تیرباران

وابل

فروریختن تیرهای پی درپی ازهرسوونوعی ازمجازات، اعدام که محکوم راسرپانگاهدارندوبه اوشلیک کنند
( اسم )۱-فرو ریختن تیرهای متوالی و بسیار از هر طرف .۲ - نوعی اعدام و آن چنی است که محکوم را سرپا نگاهداشته چند سرباز با یک فرمان بسوی او شلیک کنند .
تیرهای بسیار که از کمان سر داده باشند ریزش تیر از اطراف و بطور فراوانی

(اِمر. ) کشتن محکومین با گلوله .

تیرباران. ( اِ مرکب ) تیرهای بسیار که از کمان سرداده باشند. ( آنندراج ). ریزش تیر از اطراف و بطور فراوانی. ( ناظم الاطباء ). بارانی از تیر :
چنان تیرباران بد از هر دو روی
که چون آب ، خون اندر آمد به جوی.اگر مان بود دیگر ایدر درنگ
نبینید جز تیرباران و سنگ.از کمان چرخ بر جان بداندیشان تو
تیرباران بلا بادا چو در دی زمهریر.عالمی پر تیرباران جفاست
بر حقم گر چشم جان در بسته ام.تیرباران بلا پیش و پس است
از فراغت سپری خواهم داشت.ز بس تیرباران که آمد به جوش
فکند ابر بارانی خود ز دوش.گر آن تیرباران کنون آمدی
بجای نم ازابر خون آمدی.زهره مردان نداری چو زنان در خانه باش
ور به میدان می روی از تیرباران برمگرد.خلاف شرط یارانست سعدی
که برگردند روز تیرباران.گوشه گیر ای یار یا جان در میان آور که عشق
تیربارانیست یا تسلیم باید یا حذر.تیرباران سپاه فتنه طوفان می کند
از حصار گردش پیمانه سر بیرون مکن.- تیرباران سحر ؛ آه و ناله. آه سحر و گریه سحری. ( ناظم الاطباء ) :
تیرباران سحر هست کنون ز آتش آه
نوک پیکان را قاروره بسر بربندیم.- تیرباران نگاه ؛ نگاههای متوالی و ممتد :
ای که داری چون هدف ذوق لباس سرخ و زرد
تیرباران نگاه خلق را آماده باش.ترسم افتد از صفا گلهای زخم کاریم
تیرباران نگاهی از خدامی خواستم.رجوع یه تیر و دیگر ترکیبهای آن شود.
|| سیاستی که در آن مقصر را هدف تیر بسیار کنند. ( ناظم الاطباء ). شلیک کردن سربازان بسوی دشمن یا محکوم به اعدام. ( فرهنگ فارسی معین ). محکومی را با ضربات گلوله های تفنگ کشتن. و این نوع اعدام مخصوص افرادنظامی است که چون به علت گناه بمرگ محکوم شوند آنان را به میدان مرگ برند و بر ستونی استوار بندند و پس از اجرای تشریفات یک جوخه سرباز مسلح به تفنگ ( جوخه تیر ) محکوم را نشانه تیر سازند و با اشاره فرمانده آتش تیر تفنگ بر محکوم گشایند. رجوع به تیرباران کردن شود.

۱. اعدام کردن محکوم بدین صورت که او را سرپا نگاه دارند و چند تن با تفنگ به طرف او شلیک کنند.
۲. [قدیمی] فروریختن تیرهای پی درپی از هر سو.