عفونت قارچی

عفونت قارچی (fungal infection)
در پزشکی، عفونت ناشی از قارچ، ازجملهکاندیدا آلبیکانس. محل های عفونت عبارت اند از دهان، چین های پوستی، و مهبل. این عفونت ها با سوسپانسیون ، کرم، و شیاف مهبلی حاوی داروی ضدقارچ، ازجمله نیستاتین و کلوتریمازول، درمان می شوند. در مبتلایان به ایدز و کسانی که اختلال دستگاه ایمنی دارند یا داروی مهارکنندۀ سیستم ایمنی مصرف می کنند، ممکن است کاندیدیاز گسترده تر مشاهده شود. در این شرایط، عفونت ها شدیدند و درمان آن ها تزریق وریدی آمفوتریسین یا سایر داروهای ضدقارچ است. عفونت های درماتوفیتی ناشی از قارچ هایی اند که به بافت های حاوی کراتین، ازجمله پوست، مو، و ناخن، حمله می کنند. این عفونت ها غالباً سطحی اند و در نواحی مرطوب و گرم بدن ایجاد می شوند. پای ورزشکار و کچلی از این گروه عفونت ها به شمار می روند. عفونت های درماتوفیتی بیشتر به درمان موضعی با کلوتریمازول و مایکونازول پاسخ می دهند. برای درمان موارد مقاوم عفونت گاه از داروهای ضدقارچ خوراکی، مثل تربینافین، استفاده می کنند. جریان خون در موضع عفونت، کم و به تبع آن، غلظت دارو در محل پایین است. به همین سبب، لازم است داروی ضدقارچ چندین هفته مصرف شود. این مسئله مخصوصاً در عفونت های ناخن کاملاً مشهود است.