سراح

رها کردن یا طلاق اسم است مر تسریح را .

سراح. [ س َ ] ( ع اِمص ) رها کردن. ( ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ص 57 ). || طلاق. اسم است مر تسریح را. ( منتهی الارب ) : و سرحوهن سراحاً جمیلاً. ( قرآن 49/33 ). ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || و در مثل است : السراح من النجاح ؛ یعنی اگر بر روا کردن حاجت مرد توانا نیستی او را مأیوس کن که در نظر او مانند روا کردن است. ( اقرب الموارد )؛ یعنی کار او را یکسره کن ، نظیر: البأس احدی. || آسانی و روانی.شمس قیس نویسد: و سراح در لغت عرب آسانی و روانی باشد و گویند فعلت هذا فی سراح و رواح ؛ این کار برکردم به سهولت و آسانی. ( المعجم فی معاییر اشعار العجم ).افعله فی سراح و رواح ؛ فی سهولة. ( اقرب الموارد ).