موسی بن حسن ابن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابوسهل بن نوبخت مکنی به ابوالحسن و معروف به ابن کبریائ از منجمان قرن چهارم است و کتاب الکافی فی احداث الازمنه از تصانیف اوست ٠
نوبختی
فرهنگ فارسی
موسی بن حسن ابن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابوسهل بن نوبخت مکنی به ابوالحسن و معروف به ابن کبریائ از منجمان قرن چهارم است و کتاب الکافی فی احداث الازمنه از تصانیف اوست ٠
لغت نامه دهخدا
نوبختی . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) موسی بن حسن بن محمدبن عباس بن اسماعیل بن ابوسهل بن نوبخت ، مکنی به ابوالحسن و معروف به ابن کبریاء. از منجمان قرن چهارم هجری است و کتاب الکافی فی احداث الازمنة از تصانیف اوست . (از ریحانة الادب ج 4 ص 243).
نوبختی . [ ن َ ب َ ](اِخ ) ابوسهل . رجوع به ابوسهل اسماعیل بن علی شود.
نوبختی . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) ابوسهل . رجوع به ابوسهل بن نوبخت شود.
نوبختی . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) حسن بن موسی بن حسن بن محمد نوبختی . رجوع به حسن نوبختی شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ] ( اِخ ) ابوسهل. رجوع به ابوسهل بن نوبخت شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ]( اِخ ) ابوسهل. رجوع به ابوسهل اسماعیل بن علی شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ] ( اِخ ) حسن بن موسی بن حسن بن محمد نوبختی. رجوع به حسن نوبختی شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ] ( اِخ ) علی بن احمدبن نوبخت ، مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی بن احمدبن نوبخت و رجوع به ابوالحسن علی شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ] ( اِخ ) علی بن عباس ، مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی نوبختی شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ] ( اِخ ) فضل بن ابوسهل بن نوبخت ، مکنی به ابوالعباس و معروف به فضل بن نوبخت. متکلم و منجم ایرانی است که در قرن دوم هجری می زیسته و در دولت هارون الرشید خزانه دار کتب فلسفی بوده است. بعضی کتب حکمت اشراق را از زبان پهلوی به عربی ترجمه کرده است. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 242 ). و رجوع به فهرست ابن ندیم و اعیان الشیعه شود.
نوبختی. [ ن َ ب َ ] ( اِخ ) موسی بن حسن بن محمدبن عباس بن اسماعیل بن ابوسهل بن نوبخت ، مکنی به ابوالحسن و معروف به ابن کبریاء. از منجمان قرن چهارم هجری است و کتاب الکافی فی احداث الازمنة از تصانیف اوست. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 243 ).
نوبختی . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) علی بن احمدبن نوبخت ، مکنی به ابوالحسن . رجوع به علی بن احمدبن نوبخت و رجوع به ابوالحسن علی شود.
نوبختی . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) علی بن عباس ، مکنی به ابوالحسن . رجوع به علی نوبختی شود.
نوبختی . [ ن َ ب َ ] (اِخ ) فضل بن ابوسهل بن نوبخت ، مکنی به ابوالعباس و معروف به فضل بن نوبخت . متکلم و منجم ایرانی است که در قرن دوم هجری می زیسته و در دولت هارون الرشید خزانه دار کتب فلسفی بوده است . بعضی کتب حکمت اشراق را از زبان پهلوی به عربی ترجمه کرده است . (از ریحانة الادب ج 4 ص 242). و رجوع به فهرست ابن ندیم و اعیان الشیعه شود.
نوبختی .[ ن َ ب َ ] (اِخ ) ابراهیم بن اسحاق بن ابوسهل بن نوبخت ، مکنی به ابواسحاق . از اعاظم متکلمان امامیه ٔ قرن چهارم هجری است . او راست : الابتهاج فی اثبات اللذة العقلیة ﷲ تعالی ، و الیاقوت فی علم الکلام . کتاب اخیر از قدیم ترین تألیفات کلامیه ٔعلمای امامیه است که علامه ٔ حلی آن را زیر عنوان «انوار الملکوت فی شرح الیاقوت » شرح کرده است . (از ریحانة الادب ج 4 ص 240). و رجوع به روضات الجنات ص 375 واعیان الشیعه ج 1 ص 236 و الذریعه ج 2 ص 210 شود.
دانشنامه عمومی
حسین بن روح نوبختی، سومین نایب خاص امام زمان
ابوسهل نوبختی، متکلم شیعه قرن سوم هجری
حسن بن موسی نوبختی، نویسنده کتاب فرق الشیعه
خاندان نوبختی
خانه نوبختی، مربوط به اواخر دوره قاجار - اوایل دوره پهلوی
دانشنامه اسلامی
...