داراباد

دارآباد. دارآبادیکی از محله های شهر تهران است که در شمال این شهر قرار گرفته است. دارآباد پیش از این یکی از روستاهای پیرامون تهران به شمار می رفت. دارآباد از سوی شمال به رشته کوه توچال و از جنوب به زمین های اقدسیه و از سوی شرق به جایی به نام باقلی زار و از غرب به بازوی توچال و زمین های رحمن آباد مشرف است.پارک ساحلی دارآباد یکی از زیباترین پارکهای تهران است
جغرافیای تاریخی شمیران، منوچهر ستوده، جلد یکم، تهران، ۱۳۷۱.
مردم قدیم دارآباد پیشتر در جایی دیگر در جنوب ازگل و شرق سوهانک سکونت داشتند و نام آن محل کهنه دارآباد می باشد، ولی در پی خشکسالی آن زمین ها را واگذاشتند و به جای کنونی دارآباد کوچیدند.نام دارآباد پس از ساختن کاخی در زمان مظفرالدین شاه قاجار در این آبادی، به شاه آباد دیگرگون شد ولی بعدها دوباره نام پیشین به آن بازگردانده شد. هنوز کاریز (قنات) این محل به نام شاه آباد معروف است. گفته می شود پزشکان فرانسوی به خاطر بیماری آسم مظفرالدین شاه قاجار دارآباد را برای درمان بیماری به واسطهٔ آب وهوای خوبش مناسب دانستند. در ساختمان و زمین های کاخ، در زمان رضاشاه در سال ۱۳۱۲ هجری خورشیدی بیمارستان مسلولین ساخته شد. از دیگر عمارت های قاجاری که نزدیک به کاخ شاهی ساخته شده است عمارت فخرالدوله می باشد.
بر پایه سرشماری سال ۱۳۳۵ هجری خورشیدی دهکده دارآباد ۲۰۴۱ تن جمعیت داشت که جمعیت آن در سال ۱۳۷۱ خ. سه هزار تن برآورد شده است. رشد جمعیت در سال ۱۳۷۱ بیشتر بخاطر مهاجرت غیربومیان از خلخال و اردبیل و استان لرستان و جوشقان) به دارآباد بوده است.
در جنوب شرقی دارآباد تپه ای باستانی به نام سیمین قلعه قرار دارد که در آن کاوش های باستانشناختی نیز انجام گرفته است.دارآباد دو قنات داشت که یکی از آن ها را به اقدسیه اختصاص داده اند و آب قنات دیگر به نام «سید آبگوشتی» که در شرق روستاست به تهران می رود.

دارآباد. آبشار چال مگس، منطقه ای در شمال اقدسیه، در شمال تهران. در دورۀ قاجار روستایی کوچک بود. در ۱۳۲۱ق، مظفرالدین شاه قاجار کاخی ییلاقی در آن جا ساخت و آن را شاه آباد نامید. از آن پس این نام به سراسر منطقه داده شد. در ۱۳۱۶یا ۱۳۱۸ش، اولین بیمارستان و آسایشگاه مسلولانِ ایران، با نام آسایشگاه شاه آباد، در کاخ قدیمی قاجار برپا شد. آسایشگاه شاه آباد نخست مختلط بود و در ۱۳۳۲، به بیماران مسلولِ زن اختصاص یافت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نام آن بیمارستان دکتر مسیح دانشوری شد. در ۱۳۴۰، در تپۀ سفیدقلعه در جنوب شرقی دارآباد، آثار بنایی قدیمی کشف شد. پس از انقلاب اسلامی، دوباره نام قدیمی دارآباد به کار گرفته شد. در ۱۳۷۲، مجموعه ای آموزشی و تفریحی همراه با یک موزۀ تاریخ طبیعی و حیات وحش، و خانۀ فرهنگ در دارآباد بنا کردند. در ۱۳۷۸ اولین مجموعه آسایشگاه و مرکز اقامتی کودکان مبتلا به سرطان در ایران را مؤسسۀ محک در نزدیکی بیمارستان ۵۰۵ ارتش در دارآباد احداث کرد. دارآباد از مراکز مهم و مشهور ورزشی و کوهنوردی به شمار می رود. رود دارآباد از میان آن می گذرد.