جگن

زبالة

ازگیاههای باتلاقی که بعضی دارای الیاف محکم است
( اسم ) گیاهی از تیر. جگنها جزو رد. تک لپه ییها که دارای ساق. سه گوش و برگهای مقطع و گلهای منفردالجنس است و معمولا در نقاط مرطوب و باتلاقی میروید.

(جَ گَ ) (اِ. ) ۱ - گیاهی است باتلاقی که دارای الیاف محکم می باشد، ژگن و گجن هم گویند. ۲ - پوشال .

جگن. [ ج َ گ َ ] ( اِ ) گیاهی است باطلاقی که در صنعت کاغذسازی بکار آید. نباتی است که در آب روید و بوریا کنند. و آنرا در مازندران گرز گویند و پنبه آنرا لوئی نامند. ( یادداشت مؤلف ). گیاهان تیره جگن ها همه در زمین های باطلاقی میروید و ساقه های آنها سه گوشه وبرگهای آنها در سه ردیف بر روی ساقه قرار دارند. غلاف برگهای آنها مانند گندمیان شکاف ندارد. خامه تخمدان آنها نیز سه شاخه است. انواع مهم این تیره عبارتنداز: جگن و پاپیروس و غیره. نی بوریا اگر چه ساقه ٔگرد دارد ولی نزدیک بآنهاست. ( گیاه شناسی گل گلاب ص 297 ). نوعی پارچه. جکن. رجوع به جکن شود :
جگن را طلب کرد از افتکون
که رنگین و باجاه آمد برون.در گلستان شمیم کلی و جگن دلم
در جیب و آستین صبا و شمال یافت.- امثال :
مگر سر دنیا را با جگن پوشانده اند ؛ قوانینی و شرع و مقرراتی هست.

۱. (زیست شناسی ) گیاهی باتلاقی که بعضی از انواع آن دارای الیاف محکم می باشد.
۲. پوشال که با آن روی چیزی را بپوشانند.

{Cyperus} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای پُرگونه از جَگنیان، غالباً با ساقۀ سه گوش که گرده افشانی در آنها به وسیلۀ باد انجام می شود

/jegen/ آت و آشغالی که بر اثر آمدن سیل در گوشه ای انباشته شود