ایذه، از شهرهای بختیاری نشین استان خوزستان است که به عنوان پایتخت بختیاری شناخته می شود. مرکز شهرستان ایذه در جنوب غرب ایران است که پیشینه تاریخی آن بنادر پژوهش های انجام شده. وجود آثار و سنگ نبشته های باستانی مربوط به دوران عیلامیان می باشد (آثار عیلامی کولفرح، شهسوار، اشکفت سلمان، خونگ اژدر، و آثار اشکانی شمی، شیمن، شیوند، یار علی وند، کمالوند و تندیس مرد پارتی در موزه ملی ایران، ارگ اتابکی، بنای اتابکان اشکفت سلمان، پل پاپیلا سوسن و۰۰۰ از مهمترین آثار ایذه هستند) نام قدیمی این شهر در زمان اتابکانمال امیر (مالِمیر) نیز نامیده می شود. ایذه همچنین پایتخت حکومت اتابکان بوده است. بارون دوبد در سفرنامه خود گزارش می دهد اکثر ساکنین مال میر بختیاری هستند.
آثار باستانی اشکفت سلیمان (اشکفت سلمان)
آثار باستانی کول فرح
آثار باستانی خونگ اژدر
دشت سوسن با چشمه های فراوان
بردگوری (گوردخمه های)مربوط به ایران باستان
منطقه توریستی تفریحی زراس (حاشیه سد کارون ۳ در دهدز)
پل های دوقلوی کارون جایگزین پل قدیم شالو واقع در دهدز
تالاب میانگران
منطقه توریستی تفریحی حاشیه دریاچه سد و نیروگاه کارون سه دهدز
منطقه توریستی تفریحی گلزار
منطقه توریستی تفریحی دشت مرغا
منطقه توریستی تفریحی مال آقا
منطقه زیارتی امامزاده عبدالله دهدز
منطقهٔ تفریحی کوه سفیددهدز
سد کارون۳دهدز
امامزاده چهل تنان درشمال دهدز
پارک جنگلی بلوط بلنددر سه کیلومتری شمال شهردهدز
کهباد یک
منطقه تفریحی شیمن
مرکزی
شهر ایذه از روزگار باستان تا امروز به نام های ایزج، ایذه، اوجا، آیا پیر، ایگه، اریگ، ایج، مالمیر یا مال امیر خوانده شده است. همچنین می گویند در دوران عیلامی به شهر ایذه «آنزان» می گفتند؛ بعدها به «اینز» و «ایزج» و «ایزه» تبدیل یافته است. به علاوه به دلیل وجود زیج های بسیار در این ناحیه، این شهر به نام اریگ یا ایج خوانده می شده است.
ایدیده یا ایدیذ عیلامیبا توجه به اینکه تمدن عیلام در منطقه کوهستانی فعلی بختیاری قرار داشته است و شهر ایدیده از شهرهای مهم آن بوده است و ایدیذه به معنای شهر کنار آب آمده است و به دلیل قرار گرفتن ایذه کنونی در کنار تالاب شط (میانگران) می توان گفت که ایدیده همان ایذه کنونی بوده است. شباهت میان حروف ایدیده با حروف ایذه نیز می تواند دلیل بر این مدعا باشد.
