همچون زر ناب از هر پلیدی و آلایشی پاک است که پیوسته فرشتگان او را نگهبانی می کردند تا به دست من رسید و این گرامیداشت خداوند نسبت به من و حجّت خدا بعد از من است. حمیده را با لقب های مصفّاة و لؤلؤة خوانده اند.

[ویکی شیعه] حمیده (ابهام زدایی). حمیده، ممکن است به یکی از شخصیت های زیر اشاره داشته باشد: